Animated - Angels Pictures, Images and Photos

Τετάρτη 26 Δεκεμβρίου 2018

Τις γιορτές για να τις ζήσουμε, πρέπει να έχουμε τον νου μας στις άγιες ημέρες και όχι στις δουλειές που έχουμε να κάνουμε για τις άγιες ημέρες. Να σκεφτόμαστε τα γεγονότα της κάθε αγίας ημέρας και να λέμε την ευχή δοξολογώντας τον Θεό. Έτσι θα γιορτάζουμε με πολύ ευλάβεια κάθε γιορτή» ✝️🙏😊🥰❤️💕👏👏👏Καλη Ελπιδοφορα Χρονια ~2019~

Δευτέρα 29 Οκτωβρίου 2018

Το Καναρινι και ο Ανθρωπος,(NTR)

ΤΟ ΚΑΝΑΡΙΝΙ +Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ

Ένας άνθρωπος αιχμαλώτισε ένα καναρίνι, που του είπε:
- Τι θέλεις από μένα; Δες τα ισχνά πόδια μου και το μικροσκοπικό κεφάλι μου. Τι μπορείς να πάρεις από μένα; Δώσε μου την ελευθερία μου και θα σου πω τρεις χρήσιμες αλήθειες.
 - Τρεις αλήθειες;
- Ναι. Άκουσε με καλά. Θα σου πω την πρώτη ενώ με κρατάς στο χέρι σου. Θα σου πω τη δεύτερη όταν θα είμαι ασφαλές πάνω σ” ένα κλαδί. Θα σου πω την τρίτη όταν θα έχω φτάσει στην κορυφή αυτού του λόφου.
- Εντάξει, είπε ο άνθρωπος, πες μου την πρώτη.

Τότε το καναρίνι του είπε:
- Αν χάσεις κάτι, ακόμα κι αν είναι τόσο πολύτιμο όσο η ζωή σου, μη λυπηθείς γι” αυτό ούτε στιγμή.
Ο άνθρωπος κράτησε το λόγο του και άνοιξε το χέρι του. Το καναρίνι πέταξε σ” ένα κλαδί, απ” όπου είπε τη δεύτερη αλήθεια:
- Αν σου πουν κάτι παράλογο, μην το πιστέψεις πριν σου το αποδείξουν!
Το πουλί πέταξε μέχρι την κορυφή του λόφου.
- Ποια είναι η τρίτη αλήθεια; ρώτησε ο άνθρωπος.
- Είναι, πως στο κορμί μου υπάρχουν δυο υπέροχα κοσμήματα που ζυγίζουν πολύ. Αν με είχες σκοτώσει, τώρα θα ήταν δικά σου.
Ο άνθρωπος έπεσε κάτω απογοητευμένος και δάγκωσε το δάχτυλό του μέχρι να ματώσει. Εκείνη τη στιγμή άκουσε το πουλί που γελούσε. Σηκώθηκε και το ρώτησε γιατί γελάει.
- Είσαι ανόητος, του είπε το πουλί, σου είπα πρώτα να μη λυπηθείς ποτέ για κάτι που έχασες. Εσύ λυπήθηκες για τα κοσμήματα. Σου είπα μετά να μην πιστέψεις ποτέ έναν παραλογισμό, με κανέναν τρόπο. Σου είπα ότι έχω δυο κοσμήματα που ζυγίζουν πολύ κι εσύ το πίστεψες, παρόλο που όλο το κορμί μου είναι πολύ ελαφρύ. Αντίο, είσαι ανόητος.

Πέμπτη 11 Οκτωβρίου 2018

Αρνηση Η Αποδοχη του Εαυτου μας(NTR)

Άρνηση ή αποδοχή του εαυτού μας;

Δεν είναι λίγες οι αναφορές που κάνουμε όλοι μας για τον σταυρό που πρέπει να σηκώνουμε καθημερινά. Έχει καταλήξει και σχήμα λόγου η ανάγκη της άρσης του σταυρού. Αλλά πόσο αυτός ο σταυρός έχει το βάρος που πρέπει να σηκώνουμε; Μήπως μπορούμε να τον ελαφρύνουμε ή βολευόμαστε να τον αντέχουμε βαρύτερο;

Πολλές φορές στα δύσκολα ενεργούμε νωχελικά, ενώ στα εύκολα τα δίνουμε όλα! Στα δύσκολα παραδινόμαστε στο Θεό σηκώνοντας υπομονετικά το σταυρό μας, ενώ στα εύκολα ξεχνάμε την ύπαρξή Του. Είναι πολύ δύσκολο να θυμηθούμε τον Θεό στις εύκολες καταστάσεις. Τον χρησιμοποιούμε μόνο στις δύσκολες και μάλιστα του καταλογίζομαι και τις ευθύνες, λες και το θέλημά Του είναι απαραίτητα ο σταυρός που κουβαλάμε.

Για να τον κουβαλάμε όμως σημαίνει ότι αυτό έχει θελήσει Αυτός για την δική μας σωτηρία. Αλλά το θέλημά Του συμβαδίζει με τις επιλογές μας; Τελικά είναι επιλογή μας ή θέλημα Θεού η πορεία που ακολουθούμε; Την ερώτηση αυτή θα πρέπει να την δούμε υπό το πρίσμα που θέλει την ανθρώπινη δύναμη να φτάνει τις αντοχές της και την θεϊκή θέληση να συνηγορεί και να συμβάλλει από κει και πέρα. Αλλά μην αφήσουμε την τύχη μας και καταλογίζουμε την αδράνειά μας στο Θεό. Θα Τον έχουμε αδικήσει!

Απαρνησάσθω εαυτόν. Για να ακολουθήσουμε τον Κύριο στη σωτήρια οδό θα πρέπει να αρνηθούμε τον εαυτό μας. Αυτό έρχεται σε αντίθεση με την άποψη που κυκλοφορεί ευρέως σήμερα, όπου υποστηρίζει να δεχτούμε τον εαυτό μας όπως είναι, να τον αγαπήσουμε και να συμφιλιωθούμε μαζί του. Αυτή η άποψη όμως φτάνει μέχρι ένα ορισμένο σημείο. Κι ο Κύριος έρχεται και το επεκτείνει. Για να τον αρνηθείς τον εαυτό σου θα πρέπει πρώτα να τον δεχτείς. Δεν πρόκειται να αρνηθείς κάτι που δεν γνωρίζεις. Άρα πρώτα ως θεμέλιο να υπάρξει αποδοχή, γνώση του εαυτού ώστε να οικοδομηθεί η αλλαγή του, η άρνησή του. Κι αφού μάθουμε τα εσώψυχά μας καλύτερα, είναι σίγουρο στη μεταπτωτική κατάσταση που ζούμε να θελήσουμε να τα αρνηθούμε ώστε να εγκαινιάσουμε μια καινή πορεία, αυτή που οδηγεί σ’ Αυτόν. Έτσι μόνο μπορούμε να Τον ακολουθήσουμε.

Για να σώσουμε την ψυχή μας θα πρέπει πρώτα να θυσιάσουμε τη ζωή μας, να απεκδυθούμε από τα πάθη που μας κρατούν δέσμιους ώστε να ανεβούμε προς τα άνω και να κερδίσουμε την αιώνια ζωή. Φυσικά το να αρνηθούμε τον εαυτό μας, τα πάθη μας, να κατεβούμε από το βάθρο που πιστεύουμε ότι ανήκουμε κτλ. αποτελούν μια ωραία θεωρία. Είναι όμως τόσο εύκολο όσο η θεωρία θέλει; Και φυσικά όχι. Ο καθένας κάνει την προσπάθειά του, ανάλογα με τις δυνάμεις του. Ο στόχος δεν είναι να μην έχουμε σταυρό αλλά να τον κουβαλάμε. Να βλέπουμε κάθε φορά τις ατέλειές μας για να μπορούμε να τις διορθώνουμε, ώστε να εισερχόμαστε πιο βαθιά στην ψυχή μας και να ανακαλύπτουμε καινούργιες. Αυτή η πορεία, αυτός ο γολγοθάς πρέπει να μαρτυρεί το πέρασμά μας. Ας αφήσουμε τα ίχνη μας να πατήσουν την οδό του μαρτυρίου, την οδό που σημάδεψαν και τα δικά Του χνάρια.

Διαβασετο..και πραξε!!!(NTR,)

"Αν ο Θεός ξεχνούσε για μια στιγμή ότι είμαι μια μαριονέτα φτιαγμένη από κουρέλια και μου χάριζε ένα κομμάτι ζωή, ίσως δεν θα έλεγα όλα αυτά που σκέπτομαι, αλλά σίγουρα θα σκεφτόμουν αυτά που λέω εδώ.
Θα έδινα αξία στα πράγματα, όχι γι' αυτό που αξίζουν αλλά γι' αυτό που σημαίνουν.
Θα κοιμόμουν λίγο, θα ονειρευόμουν πιο πολύ, γιατί για κάθε λεπτό που κλείνουμε τα μάτια μας, χάνουμε 60 δευτερόλεπτα φωτός. Θα συνέχιζα ο΄ταν οι άλλοι σταματούσαν, θα ξυπνούσα όταν οι άλλοι κοιμούνταν. Θα άκουγα όταν οι άλλοι μιλούσαν και πόσο θα απολάμβανα ένα ωραίο παγωτό σοκολάτα!
Αν ο Θεός μου δώριζε ένα κομμάτι ζωή, θα ντυνόμουν λιτά, θα ξάπλωνα μπρούμυτα στον ήλιο, αφήνοντας ακάλυπτο όχι μόνο το σώμα, αλλά και την ψυχή μου.
Θεε μου, αν μπορούσα, θα έγραφα το μίσος μου πάνω στον πάγο και θα περίμενα να βγει ο ήλιος. Θα ζωγράφιζα με ένα όνειρο του Βαν Γκογκ πάνω στα άστρα ένα ποίημα του Μπενεντέτι και ένα τραγούδι του Σεράτ θα ήταν η σερενάτα που θα τη χάριζα στη Σελήνη. Θα πότιζα με τα δάκρυα μου τα τριαντάφυλλα, για να νοιώσω τον πόνο απ'τα αγκάθια τους και το κοκκινωπό φιλί των πετάλων τους...
Θεέ μου, αν είχα ένα κομμάτι ζωή...
Δεν θα άφηνα να περάσει ούτε μια μέρα χωρίς να πω στους ανθρώπους ότι τους αγαπώ. Θα έκανα κάθε άνδα και γυναίκα να πιστέψουν ότι είναι οι αγαπητοί μου και θα ζούσα ερωτευμένος με τον έρωτα.
Στους ανθρώπους θα έδειχνα πόσο λάθος κάνουν που νομίζουν οτι παύουν να ερωτεύονται όταν γερνούν, χωρίς να καταλαβαίνουν ότι γερνούν όταν παύουν να ερωτεύονται. Στους γέρους θα έδειχνα ότι τον θάνατο δεν τον φέρνουν τα γηρατεία, αλλά η λήθη. Έμαθα τόσα πράγματα από εσάς τους ανθρώπους... Έμαθα πως όλοι θέλουν να ζήσουν στην κορυφή του βουνού, χωρίς να γνωρίζουν ότι η αληθινή ευτυχία βρίσκεται στον τρόπο που κατεβαίνεις την απόκρημνη πλαγιά.
Έμαθα πως όταν το νεογέννητο σφίγγει στη μικρή παλάμη του, για πρώτη φορά, το δάχτυλο του πατέρα του, το αιχμαλωτίζει για πάντα.
Έμαθα πως ο άνθρωπος δικαιούται να κοιτά τον άλλον από ψηλά μόνο όταν πρέπει να τον βοηθήσει να σηκωθεί. Είναι τόσα πολλά τα πράγματα που μπόρεσα να μάθω από εσάς, αλλά δεν θα χρησιμεύσουν αλήθεια πολύ, γιατί όταν θα με κρατούν κλεισμένο μέσα σ' αυτή τη βαλίτσα, δυστυχώς, θα πεθαίνω.
Να λές πάντα αυτό που νοιώθεις και να κάνεις πάντα αυτό που σκέφτεσαι. Αν ήξερα ότι σήμερα θα ήταν η τελευταία φορά που θα σ' έβλεπα να κοιμάσαι, θα σ' αγκάλιαζα σφιχτά και θα προσευχόμουν στον Κύριο για να μπορέσω να γίνω ο φύλακας της ψυχής σου. Αν ήξερα ότι αυτή θα ήταν η τελευταία φορά που θα σ' έβλεπα να βγαίνεις απ' την πόρτα, θα σ' αγκάλιαζα και θα σου 'δινα ένα φιλί και θα σε φώναζα ξανά για να σου δώσω κι άλλα. Αν ήξερα ότι αυτή θα ήταν η τελευταία φορά που θα άκουγα τη φωνή σου, θα ηχογραφούσα κάθε σου λέξη για να μπορώ να τις ακούω ξανά και ξανά. Αν ήξερα ότι αυτές θα ήταν οι τελευταίες στιγμές που σ' έβλεπα, θα έλεγα ότι σ'αγαπώ και δεν θα υπέθετα, ανόητα, ότι το ξέρεις ήδη.
Υπάρχει πάντα ένα αύριο και η ζωή μας δίνει κι άλλες ευκαιρίες για να κάνουμε τα πράγματα όπως πρέπει, αλλά σε περίπτωση που κάνω λάθος και μας μένει μόνο το σήμερα, θα 'θελα να σου πω πόσο σ' αγαπώ και ότι ποτέ δεν θα σε ξεχάσω.
Το αύριο δεν το έχει εξασφαλίσει κανείς, είτε νέος είτε γέρος. Σήμερα μπορεί να είναι η τελευταία φορά που βλέπεις τους ανθρώπους που αγαπάς. Γι' αυτό μην περιμένεις άλλο, κάν' το σήμερα, γιατί αν το αύριο δεν έρθει ποτέ, θα μετανιώσεις σίγουρα για τη μέρα που δεν βρήκες χρόνο για ένα χαμόγελο, μια αγκαλιά, ένα φιλί (όπως θα έλεγα εγώ:η μεταμέλεια φοράει ξυλοπάπουτσα, σύμφωνα με τον Ρίτσο) και ήσουν πολύ απασχολημένος για να κάνεις πράξη μία τελευταία τους επιθυμία. Κράτα αυτούς που αγαπάς κοντά σου, πες τους ψιθυριστά πόσο πολύ τους χρειάζεσαι, αγάπα τους και φέρσου τους καλά, βρες χρόνο για να τους πεις "συγνώμη", "συγχώρεσε με", "σε παρακαλώ", "ευχαριστώ" κι όλα τα λόγια αγάπης που ξέρεις.
Κανείς δε θα σε θυμάται για τις κρυφές σου σκέψεις. Ζήτα απ' τον Κύριο η δύναμη και τη σοφία για να τις εκφράσεις. Δείξε στους φίλους σου τι σημαίνουν για 'σένα.
Στείλε αυτό το μήμυμα σε όποιους θέλεις.
Αν δεν το κάνεις σήμερα, αύριο θα είναι όπως και χθες. Κι αν δεν το κάνεις ποτέ, δεν πειραζει."
Οι ήρωες πεθαίνουν από αγάπη....

Πολλές φορές εμείς οι άνθρωποι φοβόμαστε να εκφράσουμε τα συναισθήματα μας, λες και είναι κατι κακό ένα "σ'αγαπώ" παραπάνω...εξάλλου η αγάπη με την ευρύτερη έννοια(για μένα τουλάχιστον" είναι : σε ακτιμώ και σε σέβομαι.
Ας καταλάβουμε επιτέλους πως το να λέμε ό,τι όμορφο νοιώθουμε κάνει τους άλλους να αιθάνονται καλύτερα καθώς και εμάς τους ίδιους!


 σκέφτομαι πως όσο έχουμε δίπλα μας έναν άνθρωπο, μπαίνουν ένα σωρό σκέψεις συνήθως, που το συναίσθημα που έχουμε για αυτόν ίσως είναι κάπως θολό. Η ανάμικτο. Συνυπάρχει η αγάπη, μαζί με άλλα.
Ίσως για αυτό όταν τελειώσει μια επαφή, τότε να μας μένουν τα καλά που ζήσαμε... και να λέμε... ''αυτόν τον άνθρωπο τον αγαπούσα τόσο και ποτέ δεν του είπα''.




Ξέρεις... γνωρίζω ένα ζευγάρι -παντρεμένοι είναι- που δεν έχουν πει ποτέ ο ένας στον άλλον "σ'αγαπώ" γιατί πιστεύουν οτι δεν υπάρχει αγάπη!
Εκτιμώ την ειλικρίνια τους, αλλά πως μπορεί να μην υπάρχει αγάπη?
Αυτο δεν πρέπει να μας κάνει να προβληματιστούμε λιγάκι?
Και εγώ είμαι απόλυτη σε ορισμένα πράγματα, αλλά η απολυτότητα μου γκρεμίζεται σιγά-σιγά και θεμελιώνεται μία καινούρια... αλλά να μην υπάρχει αγάπη? Τότε τι υπάρχει?
Κάποιος είπε (ίσως και ο Μάρκες, δεν θυμαμαι) "να ζεις την κάθε μερα, σαν να είναι η τελευταία της ζωής σου"...



σκέφτομαι ότι συχνά, οι περισσότεροι ξεχνάμε να ΖΟΥΜΕ.
Όπως το τραγουδά η Αθηναϊκή Κομπανία στο “Η ζωή μας τελειώνει”.
… η ρουτίνα μας κερνάει για να πιούμε άλλο ένα
απ’τα χρόνια μας που φεύγουν γύρω μας ειρηνικά (?)
τόσο απλά, τόσο ρηχά, τόσο συνηθισμένα!

Εύχομαι να κάνετε πράξη αυτό που διαβάσατε..

Τετάρτη 3 Οκτωβρίου 2018

ΤΙ ΕΙΣΑΙ ΣΤΗ ΖΩΗ?(NTR)

Η μητέρα της την έφερε πιο κοντά και της ζήτησε να αγγίξει τα καρότα. Το έκανε και παρατήρησε ότι ήταν μαλακά.
Μετά η μητέρα ζήτησε από την κόρη της να πάρει ένα αυγό και να το σπάσει. Αφού έβγαλε τα τσόφλια, παρατήρησε ότι το αυγό ήταν σφιχτό. Στο τέλος, η μητέρα ζήτησε από την κόρη της να πιει μια γουλιά από τον καφέ.
Η κόρη χαμογέλασε καθώς μύρισε το πλούσιο άρωμά του. Μετά η κόρη ρώτησε: "τι σημαίνουν όλα αυτά μητέρα;".
Η μητέρα της, της εξήγησε ότι το καθένα από αυτά τα διαφορετικά αντικείμενα είχε αντιμετωπίσει τις ίδιες συνθήκες, δηλαδή βραστό νερό. Το καθένα όμως αντέδρασε διαφορετικά. Το καρότο αρχικά μπήκε μέσα στο νερό δυνατό και σκληρό. Εντούτοις, εφόσον τοποθετήθηκε στο βραστό νερό, μαλάκωσε και έγινε αδύναμο. Το αυγό ήταν εύθραυστο. Το λεπτό εξωτερικό του περίβλημα είχε προστατέψει το υγρό εσωτερικό του, αλλά μετά την τοποθέτησή του σε βραστό νερό, το εσωτερικό του σκλήρυνε. Όμως οι κόκκοι του καφέ ήταν μοναδικοί. Μετά την τοποθέτησή τους σε βραστό νερό, άλλαξαν το νερό.

"Ποιο από αυτά είσαι εσύ;" ρώτησε την κόρη της.
"Όταν η δυσκολία χτυπάει την πόρτα σου, πώς ανταποκρίνεσαι;" Είσαι καρότο, αυγό ή κόκκος καφέ;"
Σκέψου το λίγο: Τι από αυτά είσαι εσύ;
Είσαι το καρότο που φαίνεται δυνατό, αλλά με τον πόνο και τις δυσκολίες λυγίζεις και μαλακώνεις και χάνεις τη δύναμή σου; Είσαι το αυγό που ξεκινάει με μαλακή καρδιά, αλλά αλλάζει με τη θερμότητα; Μήπως είχες "υγρό" πνεύμα, αλλά μετά από έναν θάνατο, έναν χωρισμό, μία οικονομική δυσκολία ή μια άλλη δοκιμασία σκλήρυνες; Μήπως το περίβλημά σου μοιάζει το ίδιο, αλλά μέσα σου έχεις πίκρα και σκληράδα, με σκληρό πνεύμα και σκληρή καρδιά; Ή μήπως είσαι σαν τον κόκκο του καφέ; Ο κόκκος στην πραγματικότητα αλλάζει το καυτό νερό, δηλαδή τις ίδιες τις συνθήκες που προκαλούν τον πόνο. Όταν το νερό ζεσταίνεται, απελευθερώνει το άρωμα και τη γεύση του. Εάν είσαι σαν τους κόκκους του καφέ, όταν τα πράγματα δεν είναι στα καλύτερά τους, εσύ γίνεσαι καλύτερος και αλλάζεις την κατάσταση γύρω σου.
Όταν δεν είναι και η καλύτερη στιγμή και οι δοκιμασίες σε συναντούν, ανυψώνεις τον εαυτό σου σε άλλο επίπεδο; Πώς αντιμετωπίζεις τις αντιξοότητες; Είσαι καρότο, αυγό ή κόκκος καφέ; Ελπίζω να έχεις αρκετή ευτυχία για να σε κάνει γλυκό, αρκετές δοκιμασίες για να σε κάνουν δυνατό, αρκετή λύπη για να παραμείνεις ανθρώπινος και αρκετή ελπίδα για να σε κάνει ευτυχισμένο.
Οι ευτυχέστεροι των ανθρώπων δεν έχουν απαραιτήτως τα καλύτερα από όλα.
Απλώς κάνουν το καλύτερο που μπορούν με αυτά που τους συμβαίνουν στη διαδρομή τους...
Το λαμπρότερο μέλλον πάντοτε θα βασίζεται σε ένα ξεχασμένο παρελθόν...
Δεν μπορείς να προχωρήσεις στη ζωή μέχρι να αφήσεις πίσω τις αποτυχίες σου και τους πόνους σου.
Όταν γεννήθηκες έκλαιγες και όλοι γύρω σου χαμογελούσαν.
Ζήσε τη ζωή σου έτσι ώστε στο τέλος εσύ να είσαι αυτός που θα χαμογελά....

Τρίτη 18 Σεπτεμβρίου 2018

ΦΙΛΙΑ(NTR)

Φίλος
Τι σημαίνει να είσαι φίλος?
Το να είσαι φίλος σημαίνει να έχεις μια σχέση με ένα άλλο άτομο, μία σχέση η οποία δεν είναι αφαιρετική, αλλά σχέση γενναιοδωρίας και προσφοράς.
Οι φίλοι ζητούν λίγα από εμάς αλλά και τα πάντα.
Για να είσαι φίλος απαιτείται πρώτα να προσφέρεις τον εαυτό σου   τα συναισθήματα σου. Πρέπει να είναι άνευ όρων προσφορά που πηγάζει από τη δική σου στοργή
Την πραγματική φιλία λίγοι ειναι οι τυχεροί που την γνώρισαν, που την έχουν....ο κόσμος έχειι πολλούς φίλους....όχι όμως πραγματική φιλία...........

Το μόνο που σου ζητά η γαία είναι ενδιαφέρον, γαλούχηση, σεβασμό.
Ζητά να μην υπερβείς τη δυνατότητά της για αναζωογόνηση. Ζητά μικρές και σιγανές αλλαγές.
Ζητά ταπεινοφροσύνη.
Αν είσαι φίλος της θα το καταλάβει και θα ανταποκριθεί.

Η ΦΙΛΙΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΙ ΕΥΚΟΛΟ ...ΑΛΛΑ ΟΥΤΕ ΚΑΙ ΔΥΣΚΟΛΟ ΦΘΑΝΕΙ ΝΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΓΑΠΗ ......ΣΕΒΑΣΜΟΣ ΚΑΙ ΕΙΛΙΚΡΙΝΕΙΑ ...

Κυριακή 8 Ιουλίου 2018

Η ΕΥΤΥΧΙΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΤΙΜΟΚΑΤΑΛΟΓΟ(NTR)




Γεννιόμαστε, μεγαλώνουμε και πεθαίνουμε με την πεποίθηση πως σʾ αυτόν το κόσμο όλα έχουν μια τιμή, ένα κόστος, και πως τίποτα δε γίνεται και δε φτάνει εκεί που θέλεις, αν δεν αδειάσεις μερικά από αυτά τα πολύχρωμα πετσετάκια τριγύρω σου.


Διαλέγουμε το μέλλον μας -από το σχολείο ακόμη- με στόχο να βγάζουμε όσα περισσότερα μπορούμε, έχοντας και τους γονείς από πίσω με τη χαρακτηριστική φράση «για να μη στερηθείς όσα στερήθηκα εγώ» κι αφήνουμε στην άκρη αυτά που αγαπάμε.

Ακόμη και το σύντροφό μας αργότερα τον διαλέγουμε με βάση το Ε9 και τη φορολογική του δήλωση. Κάπου-κάπου θυμόμαστε ότι τον αγαπάμε, αλλά χωρίς την πλούσια δουλειά του θα ήταν ένα τίποτα για εμάς.

Εντάξει, δε λέω πως ισχύει για όλους, όμως για τη πλειοψηφία τα πράγματα είναι κάπως έτσι. Κι ίσως όχι επειδή το επέλεξε τόσο η ίδια, όσο γιατί μας το επέβαλαν οι καιροί και οι συνθήκες.

Χαλάσαμε μισή ζωή για να γεμίσουμε το τοίχο μας με γραμμένα Pampers, για να έχουμε μια καλή δουλειά με μέλλον, να μην πεινάσουμε ποτέ. Λησμονήσαμε τους μεγαλύτερούς μας έρωτες και συμβιβαστήκαμε με μέτριες φωτιές, για να υπάρχει ένα μεγαλύτερο εισόδημα στο αυριανό μέτριο σπιτικό μας.

Θάψαμε το «αγαπάτε αλλήλους» γιατί πώς να αγαπήσεις τον ξένο και να τον βοηθήσεις όταν η κοινωνία έκανε σήμα κατατεθέν της το «ο σώζων εαυτόν σωθήτω»;

Ξεχάσαμε το τζάμπα, την καλή καρδιά και την ομορφιά του να δίνεις χωρίς αντάλλαγμα. Χάθηκε ο εθελοντισμός κι η προσφορά γιατί πια πρέπει να υπάρχει και μια ανταμοιβή. Ακόμη κι αν δεν είναι χρηματική ή υλική, πρέπει να δοξαστεί ,να μαθευτεί.

Χάσαμε την μπάλα και μαζί το επίπεδο και το συναίσθημα. Προσφέρεις με όλη σου τη καρδιά τη βοήθειά σου, την προσπάθειά σου μόνο και μόνο για να δεις ένα λαμπερό ειλικρινές χαμόγελο και νʾ ακούσεις και ένα «ευχαριστώ» κι όλοι κοιτάνε να σε ρωτήσουν: «Πόσα σου έδωσαν;» ή «τι μισθό θα πάρεις;»

Όχι , το έκανα γιατί είμαι άνθρωπος και γιατί κάποια πράγματα είναι υπεράνω από χρήματα και τιμές. Κάτι που θα έπρεπε να ξαναθυμηθούμε όλοι.

Τα λεφτά φέρνουν την ευτυχία αλλά μόνο μέχρι εκεί που θέλουν αυτά. 

Μπορείς να αγοράσεις το ακριβό σου αμάξι, το σπίτι σου και τα ακριβά σου ρούχα, μπορεί και να χαμογελάσεις αλλά δε θα είναι για πάντα, και σίγουρα δε θα είναι από τα χαμόγελα που θα θυμάσαι για πάντα. Θα σε κάνει ευτυχισμένο, αλλά μονάχα για μια στιγμή μέσα στο χρόνο και μετά θα βρεθείς πάλι να παραπονιέσαι που πάλιωσε ή που έπεσε η αξία του.

Υπάρχουν τόσα πράγματα εκεί έξω που έχουν τη δύναμη να σε κάνουν να τα θυμάσαι και να χαμογελάς για πάντα. Ένα παιδί που το βοήθησες να πιάσει την μπάλα του, ένα σκυλακι ενα γατακι που ταΐστηκε από το δικό σου χέρι, ένας παππούς που με τη βοήθειά σου πέρασε το δρόμο κι άλλα πολλά. Κι όσα σου ανέφερα δεν αγοράζονται και έχουν ψυχή.


Όποτε άσε τα άψυχα με τα άψυχα και τα έμψυχα με σένα, που μπορούν να σε κάνουν καλύτερο.

Σταμάτα να μετράς, σταμάτα να υπολογίζεις και θυμήσου πως οι τιμές υπάρχουν μόνο για να σε Βοηθούν, όχι για να σε Ζουν.

Η ΕΥΤΥΧΙΑ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ...ΔΟΥΛΕΙΑ!!!!!!







Η ΕΥΤΥΧΙΑ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΔΟΥΛΕΙΑ και είναι στο χέρι όλων να την αποκτήσουν.
Ακολουθούν, 7 συνήθειες που ΔΕΝ έχουν όσοι νιώθουν πραγματικά ευτυχισμένοι και αποτελούν τα βασικά κλειδιά για να πετύχουν το στόχο τους, που ουσιαστικά είναι αυτό που ψάχνουμε όλοι μας.
Όσο διαφορετικοί και να είμαστε, όλοι έχουμε τον ίδιο και μοναδικό στόχο και αυτός είναι η προσωπική μας ευτυχία. 
Οι διαφορές μας ωστόσο έγκεινται στο ότι μερικοί από εμάς, οι περισσότεροι για την ακρίβεια, δεν γνωρίζουν πως να φτάσουν σε αυτό το στόχο τους, ενώ την ίδια στιγμή η ευτυχία σχετίζεται περισσότερο με πράγματα που δεν κάνουμε, παρά με όσα όντως απασχολούν το μυαλό μας. 

 Η ευτυχία άλλωστε δεν είναι έμφυτο ταλέντο. 
Η ευτυχία θέλει ....δουλειά...... και είναι στο χέρι όλων να την αποκτήσουν. Ακολουθούν, λοιπόν, 7 συνήθειες που ΔΕΝ έχουν όσοι νιώθουν πραγματικά ευτυχισμένοι και αποτελούν τα βασικά κλειδιά για να πετύχουν το στόχο τους, που ουσιαστικά είναι αυτό που ψάχνουμε όλοι μας. 

 1. Δεν κουτσομπολεύουν και δεν ασχολούνται με ό,τι κάνουν οι άλλοι

  Ένα από τα πρώτα πράγματα που δεν κάνουν όσοι νιώθουν ευτυχείς και ικανοποιημένοι με τη ζωή τους είναι να ασχολούνται με το τι και πως κάνουν το κάθετι οι άλλοι. Το να συγκρίνεστε διαρκώς με τους άλλους, εκτός από εξουθενωτικό είναι και παντελώς ανούσιο. Ο μόνος στον οποίο πρέπει να επενδύσετε όλη σας την ενέργεια είναι ο εαυτός σας και στο να ξεπεράσετε κάθε φόβο σύγκρισης με τους άλλους…

 2. Δεν κρατούν κακία  

Αν πραγματικά θέλετε να νιώσετε ευτυχισμένοι, τότε θα πρέπει πρώτα να αποτινάξετε από πάνω σας όλα όσα σας κρατούν μακριά από το στόχο σας, όπως είναι τα αρνητικά συναισθήματα του παρελθόντος και η μνησικακία του παρόντος. Όλοι κάνουμε λάθη και όλοι αξίζουμε τη συγχώρεση. Η εμμονή στα ατοπήματα και μια λάθος συμπεριφορά ενός φίλου, οδηγεί στην αέναη επανάληψη και το φαύλο κύκλο, αυτών των συμπεριφορών και των ίδιων ακριβώς λαθών. Όσο πιο σύντομα ξεχάσετε, τόσο πιο σύντομα θα κλείσουν οι πληγές, ώστε να προχωρήσετε ουσιαστικά με τη ζωή σας. 

 3. Δεν στηρίζονται στους άλλους, για τη δική τους ευτυχία  

Το μεγαλύτερο λάθος που κάνουν οι περισσότεροι όσον αφορά στην ευτυχία τους είναι ότι θεωρούν τους άλλους υπεύθυνους γι’ αυτή. Τη στιγμή που θα αντιληφθείτε ότι ο μόνος υπεύθυνος για την προσωπική σας ευτυχία είστε εσείς, τότε είναι που θα απελευθερωθείτε και θα τη βρείτε πραγματικά. Όσο μεγάλο ρόλο και να παίζουν οι ανθρώπινες σχέσεις στη ζωή σας, τον πρωταγωνιστικό τον έχετε εσείς.

 4. Δεν αναλώνονται σε αρνητικά περιβάλλοντα και σκέψεις  

Η παραμονή σας σε περιβάλλοντα που είναι εμπλουτισμένα με αρνητική ενέργεια, άγχος και πίεση, δεν βοηθάει στο στόχο σας να γίνετε ευτυχισμένοι, παρά σας απομακρύνει περισσότερο από αυτόν, εμφυσώντας σε εσάς αρνητικές σκέψεις για ένα στόχο που κάθημερινά μοιάζει όλο και πιο ανέφικτος. Είναι ωστόσο, αντιληπτό πως αν ένα τέτοιο περιβάλλον είναι το εργασιακό σας περιβάλλον, είναι δύσκολο, δεδομένων των συνθηκών, να παραιτηθείτε και να βρείτε άλλου δουλειά. Αυτό που μπορείτε όμως να κάνετε, είναι να εστιάσετε στο θετικό κομμάτι της καθημερινότητάς σας στη δουλειά και να μην επιτρέπετε στην αρνητική ενέργεια να σας κατακυριεύει. 

 5. Δεν είναι εκδικητικοί

  Η εκδίκηση, όσο και αν τη λαχταράτε πολλές φορές για να ηρεμήσετε, δεν προσφέρει ουσιαστικά τίποτα παραπάνω από μια στιγμιαία ικανοποίηση και τη λανθασμένη εντύπωση ότι αποδώσατε δικαιοσύνη. Πέρα από αυτό όμως, το μόνο που καταφέρνει είναι την αναμόχλευση των συναισθημάτων, τη διαιώνιση των λαθών και το άνοιγμα ενός φαύλου κύκλου, που σίγουρα δεν οδηγεί στην ευτυχία. Μάθετε να ξεχνάτε και να προχωράτε τη ζωή σας, για το χατήρι κανενός άλλου παρά μόνο για το δικό σας.

 6. Δεν κρύβονται από τα προβλήματά τους  

Ένα ακόμα βασικό στοιχείο όσων νιώθουν και είναι ευτυχείς είναι να μην κρύβονται από τα προβλήματά τους, ανεξαρτήτως του πόσο μικρά ή μεγάλα είναι. Κάθε φορά που αγνοείτε ένα πρόβλημά σας, αυτό που καταφέρνετε είναι απλά το αγνοείτε και τίποτα παραπάνω. Η λύση δεν θα βρεθεί μόνη της, ούτε θα εξαφανιστεί το πρόβλημα, όσο κι αν εθελοτυφλείτε. Ασχοληθείτε με όσα σας απασχολούν, βρείτε τη λύση στο κάθετι και απελευθερωθείτε το συντομότερο από αυτά. 

 7. Δεν τα παίρνουν όλα προσωπικά  

Ίσως το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνετε για να έρθετε πιο κοντά στην ευτυχία, είναι να γλιτώσετε τον εαυτό σας από το άγχος να τα παίρνετε όλα όσα σας λένε οι άλλοι προσωπικά και τοις μετρητοίς. Είτε είναι καλά λόγια, είτε κριτική, δεχτείτε τα και ευχαριστήστε τους άλλους για τα σχόλια τους, αλλά μην ασχοληθείτε παραπάνω με αυτά. 

Έχετε άλλωστε πάντα εμπιστοσύνη σε όσα κάνετε, που μόνο εσείς γνωρίζετε καλά ότι θα σας οδηγήσουν στην προσωπική σας ευτυχία. Και αν σας ενδιαφέρει η γνώμη μερικών ατόμων και την θέλετε να την παίρνετε προσωπικά, κάντε ένα καλό φιλτράρισμα πρώτα

Η ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑ ΔΙΔΑΣΚΕΤΑΙ!!!!!!(NTR)








Μία ομάδα ερευνητών κατέληξε στο συμπέρασμα, στα πλαίσια μεγάλης ανάλυσης, ότι οι άνθρωποι μαθαίνουν να είναι αισιόδοξοι και αυτό το μάθημα μπορούμε να το ακολουθήσουμε όλοι.
Η αντιμετώπιση της ζωής με θετική διάθεση έχει συνδεθεί, μεταξύ άλλων, με την καλύτερη υγεία, τη μεγαλύτερη αντοχή και τα χαμηλότερα επίπεδα στρες. Και σύμφωνα με έρευνα, η θετική ματιά και η αισιοδοξία είναι πράγματα που μπορούμε να διδάξουμε οι ίδιοι στους εαυτούς μας.

Όλες οι μελέτες που αναλύθηκαν από τους ερευνητές, διερευνούσαν το κατά πόσο κάποια μέτρα παρέμβασης θα μπορούσαν να οδηγήσουν τους ανθρώπους να βλέπουν τη ζωή με μια πιο θετική ματιά. Ο λόγος για τεχνικές όπως, μεταξύ άλλων, ο Διαλογισμος  η εκπαίδευση στηΔιαχειρηση του αγχους οι θεραπείες γνωστικής συμπεριφοράς και η εκπαίδευση στην ΕΝΣΥΝΑΙΣΘΗΣΗ
Διαπιστώθηκε ότι κατά κανόνα, οι συμμετέχοντες οι οποίοι εκπαιδεύονταν μέσω μέτρων παρέμβασης όπως τα παραπάνω, παρουσίαζαν υψηλότερα επίπεδα αισιοδοξίας, σε σύγκριση με τους συμμετέχοντες που δεν λάμβαναν κάποια βοήθεια στη μορφή σχετικής εκπαίδευσης
Πως καταλαβαινεις τα συναισθηματα των αλλων?????

Ποια είναι η αποτελεσματικότερη τεχνική για τη διδασκαλία αισιοδοξίας;

Μάλιστα, στα πλαίσια της νέας μετά-ανάλυσης, εντοπίστηκε ότι η σημαντικά πιο αποτελεσματική τεχνική αυτό-διδασκαλίας της αισιοδοξίας, μέσω της οποίας οι άνθρωποι μπορούν να διδάξουν στους εαυτούς τους να έχουν πιο θετική οπτική, ήταν μία άσκηση που λέγεται "Ο Καλύτερος Δυνατός Εαυτός" (Best Possible Self).
Η εν λόγω άσκηση ζητά από τους ανθρώπους να φανταστούν μία ευτυχισμένη, επιτυχημένη και χαρούμενη μελλοντική εκδοχή του εαυτού τους ή απλά, τον καλύτερο δυνατό εαυτό τους. Αυτή η απλή οδηγία αρκεί, όπως έδειξαν σχετικές έρευνες αλλά και η νέα μετά-ανάλυση, για να αποκτήσει ένα άτομο μεγαλύτερα επίπεδα αισιοδοξίας.
Φυσικά, οι ερευνητές σημειώνουν ότι η επιτυχία της παραπάνω τεχνικής, όπως και άλλων παρόμοιων, εξαρτάται από ορισμένους παράγοντες. Για παράδειγμα, όταν η παρέμβαση γίνεται διαδικτυακά (π.χ. όταν ο συμμετέχοντας καλείται να εκτελέσει μία τεχνική μετά από οδηγίες online), η αποτελεσματικότητά της είναι μικρότερη, σε σχέση με όταν γίνεται πρόσωπο με πρόσωπο.
Επιπλέον, οι ερευνητές υπογραμμίζουν ότι η επίδραση των τεχνικών μπορεί να διαφέρει από άνθρωπο σε άνθρωπο -κυρίως γιατί για τον καθένα το τι εστί τελικά αισιοδοξία, είναι εν μέρει υποκειμενικό. Προσθέτουν δε, ότι χρειάζεται περαιτέρω έρευνα για να εξακριβωθεί για πόσο καιρό ακριβώς διαρκούν τα θετικά αποτελέσματα της διδασκαλίας ή της αυτό-διδασκαλίας της αισιοδοξίας.
Ακόμα κι έτσι, οι ερευνητές καταλήγουν στα δημοσιευμένα συμπεράσματά τους, πως ακόμη κι αν ορισμένοι παράγοντες επηρεάζουν την επίδρασή τους, "τα ευρήματα δείχνουν ότι οι ψυχολογικές παρεμβάσεις μπορούν πράγματι να αυξήσουν την αισιοδοξία".
Υπάρχει, λοιπόν, ελπίδα να αναπτύξουμε μία πιο φωτεινή προοπτική. Και το πρώτο βήμα είναι πολύ απλό: να αρχίσουμε να οραματιζόμαστε τους εαυτούς μας πιο αισιόδοξους και χαρούμενους.
Τι λέτε; Μήπως από σήμερα να ξεκινήσουμε να κλείνουμε τα μάτια και να σκεφτόμαστε τον εαυτό μας πιο αισιόδοξο και ευτυχισμένο, 
εστω για 5 λεπτα καθε πρωι ...
Αν η αισιοδοξία διδάσκεται, γιατί να αρνηθούμε την απόκτησή της???


ΜΟΝΑΞΙΑ...ΜΟΝΑΧΙΚΟΤΗΤΑ...(NTR)












Υπάρχει κάτι που πρέπει να κατανοηθεί σε βάθος. 
Κάτι πολύ σημαντικό! 
Η αγάπη φέρνει πάντα μοναχικότητα και η μοναχικότητα φέρνει πάντα αγάπη. Ποτέ δεν πάνε χώρια! 
Οι άνθρωποι όμως νομίζουν ακριβώς το αντίθετο, δεν κάνουν κανέναν διαχωρισμό ανάμεσα σ’ αυτές τις δύο λέξεις,
«ΜΟΝΑΞΙΑ» και «ΜΟΝΑΧΙΚΟΤΗΤΑ».
Η μοναξιά είναι αρνητική κατάσταση, σημαίνει πως διψάς για τον άλλο, πως είσαι βυθισμένος στα σκοτάδια της απόγνωσης, πως είσαι φοβισμένος, πως αισθάνεσαι παρατημένος, πως δε σε χρειάζεται κανείς.  
Η μοναξιά είναι πληγή!
Η μοναχικότητα είναι λουλούδι!
Ο κόσμος είναι γεμάτος από ανθρώπους μονάχους και εξ’ αιτίας της μοναξιάς τους κάνουν ένα σωρό ηλίθια πράγματα για να καλύψουν αυτήν την κενότητα. Το ρίχνουν στο φαγητό, στο αλκοολ…κάθονται επί ώρες μπροστά στην τηλεόραση καίγοντας τα μάτια τους … για να ξεχάσουν τον εαυτό τους. Είναι τρομακτικό! Νοιώθουν μόνοι, νοιώθουν ότι δεν έχουν τίποτε να κάνουν, πουθενά να πάνε, κανέναν να επικοινωνήσουν αφού η επικοινωνία έχει σταματήσει. Έχουν πάψει να μιλάνε μεταξύ τους.
Το πολύ-πολύ να μιλάνε στον άλλον, αλλά ΟΧΙ με τον άλλον γιατί έχουν ξεχάσει πώς να πλησιάσουν τον άλλον. Οι άνθρωποι έχουν γίνει παράλληλες γραμμές που τρέχουν δίπλα- δίπλα, μα δεν συναντιούνται ποτέ, απλά τρέχουν δίπλα- δίπλα, ελπίζοντας πως κάποτε θα συναντηθούν, μα αυτό είναι απλά μια ελπίδα, μια αυταπάτη που κρατάει κατά κάποιον τρόπο τους ανθρώπους στο να συνεχίζουν. Είναι σα να πηγαίνεις στις χιλιάδες χιλιόμετρα παράλληλες γραμμές του τρένου να τις βλέπεις από μακριά και να νομίζεις ότι συναντιούνται μα όταν πλησιάζεις στο σημείο που νομίζεις ότι συναντιούνται θα δεις ότι στην πραγματικότητα η απόσταση ποτέ δε μικραίνει.
Ο κόσμος είναι πολύ μόνος! Η πληγή αιμορραγεί αδιάκοπα. Κρυβόμαστε με πολλούς τρόπους, με αποκτήματα, σπίτια, χρήματα μα η πληγή συνεχίζει να αιμορραγεί. Μπορεί να έχεις το μεγαλύτερο σπίτι και πάλι να είσαι τόσο μόνος όσο και στο μικρότερο καλύβι. Τα αποκτήματα δεν κάνουν τη διαφορά και δε μπορούν να αλλάξουν την εσωτερική μοναξιά σου. Και οι άνθρωποι συνεχίζουν να σχετίζονται ο ένας με τον άλλον, μόνο και μόνο επειδή είναι και δύο μόνοι. Μα επειδή είναι και οι δύο μόνοι, η σχέση δεν είναι εφικτή. Γιατί μια σχέση δεν μεγαλώνει μέσα από την ανάγκη. Όταν και ο ένας και ο άλλος έχουν ανάγκες, τότε θα προσπαθήσουν να εκμεταλλευτούν ο ένας τον άλλον. Τότε η σχέση θα βγαίνει μέσα από την εκμετάλλευση και όχι μέσα από την αγάπη. Θα είναι ένα είδος λύπης ζαχαρωμένης. Και εδώ βρίσκεται η παγίδα. Επιφανειακά μαζί, αλλά βαθιά μόνοι.
Η Μοναχικότητα είναι τελείως διαφορετική. Είναι θετική, είναι υγεία, είναι η χαρά του να είσαι ο εαυτός σου, του να έχεις το δικό σου χώρο. Μόνο η αγάπη σου δίνει το κουράγιο να είσαι μόνος, μόνο η αγάπη δημιουργεί τις προϋποθέσεις να είσαι μόνος, μόνο η αγάπη σε γεμίζει τόσο βαθιά ώστε να μην έχεις ανάγκη τον άλλον. Αγάπη και Μοναχικότητα είναι δύο πόλοι της ίδιας ενέργειας και είναι καλό να το καταλάβεις γιατί μερικές φορές συμβαίνει στα ζευγάρια να μη δίνουν ο ένας αρκετό χώρο στον άλλον ώστε να μπορούν να είναι και μόνοι. Μ’ αυτόν τον τρόπο η αγάπη τους θα έχει μια διαφορετική ποιότητα, θα φθάσει στην αποκορύφωσή της.
Μοναχικότητα σημαίνει πως κινείσαι προς τα μέσα, Αγάπη σημαίνει πως κινείσαι προς τα έξω. Μοναχικότητα είναι η εισπνοή, Αγάπη είναι η εκπνοή. Αν σταματήσεις τη μία από αυτές τις κατευθύνσεις τότε θα πεθάνεις. Είναι μια συνολική διαδικασία της αναπνοής και μ’ αυτόν τον τρόπο ζει η ψυχή σου. Γεμίζει με την μοναχικότητα ξεχειλίζει με την αγάπη. 
Κινήσου ανάμεσα στο έξω σου και στο μέσα σου
Το μήνυμά μου είναι πως δεν πρέπει να απαρνηθείς τίποτα. Το Όλο σου ανήκει! Δε θα ήθελα να γίνετε εσωστρεφείς, γιατί αυτοί αρρωσταίνουν, αδρανούν, πέφτουν σε λήθαργο. Αρχίζουν να ζουν πίσω από κλειστά παράθυρα, μέσα στη μιζέρια. Ούτε μπορούν να καταλάβουν τι σημαίνει μοναχικότητα. Το μόνο που ξέρουν είναι η μοναξιά. Αλλά και εκείνοι που ζουν μόνο με τον έξω κόσμο, οι εξωστρεφείς, και δε σκέφτονται ποτέ τον εσώτερό τους εαυτό, βρίσκονται στο άλλο άκρο. Ξέρουν κάτι από την αγάπη, μα η αγάπη τους δεν είναι τίποτε άλλο από πόθος ή ανάγκη. Η αγάπη τους είναι μια όμορφη λέξη. Χρειάζονται τον άλλον για να τον εκμεταλλευτούν, για να κυριαρχήσουν πάνω του. Κι όταν κυριαρχείς στον άλλον, τότε κι εκείνος κάνει το ίδιο.
Εκείνος που ζει μόνο προς τα έξω είναι φτωχός γιατί δεν έχει επίγνωση των εσωτερικών του θησαυρών. 
Εκείνος που ζει μόνο προς τα μέσα είναι επίσης φτωχός γιατί ποτέ δεν συνειδητοποιεί την ομορφιά της ύπαρξης του ήλιου, των αστεριών της φύσης.
 Ποτέ μη δημιουργείς καμία διαμάχη ανάμεσα σ’ αυτά τα δύο.
 Να δημιουργείς μια σύνθεση απ’ αυτά τα δύο και θα έχεις ένα σπάνιο πλούτο.....

ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΤΕ ΤΟ ΦΟΒΟ ΣΑΣ(NTR)








Ύστερα από επικοινωνία πολλών ετών με αναγνώστες μου που έχουν προβλήματα υγείας, δεν έχουν καταφέρει να δημιουργήσουν οικογένεια ή επιτυχημένες σχέσεις, δεν τα καταφέρνουν στην επαγγελματική τους ζωή, συνειδητοποίησα ότι ή αιτία για όλα αυτά είναι μία:

ο φόβος απόρριψης που βίωσαν από τη στιγμή της σύλληψής τους έως την ηλικία των 6 ετών.

Έως την ηλικία των 6 ετών ο εγκεφαλος  μας πάλλεται έως 8 (Hz) παλμούς το δευτερόλεπτο, που για έναν ενήλικο σημαίνει ότι ευρίσκεται σε επίπεδο Θ, βαθύ ύπνου, κατάσταση υποσυνείδητου. Στην κατάσταση αυτή ο εγκέφαλός μας βρίσκεται σε κατάσταση υποσυνείδητου όπου επεξεργάζεται είκοσι εκατομμύρια ψηφία το δευτερόλεπτο (όταν είμαστε ξύπνιοι, σε κατάσταση συνειδητού, ο εγκέφαλός μας επεξεργάζεται μόνο σαράντα ψηφία το δευτερόλεπτο). Δηλαδή, αυτό που συμβαίνει έως την ηλικία των 6 ετών στη ζωή μας, λειτουργούμε στο υποσυνείδητο, γεγονός που σημαίνει ότι δεν έχουμε συνηδειση για να κρίνουμε τις πληροφορίες που λαμβάνουμε αν είναι αληθινές ή όχι, αλλά και απορροφούμε πεντακόσιες χιλιάδες περισσότερες πληροφορίες από όταν είμαστε ενήλικες.
Λαμβάνουμε λοιπόν για πραγματικότητα άπειρες πληροφορίες που απορροφά το υποσυνείδητό μας. Οι πληροφορίες αυτές καθορίζουν πάντα τη ζωή μας, διότι ο εγκέφαλός μας είναι ένα κομπιούτερ που, για να ξεκινήσει, βασίζεται σε ένα λειτουργικό σύστημα, το σύστημα αυτό είναι οι πληροφορίες που έχουμε δεχτεί όταν ήμασταν μικροί.
Αφού λοιπόν έως την ηλικία των 6 ετών λειτουργούμε μόνο με το υποσυνείδητο, (χωρίς δυνατότητα κρίσης), λαμβάνουμε ως μόνιμη απόρριψη συμπεριφορές των γονιών μας που αφορούν σε μια συγκεκριμένη πράξη ή σε μια απλή κριτική. Ακόμη και σε παιδιά που πέθανε ένας από τους γονείς τους ή ταξίδευε, την απουσία αυτήν το υποσυνείδητό τους τη μετέφρασε ως μόνιμη απόρριψη.
Όταν φοβόμαστε την απόρριψη, έλκουμε πάντα ανθρώπους, γεγονότα και καταστάσεις που θα μας απορρίψουν, με αποτέλεσμα να βιώνουμε θλίψη και να θυμώνουμε.

Ο φόβος απόρριψης και ο ΘΥΜΟΣ που προκαλεί θέτουν σε συναγερμό τον οργανισμό μας:

Εκκρίνοντας κορτιζόλη και αδρεναλίνη μειώνει τον μεταβολισμό μας (πρόβλημα στον θυρεοειδή, παχυσαρκία).

Η έκκριση της κορτιζόλης και της αδρεναλίνης δημιουργεί αϋπνία διότι θέτει σε συναγερμό τον οργανισμό μας και δεν επιτρέπει την έκκριση της μελατονίνης που διευκολύνει τον ύπνο.

Επιταχύνει την αναπνοή και τον χτύπο της καρδιάς και αυξάνει την πίεση του αίματος.

Η έκκριση της κορτιζόλης και της αδρεναλίνης προκαλεί την έκκριση χοληστερίνης από το συκώτι και ινσουλίνης από το πάγκρεας, η οποία δημιουργεί διαβήτη.

Απενεργοποιεί τη διαδικασία της πέψης (πρόβλημα στο στομάχι, φούσκωμα στο έντερο).

Δίνει εντολή στο έντερο, όσο διαρκεί ο φόβος να πραγματοποιεί περισταλτικές κινήσεις, με αποτέλεσμα το έντερό μας να κινείται συνεχώς και να πάσχουμε από σπαστική κολίτιδα.

Απενεργοποιεί το ανοσοποιητικό μας σύστημα, με αποτέλεσμα να αρρωσταίνουμε και να παθαίνουμε καρκίνο.

Ο θυμός παραπλανεί το ανοσοποιητικό σύστημα, με αποτέλεσμα αυτό να επιτίθεται στον οργανισμό μας και να δημιουργεί φλεγομενες που είναι η αιτία όλων των αυτοανοσων νοσηματων

Μπλοκάρει τη διαδικασία εισόδου των θρεπτικων ουσιωνκαι την απομακρυνση των απορριματων από τα κύτταρα.
Μπλοκάρει τη λειτουργία της νόησής μας, μπλοκάροντας την αποστολή αιματος και θρεπτικών ουσιών στον προμετωπιαίο λοβό του εγκεφάλου μας.

Σταματά τη δημιουργία νευρωνικών κυττάρων και δικτύων, και αυτό δημιουργεί καταθλιψη.

Η έκκριση κορτιζόλης σταματά την έκκριση της ορμόνης DEHA, που επιδιορθώνει όλες τις φθορές των κυττάρων μας και του οργανισμού μας.


Γράφημα που μας δείχνει την αντίδραση του σώματος μας στο φόβο, όπου μας δημιουργούνται τα παραπάνω προβλήματα:
Βλέπω, λοιπόν, τους περισσότερους ανθρώπους να ζουν μέσα στον φόβο, μέσα στη δυστυχία μέσα στην ασθένεια, που είναι το σκοτάδι από μια παρανόηση του υποσυνείδητού τους, ενώ ο φυσικός τους προορισμός είναι να ζήσουν μέσα στην υγεία, την ευτυχία, την ευημερία, που είναι το φως.
Από παρανόηση του υποσυνείδητού τους, βαθιά μέσα τους πιστεύουν ότι δεν αξίζουν και ότι θα δεχτούν απόρριψη από όλους τους ανθρώπους που θα έλθουν σε επαφή. Τότε η καρδιά τους δεν πάλλεται με αρμονία και τη δυσαρμονία αυτήν την εκπέμπει με ηλεκτρομαγνητικά κύματα στον εγκέφαλό τους, στα κύτταρά τους, σε όλους τους ανθρώπους που έρχονται σε επαφή, αλλά και στο Σύμπαν, με αποτέλεσμα να ελκύσουν πρόσωπα, γεγονότα και καταστάσεις που θα επιβεβαιώσουν την πεποίθησή τους ότι δεν αξίζουν.

Μπορούμε να απενεργοποιήσουμε, να αλλάξουμε τα περιοριστικά μας πιστεύω, τις αρνητικές μας πεποιθήσεις


– εφαρμόζοντας τη μέθοδο  επικεντρωνόμαστε στην καρδιά μας και όχι στον νου μας.

– ξεμπλοκάροντας τους ενεργειακούς μεσημβρινούς μας.
Με την acupressure (πίεση, μάλαξη με τα δάκτυλα σε συγκεκριμένα ενεργειακά σημεία) μπορούμε να απενεργοποιήσουμε τα αρνητικα Συναισοηματα  που έχουν συγκεντρωθεί (από τραυματικές εμπειρίες) σε συγκεκριμένα ενεργειακά σημεία.
– Με κινησιολογία.
– το κυριότερο, ξεμπλοκάροντας τα ενεργειακά μας κέντρα και γεμίζοντας φως, με τη βοήθεια ενεργειακού θεραπευτή.του/της συντροφου μας, του/της φιλης μας ...

Πρέπει, λοιπόν, να συνειδητοποιήσουμε ότι είμαστε ψυχές γεμάτες φως, γεμάτες αγάπη και ότι παίρνουμε άπειρη έμπνευση, δύναμη και αγάπη όταν είμαστε συνδεδεμένοι με την Πηγή μας. Η απόρριψη που βιώνουμε συνειδητά ή υποσυνείδητα μας γεμίζει φόβο, θυμό, ενοχές, σκεπάζει την ψυχή μας, μας ξεκόβει από την Πηγή μας και έτσι ξεκομμένοι είμαστε, καταδικασμένοι σαν το κλήμα από την άμπελο να ξεραθούμε ή να καούμε σωματικά και πνευματικά.
Μπορούμε εφαρμόζοντας τα παραπάνω, αλλά κυρίως ερχόμενοι σε επαφή με ενεργειακό ή πνευματικό θεραπευτή (spiritual healer), να διώξουμε τα αρνητικά συναισθήματα και προγραμματισμούς, να αλλάξουμε εντελώς τη ζωή μας να ξαναβρούμε την υγεία, την αφθονία και τη χαρά, να γεμίσουμε φως και αγάπη.











Φοβάσαι κάποιον διότι του έχεις παραχωρήσει εξουσία πάνω σου

Όταν φοβόμαστε κάποιον, είναι γιατί του έχουμε παραχωρήσει εξουσία πάνω μας.
Συχνά εξαρτιόμαστε περισσότερο από τους άλλους παρά από τον ίδιο τον εαυτό μας, και αγωνιζόμαστε με παράλογο τρόπο για την αποδοχή τους, λες και η αξία μας μπορεί να θεμελιωθεί μόνο από άτομα τα οποία ίσα που μας γνωρίζουν.Το να δίνουμε τέτοια εξουσία στον περίγυρό μας γεννάει ανασφάλεια και μας κάνει να δημιουργούμε αρρωστημένους δεσμούς – στην πλειονότητά τους δεσμούς εξάρτησης – με τους ανθρώπους. Η μοναδική αναγνώριση που χρειαζόμαστε πραγματικά βρίσκεται μέσα μας. Αν δεν έχουμε εμπιστοσύνη στον εαυτό μας, αν δεν είμαστε σίγουροι γι’ αυτό που κάνουμε, πώς περιμένουμε να μας αναγνωρίσουν οι άλλοι;Χρειάζεται να μάθει κανείς να αγαπάει τον εαυτό του, να τον παραδέχεται και να τον αποδέχεται με όλες τις ατέλειές του, οι οποίες, στην πραγματικότητα, είναι δρόμοι που περιμένουν να τους διανύσουμε. Μόνο έτσι θα πάψουμε να φοβόμαστε τους άλλους και δεν θα μας επηρεάζουν οι γνώμες τους.
Συχνά οι άλλοι ούτε που έχουν γνώμη για εμάς. Εμείς οι ίδιοι τυφλωνόμαστε από τη μανία να μάθουμε τι θα σκεφτούν…

Κάθε άνθρωπος είναι υπεύθυνος για τον κήπο του και φιλοτεχνεί νοερά την ακουαρέλα αυτού που επιθυμεί να είναι. 
Όταν παύουμε να εξαρτιόμαστε από τους άλλους, ανακαλύπτουμε ξαφνικά ότι είμαστε κύριοι της ζωής μας

Φόβος: Το πιο αποτελεσματικό εργαλείο χειραγώγησης

Ήταν κάποτε ένας γιατρός.
Μια μέρα φεύγοντας από την πόλη που έμενε για να πάει σε μια άλλη γειτονική όπου είχε δουλειά, συνάντησε την πανούκλα που έμπαινε. Σταμάτησε και την ρώτησε:
«Πάλι εδώ; Τι ήρθες να κάνεις;»
Και η πανούκλα απάντησε: «Είναι η σειρά μου».
«Πόσους θα πάρεις αυτή τη φορά;» ρώτησε ο γιατρός.
«Λίγους, γύρω στους χίλιους», απάντησε η πανούκλα.
Μετά από μια εβδομάδα ο γιατρός (έχοντας ενημερωθεί εν τω μεταξύ για την κατάσταση στην πόλη του) επέστρεψε, και στην είσοδο της πόλης αντάμωσε την πανούκλα που έφευγε
«Μου είπες ψέματα», της είπε. «Είχες πει ότι θα πάρεις κάπου χίλιους και τελικά πέθαναν πέντε χιλιάδες».
Κι εκείνη απάντησε: «Δεν είπα ψέματα. Εγώ πήρα χίλιους. Τους υπόλοιπους τους σκότωσε το άγχος και ο φόβος».
Το ΑΓΧΟΣ και ο ΦΟΒΟΣ είναι περισσότερο θανατηφόρα από την πανούκλα που βιώνουμε.
Τις περισσότερες φορές ο φόβος μήπως συμβεί το χειρότερο είναι χειρότερος από το να συμβεί το χειρότερο..!
Στη ζωή μας βιώνουμε εκατομμύρια καταστροφές από τις οποίες η συντριπτική πλειοψηφία δεν συμβαίνει ποτέ. Τις βιώνουμε μόνο στο μυαλό μας.
Συλλογικά και ατομικά όλοι κάτι φοβόμαστε: τη χρεοκοπία, την απόλυση, την κατάρρευση του ευρώ, τους ιούς, τους χωρισμούς, μήπως πέσει ο ουρανός στα κεφάλια μας (. . . για τους φίλους του ASTERIX !).
Ο φόβος όμως δυστυχώς είναι το πιο αποτελεσματικό εργαλείο πολιτικής και όχι μόνο χειραγώγησης. Το δηλητήριο που παραλύει τη δράση και την αντίσταση στην επέλαση οποιασδήποτε εξουσίας.
Η υπερβολική ανησυχία οδηγεί σε ακινησία.
Αν αρχίσουμε να ζούμε στη στιγμή ο φόβος εξαφανίζεται.
Ο κάθε φόβος έρχεται μέσα από μια επιθυμία.
Έτσι αν αρχίσουμε να παρατηρούμε τον εαυτό μας θα διαπιστώσουμε ποια επιθυμία είναι αυτή που τον δημιουργεί και αν είμαστε αρκετά συνειδητοί θα διακρίνουμε τη ματαιότητα που κρύβεται πίσω από αυτή την επιθυμία.
Ο φόβος επίσης προέρχεται από την ανασφάλεια μας για το αύριο.
Το αύριο όμως πάντα θα είναι ανασφαλές. Η ζωή είναι όμορφη επειδή είναι ανασφαλής. Η ανασφάλεια χρωματίζει με ομορφιά τη ζωή μας.
Η ζωή είναι όμορφη γιατί έχει ανατροπές. Δεν είναι δεδομένη. Η ζωή είναι όμορφη γιατί υπάρχει ο θάνατος. Η ζωή έχει αξία γιατί μπορεί να χαθεί.
Αν δεν μπορούμε να την χάσουμε τότε η ζωή γίνεται φυλακή. Δεν θα μπορέσουμε να την απολαύσουμε.
Τα ιερατεία όλων των θρησκειών χρησιμοποιούν αριστοτεχνικά τον μηχανισμό «Φόβος – Ελπίδα» για να ελέγχουν τους πιστούς τους. Ο φόβος του θανάτου και αυτός της μετά θάνατον τιμωρίας ή μη λύτρωσης αντιπαραβάλλονται συστηματικά με την ελπίδα της μετά θάνατον ζωής, της σωτηρίας και της πλουσιοπάροχης ανταμοιβής (πάντοτε και μόνον μετά θάνατον…), υπό την αυστηρή προϋπόθεση ότι ο πιστός θα αποδεχτεί πλήρως τα δόγματα της θρησκείας, θα συμμορφωθεί στους κανόνες της, θα υιοθετήσει το καθορισμένο πρότυπο συμπεριφοράς που αυτή απαιτεί και θα υπακούσει στις εντολές του ιερατείου.
Και είναι τόσο αποτελεσματικός και ευέλικτος ο μηχανισμός αυτός, ώστε χρησιμοποιείται ευρέως από την διαφήμιση και το μάρκετινγκ, ακόμη και σε ανεπτυγμένες κοινωνίες, όπου η πλειοψηφία του πληθυσμού είναι εγγράμματοι, προκειμένου να προωθηθούν προϊόντα και υπηρεσίες και να επηρεαστεί η συμπεριφορά των καταναλωτών.
Κίνδυνοι ανύπαρκτοι ή κίνδυνοι άλλοτε λιγότερο κι άλλοτε περισσότερο υπαρκτοί (π.χ. ατύχημα, ασθένεια, γηρατειά, μόλυνση, κοινωνική απόρριψη λόγω εμφάνισης) προβάλλονται, συνήθως μεγενθυνόμενοι, ώστε να προκληθεί το συναίσθημα του φόβου στους υποψήφιους καταναλωτές.
Ταυτόχρονα παρέχεται σε αυτούς η ελπίδα πως η συστηματική αγορά και χρήση ενός προϊόντος (π.χ. φάρμακο, τρόφιμο, καλλυντικό, απολυμαντικό) ή μιάς υπηρεσίας (π.χ. ασφάλεια ζωής ή υγείας, συνδρομή σε γυμναστήριο ή σε πρόγραμμα διατροφής) μπορεί να μειώσει ή και να εξαλείψει τον αντίστοιχο κίνδυνο, εξασφαλίζοντας υγεία, μακροζωία, νιάτα, ομορφιά και δημοφιλία.
Η πιό αποτελεσματική όμως χρήση του μηχανισμού αυτού
 (ΦΟΒΟΣ εναλλάξ με ΕΛΠΙΔΑ) και ταυτόχρονα η λιγότερο έντιμη αλλά και η πλέον επικερδής, γίνεται στον χώρο της πολιτικής ή ακριβέστερα στον χώρο νομής της εξουσίας.
Προκειμένου πολιτικο-οικονομικά ιερατεία και κόμματα να κατακτήσουν ή να διατηρήσουν την εξουσία, εξασφαλίζοντας ταυτόχρονα την δημοκρατική τους νομιμοποίηση, απαραίτητη για να περιοριστούν και να ελεγχθούν οι αντιδράσεις στις επιδιώξεις και στις ενέργειές τους, το εκλογικό σώμα τίθεται ενώπιον διλημμάτων και επιλογών, που φορτίζονται εντέχνως με τα συναισθήματα του φόβου και της ελπίδας.
Έτσι η χειραγώγηση των εκλογέων καθίσταται ευκολότερη, αφού οι περισσότεροι υποπίπτουν στην παγίδα και προσεγγίζουν τα πολιτικά ζητήματα, όχι με την λογική, αλλά με το συναίσθημα, του φόβου, γεγονός που διευκολύνει τον σχηματισμό μιάς εκλογικής μάζας, αγόμενης και φερόμενης πιά από τον φόβο και την ελπίδα.

«Άκου πάντα το κάλεσμα του αγνώστου και αφέσου να βρίσκεσαι πάντα σε κίνηση. Ποτέ μη προσπαθείς να αγκιστρωθείς από κάπου.
Το να αγκιστρωθείς σημαίνει να πεθάνεις. Είναι ένας πρώιμος θάνατος»
Λίγη αίσθηση του χιούμορ, λίγο γέλιο, αθωότητα παιδιού – και τι έχεις να χάσεις; 

Προς τι ο ΦΟΒΟΣ????? 

Τίποτα δεν έχουμε.
 Έχουμε έρθει χωρίς τίποτα, Χωρίς τίποτα θα φύγουμε.
Ο Σενέκας, διάσημος Ρωμαίος Στωικός φιλόσοφος είπε:
Timendi causa est nescire. που σημαίνει: 
η αιτία του φόβου είναι η άγνοια.

Ποια άγνοια; 

Η άγνοια ότι τα πάντα συμβαίνουν στη ζωή μας για ένα μοναδικό λόγο. Για να μας αφυπνίσουν από το λήθαργό μας.
Για να πονέσουμε, έτσι ώστε μέσα από τον πόνο να αναγκαστούμε να φέρουμε στην επιφάνεια την αληθινή μας φύση. 
Η άγνοια ότι το δράμα της ζωής μας είναι τέλειο.
Και όπως πρόσφατα μου είπε ένας καλός δάσκαλος:
Στο τέλος όλα θα είναι καλά. ΠΙΣΤΕΨΤΕ ΤΟ!!!!!
Κι αν δεν είναι όλα καλά θα σημαίνει πως το τέλος δεν ήρθε ακόμη…


Είναι τόσο απλό φίλοι μου, που πιστεύω ότι όλοι όσοι ασχολούνται με το τι κάνει το σύστημα σε εμάς και κατεβάζουν και καλά τα τεκταινόμενα, είναι ή γίνονται άθελά τους μέρος του συστήματος που χρησιμοποιεί τον φόβο για να μας καταστήσει μαριονέτες!!
Σκεφτείτε καλά τι θρέφεται με όσα διακινούνται μέσα στο διαδίκτυο, προσωπικά αρκετοί «τοίχοι», είναι ίδιοι και απαράλλακτοι με τα δελτία ειδήσεων που οι ίδιοι οι αναρτώντες απεχθάνονται και κοροϊδεύουν..
!

ΤΙ ΚΡΥΒΕΙ Η ΚΑΘΕ ΑΣΘΕΝΕΙΑ????(NTR)









Τι γίνονται τα συναισθήματα που καταπνίγουμε;
Πού πηγαίνουν οι ανάγκες μας που καταπιέζουμε;
Τι συμβαίνει στα θέλω μας που δεν τολμάμε να εκφράσουμε;
Η απάντηση είναι…
… κοινή

Βυθίζονται στα βάθη του είναι μας, στις αποθήκες του ψυχισμού μας.
Όταν αυτές οι αποθήκες γεμίσουν ασφυκτικά τότε τα καταπιεσμένα συναισθήματα, ανάγκες και επιθυμίες μας σπάνε τις πόρτες αυτών των αποθηκών και ξεχύνονται είτε στην ψυχολογική μας κατάσταση είτε στο σώμα μας περιέχοντας ένα κρυφό μήνυμα.
Θυμάστε τότε που σας είχαν πιάσει νευρικά γέλια και που με κόπο καταφέρατε να τα απωθησετε  πριν σας αντιληφθεί εκείνος που δεν έπρεπε; Μπορείτε να ανακαλέσετε στη μνήμη σας τις φορές που είχατε κατακλυστεί από πανικό και που μόλις μπορέσατε να κρατήσετε την ψυχραιμία σας και να συγκρατήσετε τις κραυγές σας; Κι εκείνες τις στιγμές που το κλάμα σας ανέβηκε σαν κόμπος στο λαιμό αλλά καταφέρατε να καταπιείτε τα δάκρυά σας ή τις διαμαρτυρίες σας; Όλοι έχουμε παρόμοιες στιγμές να θυμηθούμε. Τι έγιναν όμως τα ξεσπάσματα γέλιου που συγκρατήθηκαν, τα δάκρυα που δεν κύλησαν , οι κραυγές που δεν ακούστηκαν; Κι αν το προχωρήσουμε ακόμα περισσότερο, τι να έγιναν άραγε οι βρισιές που δεν ξεστομίστηκαν, οι πόθοι που δεν εκφράστηκαν, τα παράπονα που δεν ειπώθηκαν; Χάθηκαν;
Για την ψυχολογία η απάντηση είναι ένα στρογγυλό όχι. Η φυσική σπεύδει να συνηγορήσει επισημαίνοντας πως τίποτα μα τίποτα δεν χάνεται στη φύση κι άσχετα αν εμείς το ονομάζουμε δάκρυ, γέλιο, σκέψη ή επιθυμία, φως, θερμότητα ή ηλεκτρομαγνητισμό όλα μπορούν να θεωρηθούν ενέργεια. Και η ενέργεια ποτέ δεν χάνεται. Μπορεί όμως να μεταλλαχθεί. Κάπως έτσι ξεκίνησαν οι μεγάλες ανακαλύψεις της ψυχοσωματικής ιατρικής που επιβεβαιώνει πως συναισθήματα, ανάγκες και επιθυμίες που συγκρούονται μέσα μας ή δεν βρίσκουν τρόπο να ικανοποιηθούν γίνονται τελικά οι μυστικοί συνωμότες που μαζί με τους διάφορους νοσογόνους παράγοντες καταβάλουν το αμυντικό μας σύστημα. Αν και για μακρύ διάστημα η συντηρητική και υλιστική πτέρυγα των επιστημόνων αρνούνταν να δεχθεί την άμεση σχέση όλων των ασθενειών με την ψυχική μας κατάσταση, η πανάρχαια εμπειρική γνώση των λαών δεν έτρεφε καμιά αμφιβολία για τη σχέση της λύπης με την ασθένεια.
Το θυμωμένο στομάχι
Οι σαμάνοι , οι αρχαίοι Ασκληπιάδες και οι θεραπευτές άλλων εποχών γνώριζαν πως οι ψυχικές καταστάσεις είχαν άμεσο αντίκτυπο στην κατάσταση της υγείας και είχαν ήδη παρατηρήσει πως συγκεκριμένα αρνητικά συναισθήματα είχαν την τάση να μετατρέπονται σε εξίσου συγκεκριμένες ασθένειες. Χρειάστηκε όμως να περάσουν πολλοί αιώνες για να συστηματοποιηθεί αυτή η γνώση. Στην πραγματικότητα όλες οι ασθένειες δεν είναι παρά αντανακλάσεις των εσωτερικών μας συγκρούσεων και των ανομολόγητων πόθων μας. Αυτή η άποψη από την οποία θα απέστρεφαν το πρόσωπο οι αυστηρά προσηλωμένοι στο υλιστικό μοντέλο ζωής γιατροί παλαιότερων εποχών σήμερα είναι πλέον όχι μόνο σεβαστή αλλά και αντικείμενο συστηματικής μελέτης από πολλά ερευνητικά κέντρα. Η νευροβιολογία και οι μελέτες της χημείας του εγκεφάλου επιβεβαιώνουν πως κάθε συναίσθημα και κάθε σκέψη μεταφράζεται σε ηλεκτροχημικές μεταβολές που συντελούνται μέσα στο σώμα. Υπάρχουν σκέψεις που μπορούν να προκαλέσουν πραγματική ηλεκτροχημική θύελλα στον οργανισμό μας. Μια σκέψη για άμεσο κίνδυνο της ζωής στέλνει αστραπιαία μηνύματα συναγερμού σε ολόκληρο το σώμα κάνοντας την καρδιά να χτυπά ξέφρενα, το πεπτικό σύστημα να αναστέλλει τη λειτουργία του, τους πνεύμονες να υπερλειτουργούν, τους μύες να συσφίγγονται και την αδρεναλίνη να ξεχύνεται ορμητικά. Μια σκέψη που αφορά σε κάτι πιο ήρεμο ή ακόμα και κοινότοπο όπως αυτές που κάνουμε συνήθως δεν έχει τόσο θεαματικό αντίκτυπο στο σώμα ωστόσο αφήνει κι αυτή το ηλεκτρικό και χημικό της αποτύπωμα στον οργανισμό. Το βέβαιο είναι πως όσο πιο έντονα τα συναισθήματα, οι ανάγκες και οι επιθυμίες , ιδίως όταν παραμείνουν ανέκφραστες, τόσο βαθύτερα τα αχνάρια που αφήνουν μέσα μας. Κι αν αυτό κρατήσει καιρό αργά ή γρήγορα θα βρουν μια χαραμάδα να ξεγλιστρήσουν, να βγουν στο φως. Είτε ως νεύρωση , είτε ως σωματική ασθένεια. Ο Ντήπακ Τσόπρα στο βιβλίο του «Κβαντική Θεραπεία» μιλάει για χαρούμενο και λυπημένο στομάχι, για θυμωμένα νεφρά και φοβισμένο αυχένα εξηγώντας πως τα συναισθήματά μας διαποτίζουν κάθε όργανο, μόριο και κύτταρο του σώματός μας. Όμως , αν οι γιατροί που υιοθετούν την ψυχοσωματική προσέγγιση αναζητούν πίσω από την ασθένεια έναν ψυχικό παράγοντα, οι ασχολούμενοι με τη μεταφυσική πάνε ακόμα πιο πέρα: βλέπουν την ασθένεια όχι σαν ξέσπασμα αλλά σαν ανακούφιση της ψυχής που επιτέλους έχει βρει έναν τρόπο να εκφράσει τις βαθύτερες ανάγκες της.
Η Επανάσταση των Καλόβολων
Συχνά αρνούμεθα να παραδεχθούμε ότι θέλουμε αγάπη και φροντίδα. Τότε αναλαμβάνει το σώμα  την ανάγκη μας και μας στέλνει στο κρεβάτι και στην αναγκαστική φροντίδα των άλλων που δεν μπορούμε πλέον να αρνηθούμε. Δεν έχει σημασία αν αυτή τη φροντίδα την προσφέρει ένα αγαπημένο πρόσωπο, ή ένας άγνωστος γιατρός και κάποιες νοσοκόμες. Στην ουσία έχει εκπληρωθεί το βαθύτερο αίτημα επιστροφής μας σε μια κατάσταση όπου είμαστε απαλλαγμένοι από φροντίδες και αφημένοι στη μέριμνα κάποιου άλλου. Ένα είδος παλινδρόμησης σε άλλες πιο παιδικές εποχές που εγκαταλείπαμε τον εαυτό μας στα στοργικά χέρια κάποιου μεγάλου. Από εσωτερική σκοπιά η ασθένεια είναι ένας τρόπος να ζητήσουμε αγάπη, να απαλλαγούμε για λίγο από τις ευθύνες, να αποφύγουμε δύσκολες καταστάσεις , να διεκδικήσουμε και… να εκδικηθούμε. Αυτό το τελευταίο όσο παράξενο κι αν μοιάζει είναι πολύ αληθινό. Συχνά μια ασθένεια έρχεται ως τιμωρία του εαυτού μας ή κάποιου άλλου προς τον οποίο απευθύνουμε το μήνυμα «κοίτα σε τι κατάσταση με έφερες». Ταυτόχρονα ο ασθενής, μέσα στην ανημποριά του αποκτά ένα είδος εξουσίας που επιτέλους μπορεί να ασκεί προς εκείνους που τον φροντίζουν. Από παιδιά έχουμε διαπιστώσει ότι ελέγχουμε τους οικείους μας μάλλον περισσότερο ξαπλωμένοι στο κρεβάτι του πόνου παρά όρθιοι και υγιείς. Οι μητέρες που μπορεί να έχουν στραφεί και προς άλλα ενδιαφέροντα επιστρέφουν και πάλι για να ξενυχτήσουν στο προσκεφάλι του παιδιού όπως τα ενήλικα παιδιά που απασχολημένα με τις υποχρεώσεις τους μπορεί να έβλεπαν αραιά και που τους ηλικιωμένους γονείς περνούν πολύ περισσότερες ώρες κοντά τους όταν αυτοί κείτονται ασθενείς στο κρεβάτι ενός νοσοκομείου. Με λίγα λόγια η ασθένεια είναι ένας τρόπος να εξασφαλίζουμε την συχνότερη παρουσία των άλλων κοντά μας. Δεν είναι ίσως ο πιο σοφός. Αλλά είναι μια διέξοδος. Όπως το συνάχι που συχνά ξεσπάει επειδή πνίξαμε τόσα δάκρυα μέσα μας που στο τέλος ξεχειλίζουν από τη μύτη! Όπως ο καρκίνος, που σύμφωνα με αυτή την προσέγγιση εμφανίζεται σε άτομα που ήταν πάντα πρόθυμα, εξυπηρετικά και γίνονταν θυσία για τους άλλους ή κυνηγούσαν με μανία την τελειότητα και υπηρετούσαν με αυτοθυσία τις υποχρεώσεις και τα πρέπει τους. Είτε ως εξυπηρετητές των άλλων είτε ως περφεξιονιστές έθεσαν τον εαυτό τους κάτω από άκαμπτους κανόνες που δεν τους επέτρεπαν να ξαποστάσουν, να ζητήσουν για τον εαυτό τους, να διεκδικήσουν ή να πουν «δεν γίνεται».

Φρόντισέ με, Αγάπα με!

Παρ’ όλα αυτά, κάτι μέσα τους επιθυμούσε διακαώς κάποιον να τους φροντίσει κι αυτούς, κάπου να αφεθούν και να στηριχθούν όχι μόνο να στηρίζουν. Αν αυτές οι απαιτήσεις του ψυχισμού, που καταπιέστηκαν και απωθήθηκαν σε σημείο που συχνά να μη γίνονται αντιληπτές, δεν αναγνωριστούν και δεν τιμηθούν τότε θα γλιστρήσουν στο σώμα και με τη μορφή μιας σοβαρής ασθένειας όπως ο καρκίνος θα απαιτήσουν αυτό που το ίδιο το άτομο δεν τολμούσε να κάνει: να φερθεί άκρως εγωιστικά. Όπως επισημαίνει ο Ρύντιγκερ Ντάλκε στο βιβλίο του « Η ασθένεια ως γλώσσα της ψυχής» (εκδόσεις Πύρινος Κόσμος) «με την έκρηξη της ασθένειας φανερώνεται ένα μεγάλο μέρος της κρυφής απαίτησης του εγώ. Βγαίνοντας στην επιφάνεια προκαλεί μεγάλη έκπληξη στο περιβάλλον του ασθενούς γιατί ακόμα και τα ειρηνικότερα άτομα απαιτούν ξαφνικά να περιστρέφεται το παν γύρω τους και γύρω από την ασθένειά τους. Ό,τι μέχρι τώρα δεν τολμούσε ο ασθενής να το εκφράσει ως δική του γνώμη ανεβαίνει τώρα από τη σκιά και ζητά την ικανοποίησή του.» Αν και οι οικείοι ξεβολεύονται, αυτή η στάση αποτελεί ένα είδος θεραπείας για το ίδιο το άτομο που επιτέλους διεκδικεί την ικανοποίηση των δικών του αναγκών και επαναστατεί στα καθήκοντά του ως κόρη ή γιος, γονιός , υπάλληλος ή στυλοβάτης των άλλων. Συχνά παρατηρούμε πως εκείνοι που ήταν οι κάποτε εργατικοί, υποταγμένοι, σιωπηλοί, υπομονετικοί και τόσο συμπαθητικοί γεμάτοι αλτρουισμό και προθυμία να βοηθήσουν τους άλλους γίνονται ιδιότροποι και απαιτητικοί ασθενείς που χορεύουν τους άλλους στο ταψί. Στην πραγματικότητα αυτό που μας φαίνεται ως παραξενιά και απαιτητικότητα δεν είναι παρά το ξέσπασμα των καταπιεσμένων δικών τους επιθυμιών που χρόνια τις είχαν υποτάξει δίνοντας το προβάδισμα στους άλλους.
Τα Κρυμμένα Μηνύματα
Παρόμοιοι εσωτερικοί ψυχικοί μηχανισμοί υπαγορεύουν την εμφάνιση διαφόρων μορφών ασθενειών κάθε μια από τις οποίες αποκαλύπτει βαθύτερες απωθημένες καταστάσεις.  κ
Κρυφοι ψυχικοι  παράγοντες που πυροδοτούν τις διαταραχές της υγείας και που μοιάζουν σαν μικρά θεατρικά έργα ή τελετουργικά που έχουν πάρει τη θέση αυτών που πραγματικά χρειαζόμαστε. Ας δούμε μερικά από αυτά.
Κρυολόγημα: αν κάποια στιγμή θέλατε έντονα να κλάψετε και συγκρατήσατε τα δάκρυά σας καταπιέζοντας τα συναισθήματά σας είναι πολύ πιθανό μερικές μέρες αργότερα αυτή η εσωτερική κατάσταση να βρήκε διέξοδο σε ένα γερό κρυολόγημα όπου τα μάτια δακρύζαν και η μύτη έτρεχε σαν βρύση –όπως θα ήθελαν να τρέχουν τα δάκρυα αν είχατε επιτρέψει στη λύπη σας να εκφραστεί. Οι λυγμοί που καταπνίγηκαν βρίσκουν διέξοδο στο βήχα που ως σωματική έκφραση έχει παρόμοια εκδήλωση. Από μακριά δεν μπορεί κανείς να πει αν κάποιος τραντάζεται από λυγμούς ή από βήχα. 
Η ίδια η λέξη κρυολόγημα υποδηλώνει κάτι που σας έκανε «να κρυώσετε μέσα σας» και εκφράζει τη βαθύτερη ανάγκη σας για ζεστασιά και θαλπωρή. Το κουκούλωμα με ζεστά ρούχα και ο πυρετός είναι μεταμφιεσμένες εκδηλώσεις αυτής της ανάγκης, όπως οι εντριβές δεν είναι παρά υποκατάστατα του χαδιού και της επαφής που η ψυχή σας είχε ανάγκη
Βήχας: είναι κι αυτός ένα ένδυμα. Κάτω του κρύβονται λόγια, γνώμες, διαμαρτυρίες, βρισιές ή δηλώσεις που δεν τολμήσαμε να ξεστομίσουμε. Προτιμήσαμε να τις καπιούμε. Αλλά μας έκατσαν στο λαιμό. Έτσι μας «έπνιξαν» όπως ο αποπνικτικός βήχας. Η απόχρεμψη που συχνά συνοδεύει το βήχα έχει επιπλέον ένα χαρακτήρα επιθετικό που υποδηλώνει την καταπιεσμένη ανάγκη μας να «φτύσουμε» ορισμένες καταστάσεις ή πρόσωπα, δραστηριότητα που αναλαμβάνει να εκδραματίσει συμβολικά το σώμα αφού εμείς δεν το επιτρέψαμε στον εαυτό μας. Συχνά ο βήχας είναι εκδήλωση αγανάκτησης ή άγχους όταν το άτομο νιώθει ότι έχει καταπιεί πολλά για πολύ καιρό και έχει πια φτάσει σε ένα σημείο που πνίγεται. Σε αυτή την περίπτωση το σώμα δίνει με τον τρόπο του ένα σήμα για να φερθούμε με περισσότερη τρυφερότητα στον εαυτό μας, να τον γλυκάνουμε και να τον μαλακώσουμε λίγο, κατάσταση που συμβολικά εκφράζουν τα ζεστά ροφήματα με μέλι.
Πόνοι στα γόνατα: εμφανίζονται όταν κάτι μέσα μας νιώθει να έχει γονατίσει από τις πιέσεις της ζωής αλλά επαναστατεί. Δεν θέλει πια να υποτάσσεται και να χαμηλώνει τον εαυτό του προς χάριν των άλλων ή μιας κατάστασης. Δεν θέλει να γονατίζει μπροστά σε κάτι ή κάποιον ισχυρότερο. Έχει ανάγκη να υψώσει το ανάστημά του ή και να δείξει κάποια αδιαλλαξία έτσι όπως κάνει το άκαμπτο εξ αιτίας του πόνου γόνατο. Παράλληλα, καθώς αυτή η ενόχληση αναγκάζει τον άνθρωπο να αναπαύει συχνά το πόδι του σε ένα σκαμνάκι, συμβολικά «στηλώνει» τα πόδια και κρατά τους άλλους μακριά ή εκφράζει έτσι μια συμβολική κλωτσιά προς εκείνα που τον έκαναν «να κάτσει».
Έρπης στα χείλη: σχετίζεται με αισθήματα αηδίας ή ανομολόγητου καταπιεσμένου πόθου που ο ίδιος ο εαυτός αποστρέφεται. Πρόκειται για ένα διπλό μήνυμα καθώς από τη μια τα χείλη διογκώνονται προσελκύοντας τα βλέμματα ενώ ταυτόχρονα εκπέμπουν το σήμα «μακριά από μένα». Ό,τι μας έκαιγε τα χείλη, ό,τι μας έκανε να δαγκωνόμαστε από μέσα μας αποκτά μια σωματική εκδήλωση που θυμίζει έντονα δαγκωμένα χείλη. Το μάθημα εδώ είναι να αποδεχθεί κανείς τα «ακάθαρτα» συναισθήματά ή επιθυμίες του και να συγχωρήσει τον εαυτό του γι αυτά. Αυτό που προκαλεί αποστροφή πρέπει να αναγνωριστεί. Ο έρπης στα χείλη μπορεί επίσης να δηλώνει την ανάγκη του ατόμου να αρνηθεί τις υπερβολικές οικειότητες ή να αυτοτιμωρηθεί επειδή τις επέτρεψε.
Τριχόπτωση: για τη μεταφυσική παράδοση η τριχόπτωση αντιστοιχεί κατά κάποιον τρόπο στην απώλεια των φτερών. Είναι σαν να είμαστε για άλλα φτιαγμένοι αλλά υποτασσόμαστε σε μια πιο κοινή μοίρα. Έτσι είτε πρόκειται για περιστασιακές περιόδους τριχόπτωσης είτε για γενικευμένη κατάσταση υποδηλώνει εσωτερική σύγκρουση εξαιτίας της υποταγής μας σε μια επιλογή που μας προσφέρει μεν ασφάλεια αλλά έρχεται σε αντίθεση με αυτό που κατά βάθος ήθελε η καρδιά μας και που το φοβηθήκαμε επειδή περιείχε ρίσκο. Παραμονές ενός γάμου, μιας μονιμοποίησης ή απόκτησης μια σταθερής θέσης πολλοί άνθρωποι που έχουν μέσα τους ένα ταξιδιάρικο πουλί νιώθουν να τους πέφτουν τα φτερά δηλαδή βλέπουν τα μαλλιά τους να μαδάνε αντίθετα από εκείνους που παραιτούνται ευχαρίστως από ορισμένες ελευθερίες προκειμένου να νιώθουν ασφαλείς.
Αυτιά: βόμβος, πόνος, βούλωμα των αυτιών ή περιορισμός της ακοής σηματοδοτούν την αντίστασή μας σε ορισμένες εντολές ή την άρνησή μας να ακούσουμε και να δεχθούμε κάποια πράγματα. Δεν θέλουμε πια ούτε να ακούμε ούτε να υπακούμε. Το ποτήρι έχει ξεχειλίσει. Η βαθύτερη ανάγκη πίσω από τα προβλήματα των αυτιών είναι να αποσυρθούμε στον εαυτό μας, να αφουγκραστούμε τι αυτός έχει να πει. Μέσα σε όλο αυτό υπάρχει και ένα σήμα που μας ειδοποιεί να ακούσουμε τη διαίσθησή μας και τη συνείδησή μας, αυτή την ψιθυριστή φωνή που δεν ακούγεται όταν όλη μας η προσοχή είναι στραμμένη σ’ αυτά που λέει ο κόσμος.
Καρδιά: τα προβλήματα σ’ αυτό το ζωτικό όργανο υποδηλώνουν έντονες συναισθηματικές εντάσεις. Ερωτικές απογοητεύσεις, άρνηση συγχώρεσης, ενοχή και αυτομομφή , μεγάλη συναισθηματική εξάρτηση ή αντίθετα αποξένωση και «κλείσιμο της καρδιάς» έχουν άμεση σχέση με τη δυσλειτουργία της. Εκτεταμένες μελέτες έχουν αποδείξει πως η ροή της αγάπης και της συγχώρεσης αποτρέπουν τα ισχαιμικά επεισόδια ενώ αντίθετα διευκολύνεται η εμφάνισή τους όταν η έκφραση της αγάπης είναι προβληματική. Το μάθημα πίσω από τα προβλήματα στο καρδιαγγειακό σύστημα περιέχει πάντα το ίδιο βαθύτερο αίτημα για άνοιγμα της καρδιάς, καλοσύνη και αποδοχή. Όσο πιο ανεπιφύλακτες, τόσο καλύτερα. Πρώτα και κύρια στον ίδιο τον εαυτό μας.
Πόδια: καθώς τα πόδια μας μεταφέρουν αποτελούν τους συμβολικούς δείκτες για τον τρόπο που βαδίζουμε στο μονοπάτι της ζωής μας. Πόνοι, κάλοι, δυσκολία στις αρθρώσεις, κατάγματα και χτυπήματα δείχνουν πάντα μια αντίρρηση που προβάλει ο εαυτός για την κατεύθυνση που έχουμε πάρει. Μπορεί να αποτελούν αντιστάσεις και προειδοποιήσεις ή απλά να εκφράζουν μια βαθύτερη απροθυμία για τον τρόπο που κινούμεθα στη ζωή. Το αίτημά που εκφράζει με αυτό τον τρόπο το σώμα είναι η ανάγκη για ένα σταμάτημα και για επανεκτίμηση της πορείας μας. Στην καλύτερη περίπτωση μας ζητείται να επιβραδύνουμε λίγο το ρυθμό μας και να χαρούμε ορισμένα πράγματα περισσότερο. Διαφορετικά μπορεί να μας δίνεται ένα μήνυμα για πλήρη αλλαγή πορείας.
Χέρια: τα χέρια αντιπροσωπεύουν τον τρόπο που διαχειριζόμαστε τη ζωή μας, τις ευθύνες μας και τα ταλέντα μας. Πόνοι στα χέρια δηλώνουν την αντίδραση του εαυτού επειδή δεν εκφράζουμε όλο το δυναμικό μας ή δεν διαφεντεύουμε με σοφία τον εαυτό μας και τις υποθέσεις μας. Μήπως έχουμε κάνει κάποια παραβίαση των ορίων μας; Ή μήπως δεν τολμάμε να ανοίξουμε τα χέρια –και την αγκαλιά μας; Αυτά είναι μερικά από τα ερωτήματα που μας καλούν να απαντήσουμε τα προβλήματα στα άνω άκρα.
Πόνοι στους ώμους και τον αυχένα: υποδηλώνουν συχνά πως έχουμε αναλάβει μεγάλα βάρη, περισσότερα από όσα αντέχουμε να σηκώσουμε ή ότι έχουμε αυτοπεριοριστεί και έχουμε δεχθεί να υποταχθούμε. Δηλώνουν ένα είδος υποδούλωσης το οποίο έχει φτάσει πια σε οριακό επίπεδο. Οι πόνοι στους ώμους δεν μας αφήνουν να υψώσουμε τα χέρια και το αυχενικό μπλοκάρει μια ευρύτερη περιοχή δείχνοντας ένα είδος ακαμψίας που έχει επέλθει με τον καιρό. Το βαθύτερο αίτημα είναι να δούμε και άλλες οπτικές γωνίες, να στραφούμε και προς άλλες κατευθύνσεις και κυρίως αυτήν που μπορεί να μας δείξει έναν εαυτό πιο ανάλαφρο, πιο ευδιάθετο και πιο πρόθυμο να εκφράσει το ευρύτερο δυναμικό του.
Προβλήματα στη δεξιά ή στην αριστερή πλευρά: η εσωτερική παράδοση συνδέει την αριστερή πλευρά του σώματος με το συναίσθημα και τη θηλυκή διάσταση της ύπαρξης και τη δεξιά πλευρά με τη λογική και την αρσενική διάσταση. Ανάλογα σε ποια πλευρά του σώματος εκδηλώνεται ένα πρόβλημα δείχνει ταυτόχρονα αν «παραπονείται» το ανδρικό και λογικό μέρος μας ή το θηλυκό και συναισθηματικό.
Κεφάλι: μιας και σ’ αυτό βρίσκονται τα περισσότερα αισθητήρια όργανα αλλά και ο εγκέφαλος αποτελεί ταυτόχρονα το στρατηγείο μας και την πύλη απ’ όπου ο έξω κόσμος περνάει μέσα μας. Από τον πονοκέφαλο και την ημικρανία ως τις σοβαρές παθήσεις που εκδηλώνονται στην περιοχή του κεφαλιού φανερώνεται η στάση μας απέναντι σ’ αυτά που μας απασχολούν. Συχνά αντί να χτυπάμε το κεφάλι μας στον τοίχο το νιώθουμε απλώς να πονάει από έναν ισχυρό πονοκέφαλο. Αυτός είναι ο τρόπος που το σώμα μας στέλνει ένα μήνυμα ότι έχουμε φορτωθεί με πολλές σκοτούρες ή ότι έχουμε υπερφορτώσει τα κυκλώματα με κάτι που μας ζητάει πολλή ενέργεια και σκέψη δίχως να αναγνωρίζουμε ότι χρειάζεται να αφήσουμε τα πράγματα να «κρυώσουν» λιγάκι πριν πάρουμε αποφάσεις.
Ποιο αναλυτικά και άλλα μέρη του σώματος θα βρείτε εδώ: Ποια σημεία του σώματος μπλοκάρει η κάθε εσωτερική σύγκρουση δημιουργώντας ποιες ασθένειες
Διαγνωστικές Ερωτήσεις:
Όποιο κι αν είναι το σύμπτωμα που εμφανίζεται στο σώμα είναι σίγουρα ένα μήνυμα από την ψυχή μας. Αν το ακούσουμε και ανταποκριθούμε ανάλογα τότε η ένταση του συμπτώματος θα μειωθεί ή και θα υποχωρήσει εντελώς, υποστηρίζουν με βεβαιότητα οι ολιστικοί θεραπευτές. Οι ακόλουθες ερωτήσεις προς τον εαυτό μας είναι πολύ βοηθητικές ώστε να κατανοήσουμε αυτό το μήνυμα:
  • Τι συμβαίνει στη ζωή μου την περίοδο που εμφανίζεται το σύμπτωμα ή η ασθένεια;
  • Μου προσφέρει ένα άλλοθι για να ξεκουραστώ επιτέλους;
  • Ή μήπως για να αναβάλλω ή και να αποφύγω κάτι;
  • Θα μπορούσε να είναι ένα μεταμφιεσμένο συναίσθημα- π.χ. θυμός- μια ανάγκη- π.χ. για επαφή -ή μια επιθυμία- π.χ. για φροντίδα που έχω αρνηθεί να εκδηλώσω;
  • Μήπως χρειάζομαι μια παύση ;
  • Ή μήπως μια αθώωση;
  • Υπάρχει κάποιος που θέλω να «τιμωρήσω» με την διαταραχή της υγείας μου;
  • ( Του εαυτού μου συμπεριλαμβανομένου)
  • Ποιος προσελκύεται κοντά μου όταν αρρωσταίνω; Ποιος απομακρύνεται; Μήπως αυτό επιζητώ κατά βάθος;
  • Αν η ασθένεια είχε ένα μήνυμα να μου δώσει ποιο θα ήταν αυτό;
Όσο πιο βαθύ είναι το επίπεδο από το οποίο θα προέλθουν οι απαντήσεις σ’ αυτά τα ερωτήματα τόσο βαθύτερη θα είναι και η επαφή που θα έχετε κάνει με τον εαυτό σας. Έτσι θα έχετε ανοίξει το δρόμο για την ανακούφιση και τη θεραπεία του βαθύτερου πυρήνα απ’ όπου προέκυψε το πρόβλημα και το οποίο είναι σε κάθε περίπτωση το ίδιο…
κάθε ασθένεια όποια μορφή κι αν έχει, είναι πάντα μια κραυγή για αγάπη.