Animated - Angels Pictures, Images and Photos

Τετάρτη 31 Ιουλίου 2013

ΥΓΙΗΣ ΑΓΑΠΗ~~~ΥΓΙΗΣ ΣΧΕΣΗ!!!!!!!!!!(NTR)




 


 

 
Ο έρωτας στη ζωή μας έρχεται μαγικά, σαν ένα θείο δώρο !!!!
 Και εμείς πέφτουμε με τα μούτρα.
Ταυτόχρονα το κάθε αρχικό ραντεβουδάκι μας συνοδεύεται με κτυποκάρδι ~~~
Κι αν εξαφανιστεί τελικά;
Αν τελικά δεν μας κάνει;
Τα βάφουμε μαύρα μόνο για να έρθουμε εμείς οι ίδιοι, αργότερα, να αντιληφθούμε ότι οι κόκκινες σημαίες ανέμιζαν εξαρχής! 
 Άδικα τον/την {ξεφτιλίσαμε!}καναμε ρεζιλι!!!!!


Τέσσερα είναι τα κύρια σημεία τα οποία μπορούν να μας δείξουν κατά πόσο η σχέση μας είναι πραγματική και
υγειής.

Γι΄ αυτό και χρειάζεται να προσεγγίσουμε την ερωτική μας ζωή, λίγο διαφορετικά.
Όταν αρχίσουμε εμείς να αλλάζουμε … θα αλλάξει και το δικό μας σκηνικό «έρωτα».

Η ΕΛΞΗ


Είναι όντως εύκολο να μας ελκύουν άτομα τα οποία είναι σχεδόν έτοιμα για δέσμευση. Το χειρότερο απ' όλα είναι ότι μας αρέσει που ελκύσαμε άτομα που διψούν για προσοχή, και μας αρέσει το γούστο μας! Μας συμπεριφέρονται άψογα αλλά μετά μας υποβιβάζουν, μας αγνοούν και ύστερα φεύγουν διακριτικά και επίπονα. Αυτές οι σχέσεις είναι έντονες και εθιστικές. Μας επηρεάζουν και μας κάνουν να θέλουμε να αλλάξουμε. Το παίζουμε δύσκολοι, δίνουμε όλο και περισσότερα ή εξασκούμαστε στο να δίνουμε πιο λίγα. Προσπαθούμε να αποκτήσουμε περισσότερο χιούμορ και να γίνουμε πιο διασκεδαστικοί, πιο γυμνασμένοι, έτσι ώστε ο/η αγαπημένοι μας να μας προσέξουν και να μας θέλουν όσο τους θέλουμε και εμείς.
Σαν αποτέλεσμα και συνήθως μετά από απίστευτο πόνο και απογοήτευση χάνουμε  την όρεξη για σχέσεις που φθείρουν την αξιοπρέπεια αλλά και την αξία μας σαν άτομα. Απλά δεν αντέχουμε να ξαναπεράσουμε τέτοιο πόνο. Και αυτό είναι ΥΠΕΡΟΧΟ! Ξεκολλούμε επιτέλους από αυτό το είδος των σχέσεων και δεν ελκυόμαστε πλέων από τέτοιου είδους ανθρώπων. Προσαρμοσμένοι σε αυτά τα δεδομένα αλλάζουμε πλέον «εποχή»!


Η ΕΛΞΗ ΤΗΣ ΕΜΠΝΕΥΣΗΣ

Τώρα μπορούμε να ξεκινήσουμε την πραγματική δουλεία με τον εαυτό μας και με τη συναισθηματική οικειότητα. Τώρα μπορούμε να καλλιεργήσουμε την έλξη μας σε σχέσεις οι οποίες μας θρέφουν το είναι μας. Ταυτόχρονα, με αυτή την αλλαγή βιώνουμε ένα προσωρινό συναισθηματικό κενό, μια προσωρινή απάθεια για την ερωτική μας ζωή. Ξέρουμε όμως ότι με το τίποτα δεν θέλουμε να ξαναπεράσουμε αυτό το είδος πόνου … με το χρόνο (αλλά και με την συμβουλευτική βοήθεια αν χρειαστεί) ανακαλύπτουμε αυτό που πραγματικά μας εκφράζει – την έλξη της «έμπνευσης».Αυτή η έλξη βασίζεται σε σταθερή
ποιότητα καλοσύνης, γενναιοδωρίας και συναισθηματικής ευχέρειας.
Συχνά, βλέπουμε αυτή την έλξη να ξεδιπλώνεται σιγά σιγά και ο σύντροφος μας, μάς κάνει να νοιώθουμε αγαπητοί και ποθητοί. Μας κάνει να νοιώθουμε αναγκαίοι , θαυμαστοί και γεμάτοι. Μπορούμε να μετρήσουμε την ποιότητα στη ζωή μας μέσα από μια σχέση αλληλοσεβασμού και «έμπνευσης».Η ευτυχία που νιώθουμε σε μια τέτοια σχέση δεν είναι λόγο κατάκτησης ή στιγμιαίας επικύρωσης, αλλά από την ποιότητα δέσμευσης του/της συντρόφου μας προς εμάς και τη σχέση. Αυτές τις σχέσεις είναι που χρειάζεται να καλλιεργήσουμε και να θρέψουμε, αλλά αυτή τη φορά με διαφορετικό τρόπο από αυτόν που έχουμε μάθει μέχρι στιγμής. Και αυτές είναι οι σχέσεις οι οποίες για να επιβιώσουν χρειάζονται εμάς, να πάρουμε το ρίσκο να αποκαλύψουμε τον πραγματικό, αυθεντικό μας εαυτό. Αν πάρουμε αυτό το ρίσκο, και ανακαλύψουμε ότι είμαστε αποδεχτοί – άνευ όρων, η ερωτική και συναισθηματική μας ζωή θα εμβαθύνατε και θα εντείνεται. Γι αυτό ακριβώς το λόγο, αξίζει το έτερο ήμισυ μας να βιώσει στην αυθεντική μας ολότητα.

Η ΦΥΓΗ

Ο φόβος μας για τον κίνδυνο της τρωτότητας, ίσως τρέξει να μας προλάβει, μήπως φάμε ξανά τα μούτρα μας. Από την αγάπη να τρέξουμε γιατί τελικά φοβόμαστε αυτό το οποίο τόσο καιρό γυρεύαμε. «Επόμενος/η» λέμε!
 Χίλιοι και ένας τρόποι να την κάνουμε μακριά από το ρίσκο της πραγματικής συναισθηματικής οικειότητας.
Μένουμε σπίτι και βλέπουμε τηλεόραση, κάθε νύχτα.
Σερφάρουμε το ιντερνέτ.
Μένουμε κολλημένοι σ αυτούς που παίρνουν αλλά δεν δίνουν, επιμένουμε να μην είμαστε αυθεντικοί, μιλάμε και βγάζουμε τα εσώψυχα μας πίσω από ένα PC, και πάντα αποφεύγουμε να βρεθούμε από κοντά. ~~~~
Το παίζουμε και καλά πολύ cool, ψάχντοντας σχέσεις της μιας βραδιάς … και αν τύχει να πάμε ραντεβουδάκι;
Φεύγουμε μεθυσμένοι.~~~

Η ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΗΣΗ

Μπορεί η ζωή του εργένη να μας κολακεύει (και για κάποιους θα είναι ο επιλεγμένος τρόπος ζωής), αλλά κάποιοι από εμάς, που ίσως νοιώσουν και ένα βιολογικό ρολόι να κτυπά, θα αντιληφθούν ότι κουράστηκαν να κοιμούνται μόνοι … Γι  αυτό, όταν θεληματικά αφήσουμε τα τεχνάσματα των της φυγής , θα ξανά-βρούμε τον τρόπο να ξανά-πλησιάσουμε τον κόσμο.
....Τότε είναι που θα γνωρίσουμε ανθρώπους που μοιράζονται με μας, αξίες και νοοτροπίες.
Δίνοντας έμμεσα, με το δικό τους τρόπο ότι είναι οι υποσχόμενοι του να γίνουν η έλξη της «έμπνευσης» μας, βγούμε ραντεβού μαζί τους, ξανά και ξανά.
Εμείς κατευθύνουμε τον αυθεντικό μας εαυτό. Όσο εύκολο κι αν ακούγεται αυτό, δεν είναι!
Γενικά ζούμε με προσωπεία για να βλέπουμε και να εξηγούμε τον κόσμο με τρόπους που δεν μας πληγώνουν.
 Γι αυτό ακριβώς το λόγο, ελκύουμε προσωπεία, αντί αυθεντικούς ανθρώπους.
 Το κλειδί δεν είναι απλά να αποδεχτούμε τον αυθεντικό μας εαυτό.
 Το κλειδί είναι στο να τον τιμούμε με όλες του τις ατέλειες.
Έχουμε δικαίωμα να τιμούμε τα δώρα μας και να επιλέγουμε ανθρώπους οι οποίοι μπορούν και θέλουν να κάνουν το ίδιο.~~~

ΤΣΙΓΚΟΥΝΙΑ~~~~ΤΣΙΓΚΟΥΝΗΣ!!!~~~~(NTR)






 

Η τσιγκουνιά είναι ένα χαρακτηριστικό που υποδηλώνει χαρακτήρα ανασφαλή και ως εκ τούτου ελεγκτικό.
Τσιγκούνης δεν είναι κάποιος που είναι απλά επιφυλακτικός ως προς την υπερβολική σπατάλη ή που, επειδή έχει προγραμματίσει να κάνει κάποιες επενδύσεις ή να τοποθετήσει τα χρήματά του σε κάτι που έχει επιλέξει, ως εκ τούτου φροντίζει να είναι προσεκτικός στο πώς διαχειρίζεται τις δαπάνες του. Αυτό, όλοι μας έχουμε κληθεί κάποια στιγμή να το κάνουμε και είναι απολύτως φυσιολογικό αλλά και συνετό.
Η διαφορά μεταξύ
 του τσιγκούνη και του ‘οικονόμου’ είναι,
  Πρωτον,ότι ο δεύτερος θα είναι προσεκτικός με τις δαπάνες του για κάποια χρονικά διαστήματα όπου αυτό κρίνεται αναγκαίο για να εξυπηρετήσει κάποιο πρακτικό σκοπό και δεύτερον, ο ίδιος, δηλαδή ο ‘οικονόμος’, έναντι του τσιγκούνη, θα συνεχίζει να είναι γενναιόδωρος με άλλους τρόπους, όπως, για παράδειγμα, με τη φιλοξενία του, το να μοιραστεί ό,τι έχει, το να προστρέξει στην ανάγκη του άλλου, το να μοιραστεί ανοιχτόκαρδα τα συναισθήματά του, το σπίτι του, τις χαρές και τις λύπες του.

 Η τσιγκουνιά είναι μια κατάσταση παθολογική, η οποία έχει επέκταση σε όλη τη ζωή του προσώπου που πάσχει από αυτήν. Δεν έχει να κάνει με τις οικονομικές δυνατότητες κάποιου απαραιτήτως, μιας και μπορεί συχνά να παρατηρηθεί σε ανθρώπους που έχουν οικονομική ευμάρεια και δεν έχουν αντικειμενικό λόγο να είναι τόσο συγκρατημένοι με τα έξοδά τους.

Ψυχαναλυτικά, λέμε πως ένας άνθρωπος τσιγκούνης, έχει υποστεί  καθήλωση στο πρωκτικό ψυχοσεξουαλικό στάδιο.
 Όπως δηλαδή ένα μωρό ελέγχει τους σφικτήρες του και μπορεί αυτόν του τον έλεγχο, ασυνειδήτως, να τον εκμεταλλευτεί για να επικοινωνήσει κάτι στο γονεϊκό του περιβάλλον ή για να διαχειριστεί συναισθήματα άγχους που το κατακλύζουν, έτσι και ο τσιγκούνης άνθρωπος ελέγχει αυτά που έχει με έναν τρόπο που επικοινωνεί κάτι στους γύρω του αλλά και διαχειρίζεται τα συναισθήματά του. Αναλόγως με το πώς έχει ‘εκπαιδευτεί’ ένα μωρό στην τουαλέττα του και το πώς οι γονείς του έχουν αντιδράσει, μπορεί να ενδοβάλλει σε αυτήν την ευαίσθητη ηλικία ένα μοντέλο για το τι είναι σωστό να κάνει όσον αφορά το πόσο ελέγχει και συγκρατεί τις φυσικές του ροπές και λειτουργίες ή το πόσο φοβισμένο είναι να αφεθεί φυσιολογικά σε αυτές δίχως υπερβολή στον έλεγχο τους.
Σαφώς και το οικογενειακό περιβάλλον και η διαχείριση όχι μόνο των συναισθημάτων αλλά και των χρημάτων μέσα στην οικογένεια καθώς μεγαλώνει ένα παιδί θα παίξουν σημαντικό ρόλο στο πώς το ίδιο, στην ενηλικίωσή του, θα φέρεται σε σχέση με τα συναισθήματα αλλά και με τα χρήματά του.

Σφιχτός θα είναι λοιπόν ο τσιγκούνης άνθρωπος και στην έκφραση των συναισθημάτων του, μιας και ο υποκείμενος φόβος του είναι να μην διαρρεύσουν τα συναισθήματά του, να μην χάσει τον έλεγχο πάνω σε αυτά, να μην πέσει θύμα εκμετάλλευσης, ίσως φοβούμενος ότι κατόπιν μιας τέτοιας απώλειας θα γίνει βορρά στις επιθυμίες, τα συναισθήματα και τις προθέσεις των άλλων. Ειδικά δε κάποιος που έχει πολλά χρήματα και στηρίζεται σε αυτά για τον αυτοπροσδιορισμό και την αυτοεκτίμησή του αλλά και διακατέχεται από τον φόβο ότι οι άλλοι σχετίζονται μαζί του με απώτερο σκοπό να του τα πάρουν ή να τα σπαταλήσουν μαζί του μπορεί να εντείνει την τσιγκουνιά του είτε απ’το φόβο ότι τα χρήματα είναι ο μόνος λόγος για τον οποίο είναι επιθυμητή η συντροφία του, είτε γιατί, ελέγχοντας τα χρήματά του, χειραγωγεί το συναίσθημα των κοντινών του ανθρώπων που μπορεί και κάποιες φορές δικαίως να περιμένουν κάτι απ’αυτόν, όπως π.χ. ένας σύντροφος από έναν άλλο μέσα σε ένα ζευγάρι.

Υπάρχουν δε αυτοί που τσιγκουνεύονται μόνο ως προς τη
σχέση τους με τους άλλους ενόσω μπορεί για τον εαυτό τους να είναι σπάταλοι.
Αυτό δείχνει περισσότερο έναν φόβο εκμετάλλευσης ή αδικίας ή μπορεί να είναι ενδεικτικό και μιας άπληστης θέσης ζωής. Σε κάθε περίπτωση, ένας τσιγκούνης άνθρωπος δεν βρίσκει ανάπαυση στη σχέση του με τους συνανθρώπους του, παρά αντλεί μια ψευδή αίσθηση ασφάλειας και άρα ανάπαυσης στην σχέση του με το χρήμα ή στην σιγουριά ότι μπορεί να ελέγξει το συναίσθημά του όπως ελέγχει την τσέπη του και το περιβάλλον του.
 Ο τσιγκούνης άνθρωπος δεν πιστεύει στο ότι ‘έχει ο Θεός’, αλλά στο ότι ‘έχει ο άνθρωπος’ και φέρεται με καχυποψία έναντι του περιβάλλοντός του.
Αυτό βέβαια συνεπάγεται και μια σημαντικότατη απώλεια για τον ίδιο, μιας και οι διαπροσωπικές του σχέσεις υποφέρουν, γεγονός που όμως δεν στέκεται πάντα ικανό να τον αποτρέψει από την σφιχτή, ελεγκτική του συμπεριφορά και στάση.

Ο τσιγκούνης άνθρωπος δεν θέλει να μοιράζεται, αδυνατεί να βρεί τη χαρά στην απέκδυση από τον έλεγχο και τη μέριμνα για τα καθημερινά και τετριμμένα όπως και αδυνατεί να κάνει ένα άλμα εμπιστοσύνης προς τον πλησίον του και τη ζωή την ίδια και να αφεθεί στις όποιες εναλλαγές της, τις οποίες, εκ των πραγμάτων, κανείς μας δεν μπορεί να ελέγξει.

Το περιβάλλον που πλαισιώνει έναν τσιγκούνη άνθρωπο συνήθως τον χαρακτηρίζει αρνητικά και συχνά τον σχολιάζει ή τον χλευάζει γι’αυτήν του τη στάση.
 Ο ίδιος οχυρώνεται πίσω απ’την φαινομενική ορθότητα της απόφασής του να είναι σφικτός με τα χρήματά του, συνήθως εκφέροντας μια λίστα υποστηρικτικών επιχειρημάτων γι’αυτήν.
 Σπανιότερα δείχνει το κοινωνικό και διαπροσωπικό περιβάλλον ενός τσιγκούνη ανθρώπου ανοχή σε αυτόν, με αποτέλεσμα να απομονώνεται κοινωνικά και να μην χαίρει μιας πιο εγκάρδιας συσχέτισης με τους γύρω του.
Η τσιγκουνιά είναι συχνά αναφερόμενη ως ένα από τα εξαιρετικά αποτρεπτικά χαρακτηριστικά για να συνάψει κανείς ερωτική σχέση και βιώνεται στενόχωρα και απειλητικά, εφόσον βέβαια, όπως προανέφερα, μολύνει όλες τις διαστάσεις της ζωής του προσώπου που την έχει.
 
Για να καταπολεμηθεί, η τσιγκουνιά πρέπει να βιωθεί ως πρόβλημα απ’τον ίδιο τον άνθρωπο που την έχει ως χαρακτηριστικό.
 Αν ο ίδιος φτάσει στο σημείο, είτε από μόνος του είτε με παρακίνηση του περιβάλλοντός του, να συνειδητοποιήσει το πόσο τον περιορίζει αυτό του το χαρακτηριστικό και πόσο τον απομονώνει συναισθηματικά, τότε θα μπορούσε να ζητήσει κάποια βοήθεια – γιατί όχι και ψυχοθεραπευτική – ώστε να διαχειριστεί αυτό του το πρόβλημα.
Όσον αφορά στη στάση των γύρω, καλό είναι με ειλικρίνεια αλλά και με αγάπη να επισημαίνουν στον τσιγκούνη φίλο, συγγενή ή σύντροφό τους, την καταστρεπτική συνέπεια της εσωτερικής του στάσης και άρα της συμπεριφοράς του και να τον φέρνουν αντιμέτωπο με τις επιπτώσεις αυτής, αν θέλουν πραγματικά να τον βοηθήσουν!!!!

Δευτέρα 22 Ιουλίου 2013

ΜΟΝΑΞΙΑ!!!!!!(NTR)





 

 

Γεννιομαστε μονοι και πεθαινουμε μονοι.!!!!!!!!!!!!!!!

Μοναχικη ειναι ιδια η φυση μας, αλλα εμεις δεν το γνωριζουμε.!!!!!!!!!!!

Η μοναδικοτητα ειναι η απολαυση να εισαι απλα ο εαυτος σου!!!!!!!!!!!!!!!

Πολλοι λιγοι ανθρωποι όμως απολαμβανουν την συντροφια του εαυτου τους. Ειναι πραγματικα περιεργο... Σ΄ενα κοσμο που κανεις δεν απολαμβανει την συντροφια του εαυτου του ολοι να θελουν απο τους αλλους ν΄απολαμβανουν την παρεα του.

Αν εισαι ανεπιθυμητος προσβαλλεσαι και την ιδια στιγμη, οταν εισαι μονος σου συχαινεσαι τον εαυτό σου. Αν δεν μπορεις εσυ ν΄ απολαυσεις τον εαυτο σου, ποιος αλλος θα μπορεσει;

Υπαρχει διαφορα μεταξυ της μοναξιας και της μοναχικοτητας.

Η
Μοναξια ειναι ασχημο πραγμα, καταθλιπτικη μπορω να πω.

Ειναι θλιβερο το φαινομενο αυτο…… Ειναι η απουσια των αλλων. Με τη μοναξια δεν εισαι παρων, η απουσια των αλλων σε κατακλυζει.

Μοναδικοτητα
ειναι εντελως διαφορετικη.

Εισαι παρων, δε σου λειπουν οι αλλοι.

Εισαι με τον εαυτο σου. Ναι! Εσυ κ αυτος, face to face!
Θετικη κατασταση οπου δεν υπαρχει το "εγω".

Οταν λειπουν οι αλλοι το εγω δεν εχει λογο υπαρξης.

Δεν υπαρχει συγκριση, δεν υπαρχει αμυνα, δεν υπαρχουν όρια.

Η μοναξια,μας χτυπαει την πορτα, οταν τραπουμε σε φυγη από τη μοναχικοτητα. Οταν δεν αποδεχτουμε την υπαρξη της μοναχικοτητας, τοτε ερχεται η μοναξια.

Δυσκολη η συνειδητοποιηση αυτων των καταστασεων.

Όχι όμως ακατορθωτη.
Γιατι, τι πιο ομορφο, απο το πλησιασμα του αλλου!
Και αυτο το πλησιασμα θα ειναι λυτρωτικο για μας.


"Τίποτε δεν φοβίζει σήμερα τον άνθρωπο όσο η μοναχικότητα, η απομόνωση, γιατί αυτές απαιτούν σκέψη, αυτοσυγκέντρωση, φιλοσοφική ή ποιητική διάθεση και έφεση, αυτάρκεια, αυτοπεποίθηση, δηλαδή προσόντα που ελάχιστοι τα διαθέτουν."

ΠΑΙΔΙΑ ΧΩΡΙΣ ΓΑΜΟ…..{ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΓΟΝΕΩΝ}(NTR)




 

 

 

H Πολιτεία εγκατέλειψε τα παιδιά των διαζυγίων. Δεν έχουν δικαιώματα και θεωρούνται πολίτες τρίτης κατηγορίας
 
Στην Ελλάδα, υπάρχουν περίπου 200.000 παιδιά που γεννήθηκαν εκτός γάμου. Τα περισσότερα από αυτά, έγιναν με συναίνεση και των δύο γονέων και συνοικούν όλοι υπό την ίδια στέγη. Αυτό είναι σύνηθες σε όλες τις χώρες της υφηλίου και οι μοντέρνες νομοθεσίες πρόβλεψαν ώστε αυτά τα παιδιά καθώς και οι φυσικοί γονείς τους να έχουν δικαιώματα και όχι μόνο υποχρεώσεις. Έτσι, δημιουργήθηκε το προγαμιαίο συμβόλαιο, το σύμφωνο συμβίωσης (και διάλυσης γάμου), οι οικονομικές/φορολογικές ελαφρύνσεις και μάλιστα σχεδόν σε όλες τις χώρες, όταν το ζευγάρι δηλώσει συμβίωση, στο Δήμο όπου διαμένει καθώς και στην εργασία του, θεωρείται εξ ίσου νόμιμο με το έγγαμο και χαίρει τις απολαβές, επιδόματα, κοινωνικές παροχές, φοροελαφρύνσεις παιδιών όπως και τα άλλα ζευγάρια.

Σε περίπτωση δε διάσπασης του ζεύγους, τότε και οι δύο γονείς θεωρούνται ισότιμοι ως προς τη διεκδίκηση της επιμέλειας ή εναλλασσόμενης κατοικίας. Στις δυτικές χώρες, πριν από πολλές δεκαετίες, δόθηκαν δικαιώματα και στους μπαμπάδες τόσο οικογενειακά όσο και επαγγελματικά/κοινωνικά. Στις σκανδιναβικές χώρες, υπάρχει κοινωνικό κράτος και κοινωνικές υπηρεσίες οπότε δεν χρειάζεται να αποφασίζει ο δικαστής για επιμέλεια-κατοικία, κτλ. Εξ άλλου, η ελεύθερη συμβίωση είναι τρόπος ζωής και δεν υπάρχει πρόβλημα ακόμα και στην απόφαση διάστασης διότι τα ζευγάρια λύνουν πολιτισμένα και ειρηνικά τις διαφορές τους. Σε ελάχιστες περιπτώσεις υπάρχει αντιδικία και σε ορισμένες από αυτές, οι δικαστές κάνουν λάθος στην απόδοση της επιμέλειας. Σε κάποιες χώρες (πχ Γερμανία) οι κοινωνικές υπηρεσίες είναι τόσο αυστηρές που αποσπούν από ένα ή και τους δύο γονείς τα παιδιά όταν το κρίνουν.

Σε ποσοστά περίπου 10% δίδεται επιμέλεια σε μπαμπάδες, σε 70% σε μαμάδες και 20% δίδεται και συνεπιμέλεια (Γαλλία, Ιταλία, Βέλγιο, κτλ). Οι νέες διεκδικήσεις των γονέων είναι να δίδεται υποχρεωτικά (και όχι κατά τη κρίση των δικαστών), η συνεπιμέλεια (εναλλασσόμενη κατοικία).

Στο εξωτερικό, οι διατροφές, δεν συνδέονται με την επικοινωνία παιδιών/γονέων που δεν έχουν την επιμέλεια και είναι ελάχιστες σε σύγκριση με αυτές της Ελλάδος. Οι λίγοι αδικημένοι (μπαμπάδες ή μαμάδες), δημιουργούν συλλόγους που διεκδικούν ανθρώπινα δικαιώματα για ίση μεταχείριση επικοινωνίας ή επιμέλειας (κατοικίας).
Στη χώρα μας, στα 1.000.000 διαζευγμένα ζευγάρια, τα 200.000 είναι φυσικοί γονείς που συζούν ή τεκνοποίησαν εκούσια εκτός γάμου. Το πρόβλημα γεννιέται όταν αυτά χωρίσουν. Δεν υπάρχει καμία πρόνοια, κανένας αναθεωρημένος νόμος, καμία ευεργεσία, κανένα δικαίωμα ούτε στα παιδιά, ούτε και στον φυσικό πατέρα. Το μόνο που του ζητούν είναι να πληρώνει διατροφή (η ταρίφα είναι το ελάχιστο 300 ευρώ/παιδί).

Φορολογικά δε, ακόμα και να συζεί, ακόμα και να υπάρχει αναγνώριση τέκνου, ακόμα και να υπάρχει συναίνεση των δύο γονέων για κοινή γονική μέριμνα, δεν μπορεί να δηλώσει το παιδί στη φορολογική δήλωση, δεν μπορεί να έχει φοροαπαλλαγή, δεν μπορεί να αφαιρέσει από εισόδημα τη διατροφή ώστε να φορολογηθεί για το πραγματικό εισόδημά του, ούτε μπορεί να τύχει ελαφρύνσεων στις τράπεζες (μειωμένο επιτόκιο δανείου, δάνειο πολύτεκνης οικογένειας, κτλ). Εάν δε το ζευγάρι έχει περισσότερα των τριών παιδιών, δεν θεωρείται πολύτεκνο, κάνουν χωριστές φορολογικές δηλώσεις (ενώ ζουν μαζί) και στη περίπτωση διάστασης /χωρισμού, τότε ο πατέρας είναι πλέον πολίτης τρίτης κατηγορίας.

Ο Αστικός Κώδικας, περιλαμβάνει ένα άρθρο (1515) για τα τέκνα χωρίς γάμο των γονέων τους και συγκεκριμένα αναφέρει:
Η γονική μέρι¬μνα του ανήλικου τέκνου που γεννήθηκε και παραμένει χωρίς γάμο των γονέων του, ανήκει στη μητέρα του. Σε περίπτωση αναγνώρισης του, αποκτά γονική μέριμνα και ο πατέρας, που όμως την ασκεί αν υπάρχει συμφωνία των γονέων κατά το άρθρο 1513 ή αν έπαυσε η γονική μέριμνα της μητέρας ή αν αυτή αδυνατεί να την ασκήσει για νομικούς ή πραγματικούς λόγους.
Με αίτηση του πατέρα, το δικαστήριο μπορεί και σε κά¬θε άλλη περίπτωση να αναθέσει και σε αυτόν την άσκη¬ση της γονικής μέριμνας ή μέρους της, εφόσον αυτό επι¬βάλλεται από το συμφέρον του τέκνου.
Σε περίπτωση δικαστικής αναγνώρισης, στην οποία αντιδίκησε ο πατέρας, αυτός δεν ασκεί γονική μέριμνα ούτε αναπληρώνει τη μητέρα στην άσκηση της, εκτός αν υπάρχει συμφωνία των γονέων κατά το άρθρο 1513. Το δικαστήριο μπορεί, αν το επιβάλλει το συμφέρον του τέκνου, να αποφασίσει διαφορετικά με αίτηση του πατέρα, εφ' όσον έπαυσε η γονική μέριμνα της μητέρας ή αυτή αδυνατεί να την ασκήσει για νομικούς ή πραγματικούς λόγους ή υπάρχει συμφωνία των γονέων. (Το άρθρο 1515 τίθεται όπως αντικαταστάθηκε από το άρθρο 15 του Ν. 3719/21-11-08)?.

Επίσης, ο νόμος
3719/26-11-2008 -
"Μεταρρυθμίσεις για την οικογένεια, το παιδί, την κοινωνία και άλλες διατάξεις" όρισε το Σύμφωνο Συμβίωσης αλλά αυτό διευκολύνει μόνο τα ομόφυλα ζευγάρια.
Σύμφωνα με το άρθρο
47 εδ. α' του ν. 2447/1996, στην περίπτωση του άρθρου 1515,
του Αστικού Κώδικα δεν επιτρέπεται το ένδικο μέσο της έφεσης, δηλαδή, η τελευταία αυτή διάταξη αντίκειται στο Σύνταγμα και την ΕΣΔΑ. Αυτό σημαίνει ότι εάν ένας πατέρας με παιδί εκτός γάμου θέλει να διεκδικήσει την επιμέλειά του, δεν έχει το δικαίωμα έφεσης στην απόφαση. Στα παραδείγματα που έχουμε, ακόμα σε περιπτώσεις εγκατάλειψης ή παραβατικής μητέρας, ο πατέρας δεν μπορεί να διεκδικήσει καν την επιμέλεια σε εφετείο (πράγμα παράνομο διεθνώς διότι κάθε πολίτης έχει δικαίωμα δεύτερης ευκαιρίας σε δικαστήριο).

Να σημειωθεί ότι σε προοδευμένες χώρες, οι όροι γονική μέριμνα και επιμέλεια είναι ταυτόσημοι (custody) ενώ σημαντικός και εξ  ισου σοβαρός είναι ο όρος κατοικία (domicile) όσον αφορά την κατοικία του παιδιού μετά το διαζύγιο όπου όπως προαναφέρθηκε παίρνει μεγάλη αξία η συνεπιμέλεια (εναλλασσόμενη κατοικία-join custody).
Οι επιτροπές που καταρτίστηκαν λοιπόν με τον όρο να προσθέσουν την συνεπιμέλεια, το 2007, δεν μπόρεσαν να βγάλουν άκρη διότι συγχέονταν η γονική μέριμνα με την επιμέλεια. Να τι περιλαμβάνει ο όρος γονική μέριμνα και τι επιμέλεια:

Αρθρο
1510
του Αστικού Κώδικα:
Η μέριμνα για το ανήλικο τέκνο είναι καθήκον και δικαίωμα των γονέων (γονική μέριμνα), οι οποίοι την ασκούν από κοινού. Η γονική μέριμνα περιλαμβάνει την επιμέλεια του προσώπου, τη διοίκηση της περιουσίας και την εκπροσώπηση του τέκνου σε κάθε υπόθεση ή δικαιοπραξία ή δίκη, που αφορούν το πρόσωπο ή την περιουσία του. Σε περίπτωση που η γονική μέριμνα παύει λόγω θανάτου, κήρυξης σε αφάνεια ή έκπτωσης του ενός γονέα, η γονική μέριμνα ανήκει αποκλειστικά στον άλλο. Αν ο ένας από τους γονείς αδυνατεί να ασκήσει τη γονική μέριμνα για πραγματικούς λόγους ή γιατί είναι ανίκανος ή περιορισμένα ικανός για δικαιοπραξία, την ασκεί μόνος ο άλλος γονέας. η επιμέλεια όμως του προσώπου του τέκνου ασκείται και από τον ανήλικο γονέα.
Άρθρο 1512 του Αστικού Κώδικα:
Αν οι γονείς διαφωνούν κατά την άσκηση της γονικής μέριμνας, και το συμφέρον του τέκνου επιβάλλει να ληφθεί απόφαση, αποφασίζει το δικαστήριο.

Άρθρο
1513
του Αστικού Κώδικα:
Στις περιπτώσεις διαζυγίου ή ακύρωσης του γάμου και εφόσον ζουν και οι δύο γονείς, η άσκηση της γονικής μέριμνας ρυθμίζεται από το δικαστήριο.
Άρθρο
1514
του Αστικού Κώδικα:
Οι διατάξεις του προηγούμενου άρθρου εφαρμόζονται και στις περιπτώσεις όπου υπάρχει διακοπή της συμβίωσης των συζύγων.

Και ερχόμαστε στο μεγάλο πρόβλημα της υγείας – παιδείας:

ΑΣΤΙΚΟΣ ΚΩΔΙΚΑΣ - ΚΗΔΕΜΟΝΙΑ ΜΑΘΗΤΩΝ

Άρθρο 1518
Η επιμέλεια του προσώπου του τέκνου περιλαμβάνει ιδίως την ανατροφή, την επίβλεψη, τη μόρφωση και την εκπαίδευση του, καθώς και τον προσδιορισμό του τόπου της διαμονής του.
Κατά τη μόρφωση και την επαγγελματική εκπαίδευση του τέκνου οι γονείς λαμβάνουν υπόψη τις ικανότητες και τις προσωπικές του κλίσεις.
Γι` αυτό το σκοπό οφείλουν να συνεργάζονται με το σχολείο και, αν υπάρχει ανάγκη, να ζητούν τη συνδρομή αρμοδίων κρατικών υπηρεσιών ή δημοσίων οργανισμών. Π.Δ. 104/1979:
Άρθρο 13
Παρ. 1. Κηδεμών του μαθητού, εφ` όσον ούτος είναι ανήλικος, είναι ο πατήρ και τούτου ελλείποντος ή νόμω κωλυομένου ο κατά τας διατάξεις του Αστικού Κώδικος έχων την επιμέλειαν αυτού, ή το υπό τούτου νομίμως επί εκτάκτου ή παγίας βάσεως εξουσιοδοτούμενον ενήλικον μέλος της οικογενείας του.
Παρ. 2. (Όπως αντικαταστάθηκε με την §5 του Αρ.5 Της ΣΤ5/71/1.12.86 Απόφασης του ΥΠ.Ε.Π.Θ.)
Ο κατά την προηγούμενη παράγραφο κηδεμόνας εφόσον δεν κατοικεί στην έδρα του σχολείου, αντιπροσωπεύεται από ενήλικο πρόσωπο. Η αντιπροσώπευση παρέχεται με υπεύθυνη δήλωση του Αρ.8 του Ν.1599/1986.
Παρ. 3. Όπου εις το παρόν Π. Διάταγμα αναφέρεται ο κηδεμών, νοείται ο κατά την προηγούμενην παράγραφον οριζόμενος αντιπρόσωπος αυτού.
Παρ. 4. Ο κατά τας ανωτέρω παραγράφους κηδεμών υπέχει τας υπό των Αρ. 9 και 25 του παρόντος προβλεπομένας υποχρεώσεις.
Παρ. 5. Ουδέν στοιχείον περί της σχολικής καταστάσεως του ανηλίκου μαθητού γνωστοποιείται ή παρέχεται εις έτερον πρόσωπον πλην του κηδεμόνος αυτού ή ετέρου συγγενικού προσώπου κατά την κρίσιν του δ/ντού του σχολείου. Β.Δ. 20.6/08-07-1955:
Άρθρο 5 Παρ. 2. Ο μαθητής κηδεμονεύεται υπό του πατρός του ή τούτου απουσιάζοντος ή μη.

Εφόσον λοιπόν, η γονική μέριμνα έχει δοθεί σε ένα γονέα, τότε αυτός την ασκεί κατά το δοκούν, δηλαδή αυθαίρετα επιβάλει σε δασκάλους και γιατρούς την επιθυμία του να μην ρωτούν/ενημερώνουν τον άλλο γονέα για την εκπαίδευση και υγεία του παιδιού εφόσον  κατέχουν  την πλήρη εξουσία δηλαδή το σύνολο της ζωής του παιδιού που ονομάζεται  γονική μέριμνα. Το Υπουργείο Παιδείας αναγκάστηκε να εκδώσει εγκύκλιο ώστε να δίνουν λογαριασμό στο γονέα που δεν έχει την επιμέλεια αλλά δεν εφαρμόζεται, και στην υγεία δεν υπάρχει τίποτα σχετικό. Δεν θεωρούν δηλαδή αναγκαίο να ενημερώνουν και τους δύο γονείς για την υγεία και εκπαίδευση των παιδιών των διαζυγίων. Οσον αφορά δε την εφαρμογή από την αστυνομία, υπάρχει το μεγαλύτερο αλαλούμ διότι μάλλον παίρνουν εντολές από εισαγγελείς οι οποίοι επίσης μαζί με τους δικαστές, νομικούς, κτλ δεν μπορούν να δουν το πρόβλημα (το δάσος) αλλά ασχολούνται με τα λεπτομερή άρθρα τα οποία όπως φάνηκε από την πρακτική δεν είναι εκτελεστέα, δεν είναι σύμφωνα με το δίκαιο και τις αρχές της ισότητας.

Μάλιστα, ακόμα και εάν υπάρχει συμφωνητικό προ του
διαζυγίου, στη χώρα μας, μπορεί να το ανατρέψει ο γονέας που προσφεύγει στα δικαστήρια για την επιμέλεια του παιδιού. Στην Ελλάδα, σε 90% προσφεύγει η γυναίκα στο δικαστήριο επιμέλειας διότι γνωρίζει από πριν ότι θα δικαιωθεί (98% την επιμέλεια παίρνει η μητέρα). Έτσι, υπάρχει ένας φαύλος κύκλος που βγάζει ποτέ άκρη κανένας. Τα δε οικονομικά συμφέροντα εκμεταλλεύονται την ανυπαρξία αυτή και την ψυχική κατάσταση των διαζευγμένων ώστε να λυμαίνονται εφόσον περισσότερα από τα μισά δικαστήρια στη χώρα μας έχουν οικογενειακό θέμα. Οι παππούδες δε από την πλευρά του πατέρα, δυστυχούν περισσότερα διότι απότομα τους στερείται η επικοινωνία με τα εγγόνια τους ενώ τα ζούσαν καθημερινά και από το νόμο έχουν δικαίωμα με μόνο λίγες ώρες το μήνα επικοινωνίας. Το θέμα όμως δεν είναι να προσφύγουν στα δικαστήρια, ούτε και οι γονείς γιατί θίγεται η αξιοπρέπειά τους και εντείνονται οι αντιδικίες όσο και να μη το επιδιώκουν κάποιοι καλοί δικηγόροι.

Πρόσφατα, δημιουργήθηκε θεσμός
Διαμεσολαβητή αλλά για όλα τα θέματα (οικονομικά) και εξαιρέθηκαν τα σοβαρότερα, δηλαδή τα οικογενειακά, ενώ είναι κατ εξοχήν πρώτο θέμα που πρέπει να λυθεί. Δίχως ανθρώπους, τι κάνουν τα λεφτά

Ο Διαμεσολαβητής, λοιπόν, καθώς και οι Κοινωνικές Υπηρεσίες της Τοπικής Αυτοδιοίκησης θα έπρεπε να έχουν τον πρώτο ρόλο στο θέμα διαζύγιο-επιμέλεια παιδιών και να αξιολογούν τις γονικές ικανότητες και την επιθυμία του παιδιού προ της διάστασης.

Ακόμα και το ελληνικό Σύνταγμα δεν θεωρεί τον πατέρα ισότιμο γονέα και την πατρότητα εξ ίσου σημαντική όπως η μητρότητα, βασιζόμενο σε παρωχημένα πρότυπα του 16ου αιώνα και μάλιστα με χαρακτηριστικά αυταρχισμού και σκοταδισμού του μεσαίωνα.

Να τι αναφέρει το άρθρο 21 του ελληνικού Συντάγματος το οποίο θεωρούσε (το 1830) τη μητέρα ως αναγκαίο και μοναδικό μέλος της οικογένειας για προστασία:


Σύνταγμα:
Αρθρο 21 21.

H οικογένεια, ως θεμέλιο της συντήρησης και προαγωγής τoυ Έθνους, καθώς και o γάμος, η μητρότητα και η παιδική ηλικία τελούν υπό την προστασία τoυ Kράτoυς.
2. Πολύτεκνες οικογένειες, ανάπηροι πολέμου και ειρηνικής περιόδου, θύματα πολέμου, χήρες και ορφανά εκείνων πoυ έπεσαν στoν πόλεμο, καθώς και όσοι πάσχουν από ανίατη σωματική ή πνευματική νόσo έχoυν δικαίωμα ειδικής φροντίδας από τo Kράτoς.
3. To Kράτoς μεριμνά για την υγεία των πολιτών και παίρνει ειδικά μέτρα για την προστασία της νεότητας, τoυ γήρατος, της αναπηρίας και για την περίθαλψη των απόρων.
4. H απόκτηση κατοικίας από αυτούς πoυ την στερούνται ή πoυ στεγάζονται ανεπαρκώς αποτελεί αντικείμενο ειδικής φροντίδας τoυ Kράτoυς.
5. Ο σχεδιασμός και η εφαρμογή δημογραφικής πολιτικής, καθώς και η λήψη όλων των αναγκαίων μέτρων αποτελεί υποχρέωση του Κράτους.
6. Τα άτομα με αναπηρίες έχουν δικαίωμα να απολαμβάνουν μέτρων που εξασφαλίζουν την αυτονομία, την επαγγελματική ένταξη και τη συμμετοχή τους στην κοινωνική, οικονομική και πολιτική ζωή της Χώρας.
Από τα παραπάνω, συμπεραίνεται ότι το Κράτος δεν ασχολείται με την πατρότητα, με την προστασία των πολύτεκνων (διαζευγμένων ή εν διαστάσει και δίχως γάμο) μπαμπάδων, με την υγεία και περίθαλψη των παιδιών των διαζυγίων, της κατοικίας του γονέα που δεν έχει την επιμέλεια, της έλλειψης γεννήσεων λόγω διαζυγίων (δημογραφικής πολιτικής) και
την ψυχική υγεία των καταθλιπτικών διαζευγμένων (σχεδόν όλοι) καθώς και του ψυχικού νοσήματος του Συνδρόμου Γονικής Αλλοτρίωσης-Αποξένωσης

 που πάσχουν 500.000 παιδιά διαζυγίων
Στην Ελλάδα του 21ου αιώνα, της προόδου, ευημερίας, οικονομικής ανάπτυξης  που θέλει να είναι ισότιμη με τα υπόλοιπα προοδευμένα κράτη, το κράτος μας δεν συμπεριφέρεται όπως πρέπει στα 3 εκατομμύρια έλληνες πολίτες που ζητούν ισότητα, δικαιοσύνη, προστασία της οικογένειας, οικογενειακής ζωής, ανθρώπινα δικαιώματα, Από αυτή την αντίληψη που στηρίζεται σε παρωχημένα κοινωνικά στερεότυπα, όπου ο
γονεϊκός ρόλος του άνδρα δεν αναγνωρίζεται σαν βασικό στοιχείο της προσωπικότητας και της συναισθηματικής του ωρίμανσης και ολοκλήρωσης αλλά σαν δευτερεύον χαρακτηριστικό σαφώς παραβιάζονται τα ανθρώπινα δικαιώματα του άνδρα-πατέρα.

Η ανυπαρξία των κοινωνικών υπηρεσιών στην δικαστική διευθέτηση του θέματος όπου τελείως αντιεπιστημονικά με τρόπο που ντροπιάζει το σύγχρονο ελληνικό κράτος, τα παιδιά, την ψυχοσυναισθηματική τους ισορροπία, αλλά και την ψυχολογική σταθερότητα και εξέλιξη του άνδρα – πατέρα αφήνουν πραγματικά αδιάφορους τους σημερινούς αρμόδιους αναρμόδιους φορείς κατά τρόπο σκανδαλώδη που οι παρενέργειες του πλήττουν την κοινωνία σε θεμελιώδη για την επιβίωση και εξέλιξή της τομείς.
Η ελληνική νομοθεσία αλλά και το Σύνταγμα, ενταγμένα σε ένα πλαίσιο ανισοτήτων δημιουργούν σοβαρό πρόβλημα στην νεοελληνική Παιδεία, Πολιτισμό αλλά και στην κοινωνία.
Οι ρόλοι των γονέων έχουν εξελιχθεί, ο πατέρας ασχολείται αν όχι περισσότερο, τουλάχιστον εξ ίσου με τη μητέρα με τα παιδιά και την οικογένεια. Η ένταξη της γυναίκας-μητέρας στην παραγωγική διαδικασία πήρε τον αποκλειστικό της ρόλο ως οικοκυρά-μητέρα.

Δεν υπάρχουν εκ γενετής χαρακτηριστικά που διαφοροποιούν τον άνδρα από τη γυναίκα όσον αφορά την εκτέλεση του ρόλου του ως γονέα.

Τα δικαστήρια δεν μπορούν να λύσουν θέματα τέτοιου τύπου ελλείψει δομών, εκπαίδευσης και λειτουργιών και προβαίνοντας με συνοπτικές διαδικασίες σε αβασάνιστες αποφάσεις, που είναι πρακτικά ανεφάρμοστες, ουσιαστικά διαπράττουν «νόμιμες αδικίες» με θύματα τα παιδιά και τους πατεράδες.

 Ενώ έχει εξαλειφθεί το αδίκημα της μοιχείας, ποινικοποιήθηκε το δικαίωμα της επικοινωνίας του παιδιού με τον πατέρα.

Πιστεύουμε ότι το παιδί «δεν ανήκει» σε κανένα.

Η γονική μέριμνα και η επιμέλεια πρέπει να είναι θεσμικά και νομικά κατοχυρωμένοι εξ ίσου για τους δύο γονείς.
Η επικοινωνία με τους δύο γονείς δεν πρέπει να στερείται διά νόμου και η κατοικία μετά το διαζύγιο να είναι ελεύθερη ή εναλλασσόμενη όπου είναι εφικτό.
Όταν δεν γίνεται αυτό και σε περίπτωση που το παιδί είναι δεμένο στον πατέρα ο οποίος διεκδικεί την επιμέλεια λόγω αγάπης και πατρικής στοργής, τότε οι δικαστικοί αγώνες, η πλύση εγκεφάλου και η συκοφαντική δυσφήμιση σε συνδυασμό με δικομανείς δικηγόρους,
καταστρέφουν παιδί και πατέρα δημιουργώντας το Σύνδρομο Γονικής Αλλοτρίωσης-Αποξένωσης το οποίο είναι ψυχιατρικό φαινόμενο αποστροφής του παιδιού από τον γονέα που δεν έχει την επιμέλεια.

Έτσι, μετά τις μελέτες και τα παγκόσμια δεδομένα είναι πλέον αναγκαία η μεταρρύθμιση του οικογενειακού δικαίου με: Οικογενειακά δικαστήρια, οικογενειακούς δικαστές με γνώσεις ψυχολογίας/παιδοψυχιατρικής, κοινωνικές υπηρεσίες με πραγματογνώμονες/ειδικούς παιδαγωγούς, διαμεσολαβητές, συνεπιμέλεια και κυρίως εναλλασσόμενη κατοικία. Αλλά κυρίως παιδεία/πολιτισμό και ανάπτυξη κοινωνικής πολιτικής της τοπικής αυτοδιοίκησης με ειδικά γραφεία κοινωνικών υπηρεσιών για προβληματικά ζευγάρια και διαζύγια

Υπάρχουν  1.000.000 διαζευγμένα ζευγάρια στο έλεος του θεού και ισάριθμα παιδιά με σοβαρά προβλήματα εξ αιτίας ενός διαζυγίου, μέσα σε μια χώρα με απηρχαιωμένους θεσμούς/οικογενειακή πολιτική και έλλειψη ικανών αρχόντων που θα επιλύσουν το σοβαρό αυτό πρόβλημα.

Ας σκεφθούν ότι 90% των αυτοκτονιών στην Ελλάδα, προέρχονται από χωρισμένους άνδρες καθώς και ότι το 80% των παραβατικών παιδιών είναι από διαλυμένες οικογένειες και εξ ίσου είναι αυτά με προβλήματα κατάθλιψης και θυμάτων βίας.
Μήπως όμως με σκοπιμότητα δεν θέλουν επίλυση του προβλήματος των πολιτών και βολεύονται στην εξάρτηση των ανθρώπων που έχουν συναισθηματικά προβλήματα, θέλουν καταθλιπτικούς και προβληματικούς πολίτες, θέλουν τη διάλυση της οικογένειας για να διαλυθεί το κράτος μας.
 Η κρίση δεν είναι οικονομική αλλά θεσμών και αξιών. Είναι κρίση κοινωνική και πολιτική.
 Οι προβληματικοί πολίτες εκλέγουν προβληματικούς πολιτικούς, κατ εικόνα και ομοίωσή τους.
Η χώρα μας έχει ανάγκη από Πολιτισμό,....
κουλτούρα .... και Παιδεία....
Το κράτος που επί πλέον δεν έχει Υγεία, Δικαιοσύνη και άξιους που κατέχουν εξουσία, παρεκκλίνει και οδηγείται η χώρα στην καταστροφή.

Πολλοί διαζευγμένοι άνδρες που είναι άνεργοι, άστεγοι, υπερχρεωμένοι (από διατροφές)
ζήτησαν στήριγμα από το καταφύγιο του πατέρα και αρκετοί ζήτησαν να αποποιηθούν την ελληνική ιθαγένεια διότι αντιμετωπίζονται ως πολίτες τρίτης κατηγορίας.

Η ίδια Πολιτεία εγκατέλειψε τα 500.000 παιδιά των διαζυγίων τα οποία ζητούν ανθρώπινα δικαιώματα διότι βρίσκονται υπό την επιμέλεια ψυχοπαθών γονέων.
 Επιστημονικά το εξήγησε ο R. Gardner φέροντας χαρακτηριστικά ότι δημιουργείται όταν υπάρχει διένεξη για την επιμέλεια και το παιδί έχει προτίμηση και αγάπη για τον πατέρα.