Αυτογνωσία...!!!(NTR)

 

 

Επειδή η ζωή μας είναι μικρή   ωφείλουμε να είμαστε ευτυχισμένοι ΤΩΡΑ!

 

 

 

Ας μιλήσουμε για αυτογνωσία

Τι είναι τελικά αυτή η περιβόητη "αυτογνωσία"; Πόσο αναγκαία είναι; Πόσο την εφαρμόζουμε και πόσο εύκολο ή δύσκολο είναι;

Οι αρχαίοι ημών πρόγονοι έλεγαν "νους υγιής εν σώματι υγιή"...εμείς το έχουμε ξεχάσει...ή έχουμε εναποθέσει  την ευθύνη της ζωής μας στη θρησκεία, την ιατρική, τη πολιτεία και πάει λέγονας.

Ιδού η πρόκληση: Ας αναλάβουμε και πάλι τα ηνία της ζωής και της ευτυχίας μας.

 

 

........ για να διακρίνω το φώς και τη δύναμή μου,πρέπει να κοιτάξω ερευνητικά μέσα στο σκοτάδι μου.
Ετσι μόνο κανεις μπορει να αναμοχλευσει τα της ψυχής του,αν εχει την δύναμη να δει την σκοτεινιά του,την ευτέλειά του.

 

 

Μόνο αν δεχτούμε το διάβολο μέσα μας μπορούμε να δεχτούμε και τον άγγλεο μέσα μας.

Πώς το κάνουμε όμως; Πώς ξεσκεπάζεις όλα αυτά που δεν θέλεις να δεις, που δεν θέλεις να είσαι; Πως τολμάς κάτι αν δεν ξέρεις που θα σε οδηγήσει, τι θα υπάρχει από την άλλη μεριά και δεν είσαι εκ των προτέρων σίγουρος αν θα φτάσεις στην άλλη μεριά;

 

 

 

........ να σου π ω πως εγω το καταλαβαίνω και με βοηθάει......οταν νοιώθω άσχημα ........ψάχνω να αναλύσω τα συναισθήματα μου.........ψάχνω να βρω την ποταπή μου πρώτη σκέψη και το γιατι .....ψάχνω να δω την πιο μάυρη αληθεια που μπορει να εμπεριέχει συναίσθημα ζήλειας,ανασφάλειας,φόβου.........δεν αποφεύγω να αρνηθώ αυτην μου την πλευρά οταν την εντοπίσω,τώρα πια πολυ πιο εύκολο απο πριν...
Με αυτον τον τρόπο καταλαβάινω τα του εαυτου μου αλλά και τα του εαυτου μου σε σχεση με τους αλλους.Και θεωρώ πως αυτοι οι "διάβολοί "μας εμφανιζονται κυρίως και στις ερωτικές μας σχεσεις και εκει κανεις ανακαλυπτει τα όριά του.

 

 

 

 

Αυτός έιναι ο τρόπος να γνωρίσεις πραγματικά τον εαυτό σου.

Αυτοί οι "διάβολοι" όμως δεν είναι διάβολοι για μένα, είναι απλά κρυμμένες πλευρές του εαυτού μας που έχουν κάποιο λόγο ύπαρξης και ένα σκοπό.
Εμφανίζονται πιο πολύ στα πρόσωπα που είναι πιο κοντά μας (και όχι μόνο στις ερωτικές μας σχέσεις) γιατί με αυτούς τολμούμε να είμαστε πιο αληθινοί. Σε αυτούς εμφανίζονται τον πραγματικό μας εαυτό, τουλάχιστον όπως και όσο τον καταλάβαίνουμε και έχουμε συναίσθηση του.

Ο θυμός είναι φόβος ,λες.Φόβος απώλειας...........άρραγε τι φοβόμαστε να χασουμε ?Είναι φοβοι πραγματικοί φόβοι υπαρκτοί ή μόνο στο μυαλο μας ανύπαρκτοι,φανταστικοί,καταλειπα των παιδικών μας χρόνων?

 Είτε ανύπαρκτοι φόβοι, είτε φανταστικοί, είτε οτιδήποτε άλλο, δεν είναι όμως πραγματικόι για μας αφού μας επηρεάζουν μας εμποδίζουν;

Είναι σα να λες σε ένα μικρό παιδί που φοβάται το σκοτάδι "τι φοβάσαι, δεν υπάρχει λόγος"...και φυσικά αυτό το ακούει το παιδάκι αλλά δεν το αντιλαμβάνεται. Το αντίθετο μάλιστα: νιώθει και ΕΝΟΧΕΣ που φοβάται!

........ και τι κάνουμε λοιπον.........πως μπορούμε να πείσουμε το "παιδί " μεσα μας ότι δεν πρεπει να φοβαται το "κάθε σκοτάδι".Βέβαια θα μου πεις πρέπει να βρούμε τα "σκοτάδια" μας πρώτα, τι φοβόμαστε

 Κουράγιο είναι λένε να αντιμετωπίζουμε τους φόβους μας...

Είναι ΘΑΡΡΟΣ να αντιμετωπίζουμε τους φόβους μας γιατί θέλει ψυχική δύναμη και αυτή είναι δυσκολότερη από οποιαδήποτε σωματική δύναμη. Είναι όμως ΖΩΗ ταυτόχρονα γιατί έτσι ζούμε πραγματικά και όχι σε ένα κόσμο ψεύτικο γεμάτο φαντάσματα σε κάθε γωνία.

Oλος ο κόσμος φοβάται. Αλλοι δεν το παραδέχονται, άλλοι αυτοκαταστράφονται, άλλοι πολεμάνε τους άλλους (υποτιθέμενους εχθρούς) όταν ο πραγματικός εχθρός είναι μέσα μας...
Με μια διευκρίνηση...ο εχθρός μέσα μας είναι εχθρός μόνο ... δεν τον γνωρίζουμε, όσο είναι από μας κρυφός. Η πραγματική ανάγκη είναι να εισακουσθεί, να βγει στην επιφάνεια. Τότε απλά βλέπουμε ότι πολεμούσαμε κάτι που στην ουσία ήταν πάντα δικό μας, ήταν πάντα ΕΜΕΙΣ. Δεν κινδυνεύουμε δηλαδή από κάτι, ούτε θα χάσουμε κάτι αν ξεσκεπάσουμε αυτόν τον υποτιθέμενο εχθρό.

Το δυστύχημα είναι ότι έχουμε μάθει από πολύ νωρίς, από όλους, ότι δεν μπορούμε να τα καταφέρουμε μόνοι μας, ότι είμαστε αδύναμοι και ότι πρέπει να είμαστε ένα με το πλήθος γιατί αλλιώς θα είμαστε απόκληροι, θα μείνουμε μόνοι.
Οι απορειες μας ειναι σημαντικες για το συνολο

Βρισκομαστε σε μια φαση της ιστοριας στην οποια οι αποριες μας σχετικα με τον σκοπο μας οχι μονο δεν ειναι πολυτελεια αλλα ενα απο τα σημαντικοτερα ερωτηματα που πρεπει να θεσουμε.
Ατομικα ξερουμε οτι ειναι καιρος να παρουμε θεση.Γιατι??
Δύσκολες περιόδοι θα έρχονται και θα χρειάζεται να τις περνας και βγαίνεις από μέσα πιο δυνατή. Δεν είναι αυτό που μας συμβαίνει, είναι ΤΟ ΠΩΣ αντιδρούμε σε αυτό που μας συμβαίνει που μας καθιστά δυνατούς και κυρίρχους. Αυτό έχει να κάνει με τις πεποιθήσεις που έχουμε (εις γνώσην μας ή όχι) στο μυαλό μας οι οποίες κατευθύνουν τις πράξεις και τις συμπεριφορές μας καθώς και τα συναισθήματα μας.
Αυτό είναι η αυτογνωσία, να γνωρίσεις δηλαδή τι υπάρχει στο υποσυνείδητο σου, τι κυριαρχεί στο μυαλό σου και ποιά είσαι τελικά. Δεν είναι εύκολο και σίγουρα δεν το κάνεις μόνη. Χρειάζεται καθοδήγηση και στήριξη γιατί είναι μια πορεία αυτοανακάλυψης. Σίγουρα όμως αξίζει τον κόπο γιατί τότε κατεθύνεις ΕΣΥ τη ζωή σου και όχι οι καταστάσεις εσένα...
 Πιστεύω ότι πριν αποκτήσουμε τη γνώση πρέπει να ανοιχτούμε σε αυτήν...και άρα πριν μιλήσει κανείς για αυτογνωσία καλό θα ήταν να ασχοληθεί με την παρατήρηση του εαυτού του.Δυστυχώς αυτό δεν το κάνουμε συχνά...και περιμένουμε συνήθως να μάθουμε τον εαυτό μας δίκην επιφοίτησης.
Το να κρατάει κάποιος ένα ημερολόγιο...για το τι κάνει και τι σκέφτεται καθημερινά είναι μια μορφή να αντικατοπτρίσει στα μάτια του ποιός είναι.Γενικά ο γραπτός λόγος βοηθάει στην αυτοπαρατήρηση...και αν θέλετε και το κλάμπ σας...δίνει την ευκαιρία όχι μόνο να παραθέσουμε τις απόψεις μας αλλά να διαβάσουμε κι εμείς οι ίδιοι αυτά που γράφουμε (κι αφορούν τις οπτικές μας) και άρα να παρατηρήσουμε κι εμείς τον εαυτό μας.Έτσι συνειδητοποιούμε ποιοί είμαστε...και μόνο αν καταλάβουμε καλά ποιοί τελικά είμαστε...μπορούμε να αρχίσουμε να κάνουμε βήματα αλλαγής.

 

Ο γραπτός λόγος είναι ο πιο γρήγορος τρόπος αναπρογραμματισμού του νου και η παρατήρηση είναι το μέσον για να δούμε τι κρύβουμε πραγματικά μέσα μας.
Σίγουρα εχουμε πολλα να ανακαλυψουμε και να κερδίσουμε.
Θυμαμαι εκεινη την άσκηση με την γάτα...
...ενας  μικρος ήθελε πολυ να αποκτησει μια γατα....να παρει μια γατουλα στο σπιτι...αλλά η μαμα του... αρνήθηκε  με τρόπο ....τι να σας πω λες και επροκειτο να χασει.....αληθεια τι να χασει...!!!....επροκειτο για ένα κατοικίδιο....
Κι όμως αγαπητοι/ες  μου πισω απο την γατα υπηρχαν ένα σωρο προβληματισμοι...ενα σωρο αγωνίες της...(μαμας του)ενας σωρος ... πανικού!!!!
Αγωνία μην χασει  την αναεξαρτησία της!
αγωνία μην δεσμευτει ως προς  τον χρόνο.!
αρνηση να περιποιειται την γατα κι οποια γατα και γατο....
προβληματισμος....θελω γατα???Θέλω γατο??
Ευκολο νομιζετε ειναι .....επαιζε... θελω ???? δεν θελω????εκει στην μεση βρισκοταν ..και μετα αντε παλι......
Οχι δεν θελω γατα!ελεγε….
=θελω, επιθυμω, να ειμαι μονη μου!
επιθυμω να εχω ολο το χρονο δικο μου!
ειμα πολυ καλα μονη μου!
Δεν θελω κανενα στο κεφαλι μου προς το παρόν=
 (άρα δεν μιλούσαμε γαι γάτα αλλά για άνθρωπο) .........
αρα δεν φοβαμαi καμια γατα.........
Ενα μάθημα αυτογνωσίας...απο μια γάτα!!!!

 

Το θέμα δεν είναι μόνο τι μπορούμε να μάθουμε κοιτάζοντας λιγάκι «πίσω» από τα γεγονότα, και μαθαίνοντας καλύτερα τον εαυτό μας. Το θέμα είναι ότι συνειδητοποιούμε ότι έχουμε πολύ περισσότερες και διαφορετικές επιλογές τις οποίες είναι αδύνατον να δούμε αν δεν κάνουμε αυτήν την ενδοσκόπιση.

Σκεφτόσουνα εσύ πριν ότι έχεις και την επιλογή για αλλο ζωακι; Η ... τη γάτα ή... τίποτα. Και μάλιστα χρειάστηκε να χρησιμοποιήσεις την εξουσία σου (απαγορεύοντας στον μικρό τη γάτα) γιατί στην ουσία δεν μπορούσες να στηρίξεις με επιχειρήματα την απόφαση σου.

Αυτό οδηγεί σε τρόπους διαπαιδαγώγησης και σε μηνύματα που άθελα μας δίνουμε στα παιδιά μας μέσα από δικούς μας περιορισμούς και τη δική μας άγνοια του εαυτού μας
Τι απολαυση λοιπον που είναι το παιχνίδι της ψυχης μας....

Τελικά κάνουμε την ζωη μας δύσκολη γιατι δεν μπορουμε να σκεφτουμε και αλλες λυσεις και άλλους τρόπους .....δεν μαθαμε να σκεφτόμαστε εναλλακτικά...
Ποσο σημαντικό τελικά ειναι κι αυτο το καμμάτι....εναλλακτικη λυση.

 

 

"Υπαρχει κι αλλος τρόπος?"Μπορω να σκεφτώ διαφορετικά?"

Είναι η πλάγια σκέψη, η σφαιρική αντίληψη των πραγμάτων που αν θέλεις έχουν κατηγορηθεί και περιθοριοποιηθεί τόσο πολύ για αυτήν τα δυσλεξτικά άτομα.

Και εμείς πιστέψαμε, (ότι είμαστε προβληματικοί), υιοθετήσαμε την ευθεία σκέψη και ακυρώσαμε τους εαυτούς μας, με αντάλλαγμα την ένταξη μας στο σύστημα. Αλλά έλα που ΟΙ ΥΠΌΛΟΙΠΟΙ πρέπει να μάθουν τον ΔΙΚΟ ΜΑΣ τρόπο σκέψης για να σωθούμε και να εξελιχθούμε σαν είδος

Αυτογνωσία είναι η ικανότητα να προβλέπουμε τις αντιδράσεις μας με ακρίβεια. Όταν δεν έχουμε Αυτογνωσία, αυξάνονται οι πιθανότητες να υπερτιμήσουμε ή να υποτιμήσουμε τις δυνάμεις μας και τις αντοχές μας

 

 

Θυμάσαι την τελευταία φορά που ησουν ερωτευμένος?Η καρδιά σου αναστέναζε.Ήταν τόσο υπέροχο εκείνο το συναίσθημα!Το ίδιο είναι και όταν αγαπάς τον εαυτό σου, μόνο που εσύ δεν θα τον εγκαταλείψεις ποτέ.
Όταν αποκτήσεις την αγάπη για τον εαυτό σου, τότε θα είναι μαζί σου για ολη την υπόλοιπη ζωή!!

Οι σχέσεις μας

 

 

Η πρωταρχική σχέση

Παίρνω αφορμή από την τελευταία  πρόταση στο προηγούμενο θέμα για να θέσω ένα καινούργιο.

Πόσο καλά γνωρίζουμε τον εαυτό μας; Μπορούμε να τον γνωρίσουμε απόλυτα;

ΑΠΟΛΥΤΑ είναι μεγάλη λέξη και δεν θέλω να χρησιμοποιώ τέτοιες απόλυτες λέξεις. Παρ όλα αυτά πιστεύω ότι η πρωταρχική σχέση είναι με τον εαυτό μας.

Μπορούμε να τον γνωρίσουμε λοιπόν; Πόσο εφυκτό είναι; Πόσο αναγκαίο είναι και γιατί;

 

 

 Ποτε δεν ξέρουμε τον εαυτό μας,όλο μας εκπλήσσει και όλο μας ανακαλύπτουμε πότε μόνοι μας και πότε συγκρίνοντας την διάθεση μας με αυτην των άλλων.Θαρρω πως μέχρι και την τελευταία στιγμή της ζωής μου θα ψάχνω να με βρώ και να ανακαλύψω τι κρύβεται μέσα μου και τι διαφοροποιείται

 

 

 

Και όμως αυτό σημαίνει ζωή. Να μπορούμε να δεχόμαστε τη διαφορετικότητα που υπάρχει γύρω μας. Να επιλέγουμε από αυτην τι θέλουμε να κρατήσουμε και τι όχι και να προχωράμε στο δικό μας δρόμο.

 

 

Εχω αποφασίσει να ζω συνειδητά, να αγαπάω καθημερινά και όχι μόνο στις γιορτές, να φροντίζω (ψυχικά) τον εαυτό μου και αυτούς που αγαπώ καθημερινά και να θυμάμαι "την σωτηρία της ψυχής μου" καθημερινά. Αν αυτό είναι λάθος για μερικούς, δεν με επηρεάζει. Δεν εξαρτώμαι, δεν αγχώνομαι, δεν κλονίζομαι. Από την άλλη, έιμαι πάντα έτοιμη για μια επικοδομητική συζήτηση με κάποιον που θέλει πραγματικά να ξέρει τι πιστεύω.

Μην επηρεάζεσαι από ότι συμβαίνει γύρω σου αν εσύ μέσα σου είσαι γαλήνιος/α και σταθερος/ή στις απόψεις σου.προχωρα….

 

Ο πιο καλός δρόμος προς την αυτογνωσία είναι η παρακολούθηση του εαυτού μας.
Τι κάνεις, τι νιώθεις, πώς αντιδράς σε αυτό που συμβαίνει...

 Οπως σημαντικό, σπουδαιο και ενδιαφέρον είναι να κάνουμε το ταξίδι να γνωρίσουμε τον εαυτό μας!!

Καθε μερα να αναγνωρίζουμε κάτι θετικό η αρνητικό στον εαυτο μας, να ταξιδευουμε σε αυτόν!!!

 Ειναι κατι υπέροχο και σίγουρα μοναδικο..γιατι ο καθένας έχει το δικό του ταξίδι να ακολουθήσει  αν βεβαια να το θελήσει!! Σε αυτο το ταξίδι θα δουμε αγνωστα πράγματα για μας, κάποια επικινδυνα και κάποια ωφελημα...

Αυτα είναι που μας κάνουνε να αναγνωρίζουμε τον εαυτο μας, τα οριά μας, τα μπορώ μας και τα θέλω μας στη ζωη.....!!!!