Είναι ωραίο να πηγαίνεις στο πάρκο μόνος σου και να κοιτάζεις τα δέντρα,
αλλά πόσο πιο συναρπαστικό είναι
να έχεις μαζί σου κάποιον που να σου λέει
---
Κοίτα αυτά τα κόκκινα»,
ενώ εσύ κοιτάζεις τα μπλε
και έτσι να μη χάνεις ούτε τα κόκκινα ούτε τα μπλε.
Κάποιες φορές διερωτώμαι γιατί οι σχέσεις ανδρών-γυναικών να είναι τόσο πολύπλοκες, άλλες φορές σκέφτομαι ότι είναι αρκετά απλές αρκεί να είμαστε ειλικρινείς με τα συναισθήματα μας και τα θέλω μας.....
Αλλά τελικά, δεν είναι τόσο απλό όσο ακούγεται.
Ένα από τα πιο όμορφα πράγματα σε αυτόν τον κόσμο είναι να ερωτεύεσαι, να αγαπάς με όλη τη δύναμη της ψυχής σου κάποιον, ώστε να είσαι έτοιμος να κάνεις τα πάντα για αυτόν. Γιατί όμως αυτό διαρκεί τόσο λίγο; Γιατί πέφτουμε στη ρουτίνα, στη κούραση; Γιατί απογοητευόμαστε και νιώθουμε ανεκπλήρωτοι, παρεξηγημένοι και ανάξιοι αγάπης και αφοσίωσης; Γιατί βιώνουμε την εγκατάλειψη, τη προδοσία και την απόρριψη; Τη μια στιγμή βρισκόμαστε στα σύννεφα και όλα μοιάζουν υπέροχα, φωτεινά, παραδεισένια. Η ζωή αποκτά καινούργιο νόημα και σκοπό. Νιώθουμε γεμάτοι, η καρδιά μας πλημμυρίζει από την ανάγκη να δώσουμε, να μοιραστούμε, να βγάλουμε τον καλύτερο μας εαυτό για το άλλο μας μισό. Την άλλη στιγμή, χωρίς ποτέ να το είχαμε προηγουμένως φανταστεί, βρισκόμαστε στον πάτο, μόνοι, εγκαταλειμμένοι από την αγάπη που κάποτε κατέκλυζε τη ζωή μας και της έδινε νόημα. Αδιέξοδα, απορία, δάκρυα, φόβος…γιατί;
Δεν μπορούμε να είμαστε ευτυχισμένοι άνδρες και γυναίκες μαζί;..... Σκοπός δεν είναι να συμβιώνουμε αρμονικά;
Και όμως, δεν είμαστε από τη φύση μας μοναχικά όντα.
Ολόκληρη η φύση βρίσκεται σε μια αρμονική δυαδικότητα.
Η νύχτα ακολουθεί τη μέρα, το ουράνιο τόξο ομορφαίνει τον ξάστερο ουρανό μετά τη βροχή, το ένα συμπληρώνει και συνυπάρχει λόγο του άλλου.
Δεν είναι δυνατόν να υπάρξει το ένα χωρίς το άλλο.
Πιστεύω ότι έχουμε δημιουργηθεί για να συμπληρώνουμε ο ένας τον άλλον, να λειτουργούμε ειρηνικά και δημιουργικά μαζί μέσα από τη διαφορετικότητα μας.
Είμαστε σε θέση να δημιουργήσουμε ζωή!
Στην ένωση υπάρχει η γέννηση, στην απομόνωση ο θάνατος.
Παρόλα αυτά δεν έχουμε ακόμα βρει τον τρόπο να είμαστε ευτυχισμένοι μαζί και δυστυχώς τον ψάχνουμε σε λάθος μονοπάτια:
· σε παράλληλες σχέσεις,
· σε συμβιβαστικές επιλογές με χαρακτηριστικά το φόβο και την ανασφάλεια
· στη μοναξιά, γιατί έχουμε κουραστεί από τη πίκρα και την απογοήτευση αποτυχημένων σχέσεων και έχουμε παραιτηθεί από την αναζήτηση του «τέλειου» συντρόφου γιατί πιστεύουμε ότι δεν υπάρχει.
Οι σχέσεις σήμερα όσο ποτέ άλλοτε είναι απαιτητικές και ανταγωνιστικές.
Οι ρόλοι των ανδρών και των γυναικών άλλαξαν αλλά όχι ξεκάθαρα, δεν έγινε αυτή η μετάβαση ομαλά.
Οι γυναίκες βγήκαν από το σπίτι, χειραφετήθηκαν, έγιναν ανεξάρτητες, πολλές φορές εις βάρος της θηλυκότητας τους.
Οι άνδρες έχασαν την κυριαρχία τους, το ρόλο τους ως απόλυτοι υπεύθυνοι.
Η αμφιβολία, η αμφισβήτηση, η έλλειψη αυτοπεποίθησης είναι στοιχεία που χαραχτηρίζουν τους σημερινούς ανθρώπους.
Παίζουμε παιχνίδια δύναμης και εξουσίας στα οποία όμως δεν μπορεί να υπάρχει νικητής, μόνο πόνος και αποξένωση.
Γιατί πρέπει κάποιος να νικήσει;
Γιατί πρέπει να είμαστε σε δυο αντίπαλες ομάδες που η κάθε μια αρνείται να μετακινηθεί από τη θέση της λες και διακυβεύεται αυτή η ίδια η ύπαρξη και η αξία της;
Οι ρόλοι έχουν αλλάξει, οι ανάγκες έχουν αλλάξει, αλλά ήμασταν απροετοίμαστοι για αυτό.
Κανείς δεν μας έχει δώσει αυτήν τη γνώση η οποία θα μας καθοδηγήσει στην λύση των προβλημάτων μας και στην ειρηνική συμβίωση μας και στην ευτυχία.
------------------
Η αλήθεια είναι ότι πραγματικά είμαστε πολύ διαφορετικοί,
άνδρες και γυναίκες.
Δεν σκεφτόμαστε το ίδιο, δεν λειτουργούμε το ίδιο αλλά ούτε είναι τα ίδια πράγματα σημαντικά για τον καθένα μας.
Η επιμονή και εμμονή ακόμα να κάνουμε τις γυναίκες να σκέφτονται και να λειτουργούν όπως οι άνδρες και το αντίστροφο, οδηγούν σε ένα χαμένο πόλεμο.
Οι διαφορές μας είναι αυτές που μας κάνουν ξεχωριστούς και πολύτιμους ταυτόχρονα. Η πολυμορφία κάνει τις σχέσεις δημιουργικές και ζωντανές. Μας τρομάζουνε, γιατί δεν τις γνωρίζουμε, τις αποφεύγουμε γιατί δεν μας είναι οικείες, δεν έχουμε μάθει να τις προσέχουμε, να τις αναγνωρίζουμε και να τις αποδεχόμαστε.
Οι διαφορές αυτές βασίζονται στα πρωταρχικά ένστικτά του ανθρώπινου είδους, στη μνήμη που είναι χαραγμένη στα αρχέγονα κύτταρα μας: Ο άνδρας κυνηγός, ο οποίος είναι υπεύθυνος για τη προστασία και τη συντήρηση της οικογένειας του, μεριμνεί για τη τροφή και τη στέγη, καθώς και την ασφάλεια των γύρω του.
Η γυναίκα στοργική και απόλυτα αφοσιωμένη σε αυτόν, μεγαλώνει τα παιδιά του, αναλαμβάνει την ευθύνη να είναι όλοι ευτυχισμένοι και ικανοποιημένοι.
Ο καθένας απόλυτα ικανοποιημένος με το ρόλο που του έχει δώσει η φύση.
Δεν ζούμε βέβαια σε σπηλιές πια, ούτε κυνηγούμε για την τροφή μας. Παρόλα αυτά, τα ένστικτα αυτά παραμένουν χαραγμένα βαθιά μέσα μας.
Πέρα από αυτό, τα κυρίαρχα πρότυπα του καθενός διαμορφώνονται στη τρυφερή παιδική ηλικία από τα πρότυπα των γονιών του, το άμεσο περιβάλλον του.
Δεν είναι συνειδητή επιλογή αλλά περνάει και εδραιώνεται στο υποσυνείδητο με διάφορους τρόπους, είτε το γνωρίζουμε είτε όχι, είτε το θέλουμε είτε όχι.
Προγραμματιζόμαστε και λειτουργούμε μέσα από αυτά.
Στη πορεία της ενήλικης ζωής μας ψάχνουμε (όσο και αν δεν το συνειδητοποιούμε) να επιβεβαιώσουμε αυτά τα ίδια πρότυπα, και έτσι αναζητούμε αυτό που μας είναι οικείο στην αναζήτηση του συντρόφου της ζωής μας, ενώ στην ουσία θα θέλαμε ακριβώς το αντίθετο αλλά ταυτόχρονα το φοβόμαστε...ή δεν ξέρουμε καν τι θέλουμε σε μια πλήρη σύγχυση των πραγμάτων και δεν πιστεύουμε στον εαυτό μας.....
Πιο συγκεκριμένα για τις διαφορές ανδρών-γυναικών
Οι άνδρες εστιάζονται στους στόχους τους οι οποίοι αφορούν καριέρα, δουλειά επιτεύγματα.
Η αξία τους, η αυτό-επιβεβαίωση τους εξαρτάται από την ικανότητα τους να πετύχουν, να τα καταφέρουν.
Νιώθουν ικανοί και καλά με τον εαυτό τους όταν μπορούν να είναι χρήσιμοι, να στηρίζονται στα πόδια τους, να φροντίζουν τη γυναίκα που αγαπούν.
Αντίθετα, οι γυναίκες επιβεβαιώνονται... από τις σχέσεις τους.
Μια γυναίκα νιώθει ευτυχισμένη όταν έχει αρμονικές και ουσιαστικές σχέσεις, όταν μπορεί να φροντίζει, να εκφράζεται, να απλώνεται στους άλλους και να μοιράζεται....
Οι άνδρες δεν μιλούν για τα προβλήματα τους εκτός και αν ψάχνουν για λύση.
Θα προτιμήσουν αρχικά να αντιμετωπίσουν το θέμα που τους απασχολεί μόνοι.
Κλείνονται και απομονώνονται όταν κάτι τους απασχολεί. Αισθάνονται ανίκανοι να συμβάλουν στη σχέση όταν νιώθουν ανάξιοι γιατί δεν πέτυχαν κάποιο σημαντικό στόχο και όταν κάτι τους απασχολεί.
Νιώθουν ότι διακυβεύεται η αξία τους, η ικανότητα τους να είναι αποτελεσματικοί.
Έχουν ανάγκη να αποσυρθούν για να ξαναβρούν τις δυνάμεις τους, τη λύση στο πρόβλημα τους.
Όταν νιώσουν δυνατοί και ικανοί ξανά, τότε είναι έτοιμοι να δώσουν στη γυναίκα που τους καταλαβαίνει, που είχε υπομονή και τους επέτρεψε να απομακρύνονται χωρίς να απειλείται η δική της θέση.
Οι γυναίκες μιλούν ασταμάτητα για όλα!
Η βασική τους ανάγκη είναι να εκφραστούν, να εξωτερικεύσουν τα συναισθήματα τους και όχι να τους προσφερθούν λύσεις.
Αυτό που αναζητούν στην πραγματικότητα είναι κάποιον να ακούσει, να καταλάβει και να τους δώσει μια αγκαλιά.
Η επικοινωνία είναι βασική ανάγκη των γυναικών.
Επιβεβαιώνονται όταν αισθάνονται ασφάλεια να εκφράζονται, όταν μπορούν να μοιράζονται χωρίς να κινδυνεύει η αποδοχή και η αγάπη.
Οι άνδρες δείχνουν τα συναισθήματα τους πολύ πιο εύκολα μέσα από τις πράξεις τους και όχι μέσα από τα λόγια.
Δεν μπορούν να καταλάβουν πώς οι λέξεις μπορούν να έχουν μεγαλύτερη σημασία από αυτά που κάνουν, που για τους ίδιους αποτελούν αποδείξεις των συναισθημάτων τους.
Και για τους δύο τα αισθήματα τους είναι σημαντικά και αληθινά. Διαφέρει ο τρόπος που τα εκφράζουν ή τα δείχνουν, έτσι δημιουργούνται αντιθέσεις, προστριβές και ένας κύκλος αρνητικών συναισθημάτων και ανεκπλήρωτων επιθυμιών και αναγκών.
Οι άνδρες φοβούνται να δίνουν και να δίνονται.
Το να ρισκάρουν να ανοιχτούν, σημαίνει ότι ρισκάρουν την αποτυχία, την απόρριψη, και την αντιπαράθεση.
Η ίδια η αντιπαράθεση είναι για αυτούς απόδειξη αποτυχίας.
«Δεν είναι ευτυχισμένη μαζί μου, δεν είναι αρκετό αυτό που της δίνω, αυτό που είμαι».
Για να το αποφύγουν αυτό, για να διατηρούν την αυτοκυριαρχία τους και να επανακτούν την εσωτερική τους δύναμη, συχνά έχουν την ανάγκη να απομακρύνονται και να αποτραβιούνται από τη σχέση, έστω και αν αγαπάνε πάρα πολύ τη γυναίκα που είναι μαζί τους.
Μέσα στη σχέση, έχει ανάγκη να νιώθει ταυτόχρονα αυτόνομος, ανεξάρτητος και ελεύθερος.
Όταν ικανοποιείται αυτή η ανάγκη του, τότε είναι έτοιμος να δώσει περισσότερα, να αφεθεί χωρίς να νιώθει απειλή και να πλησιάσει άλλη μια φορά χωρίς αναστολές και χωρίς ανασφάλειες.
Οι γυναίκες φοβούνται να χρειάζονται, να στηρίζονται και να αφήνονται, με κίνδυνο να νιώσουν κάποια στιγμή ότι τις αγνοούν, τις έχουν ξεχάσει ή εγκαταλείψει.
Το να χρειάζονται τον άλλον, τις βάζει σε μια τρωτή κατάσταση, η οποία προκαλεί πόνο και την πεποίθηση ότι δεν αξίζουν. Έτσι, για διαφορετικούς λόγους ο καθένας στερεί από τον άλλον την αγάπη του.
Οι γυναίκες είναι κυκλοθυμικές.
Οι ορμονικές αλλαγές του οργανισμού τους στη πορεία του κύκλου τους έχουν επίδραση και στον συναισθηματικό τους κόσμο (δηλαδή την ικανότητα τους να αγαπούν, να δέχονται αγάπη), την αυτοπεποίθηση τους και την ψυχική ηρεμία τους....
Όταν νιώθουν ότι τις αγαπούν και τις στηρίζουν συναισθηματικά, η αυτοπεποίθηση τους μεγαλώνει και φτάνει σε ένα αποκορύφωμα.
Μετά, και χωρίς καμία προειδοποίηση, κάτι αλλάζει μέσα τους και τότε η διάθεση τους τσακίζεται σαν το κύμα με την ίδια ευκολία που λίγες μέρες (κάποτε και λίγες ώρες) πιο πριν, βρισκόταν στα ύψη. Αυτή η πτώση είναι προσωρινή.
Όταν φτάσει στον πάτο, τότε πάλι κάτι αλλάζει, το ίδιο απότομα και αρχίζει να ανεβαίνει πάλι η αυτοπεποίθηση της και η ικανότητα της να δώσει και πάλι τον εαυτό της.
Το μόνο που έχει ανάγκη σε αυτή τη πτώση είναι να εκφράσει τα συναισθήματα της και να νιώσει ότι ο άνδρας που αγαπά την ακούει πραγματικά, την καταλαβαίνει και τη δέχεται, και στα πάνω και στα κάτω της.
Συμπερασματικά, άνδρες, γυναίκες χρειάζονται διαφορετικά πράγματα για να είναι ευτυχισμένοι και να ζουν αρμονικά μαζί.
Όλα όμως είναι εκδηλώσεις της ίδιας ουσίας και συνθέτουν την ύψιστη έννοια της αγάπης που είναι η πραγματική μας φύση και ο απώτερος μας σκοπός.
Οι άνδρες χρειάζονται
Εμπιστοσύνη
Αποδοχή
Ευγνωμοσύνη
Θαυμασμό
Επιδοκιμασία
Ενθάρρυνση
Οι Γυναίκες χρειάζονται
Φροντίδα
Κατανόηση
Εκτίμηση
Αφοσίωση
Αναγνώριση
----------------------------
Αυτό που έχει αλλάξει στη σημερινή απαιτητική κοινωνία είναι η ανακατανομή των ρόλων ανδρών-γυναικών και αυτό μας έχει μπερδέψει και έχει συμβάλει στον ανταγωνισμό.
Η σύγχυση υπάρχει κατά ένα μέρος γιατί αποτέλεσμα ήταν η ανάπτυξη κάποιων «ανδρικών» χαρακτηριστικών από τις γυναίκες και το αντίστροφο.
Έτσι υπάρχουν γυναίκες επικεντρωμένες περισσότερο στους στόχους τους (τις καριέρες τους), είναι αυτάρκεις και δεν χρειάζονται προστασία.
Οι άνδρες έχουν αναπτύξει την ευαισθησία και τη διαίσθηση τους και είναι σε θέση να ακούσουν πραγματικά και να συμμετέχουν στις σχέσεις.
Γίνονται πιο προσιτοί, ανοίγονται και εκφράζουν τα συναισθήματα τους.
-----------------------------------
Το πρόβλημα ξεκινάει – και αυτό είναι αποτέλεσμα της ανάπτυξης ενός εξωστρεφείς, υλικού πολιτισμού – όταν εστιαζόμαστε έξω από μας σε αναζήτηση της ευτυχίας μας.
Όταν η ανασφάλεια της απώλειας και ο φόβος της μοναξιάς μας ωθούν όλο και περισσότερο στην προσκόλληση υλικών αγαθών, ανθρώπων, καταστάσεων.
Όταν αυτή η ίδια η εξωστρέφεια μας έχει αποξενώσει από την πραγματική μας φύση, από τον αληθινό μας εαυτό και τα ουσιαστικά μας «θέλω».
Έχουμε εναποθέσει όλες τις ελπίδες μας για ευτυχία σε υλικά αποκτήματα και έχουμε ρίξει το μπαλάκι της προσωπικής μας ολοκλήρωσης στον «άλλον» για να μας χαρίσει την ευτυχία, να μας δώσει επιβεβαίωση και να γεμίσει το κενό της ψυχής μας. Όμως ο «άλλος» έχει τα ίδια ή παρόμοια κενά και τότε αρχίζει ο ανταγωνισμός, η έλλειψη εμπιστοσύνης στην αγάπη και το μπέρδεμα των σχέσεων.
Η αρμονία αρχίζει από μέσα μας.!!!!!!!!!!!
Έτσι κι αλλιώς, δεν μπορούμε να δώσουμε κάτι που δεν διαθέτουμε εμείς οι ίδιοι σε κανένα.
Η σύγκρουση είναι κατ αρχήν εσωτερική, και η πάλη είναι ουσιαστικά πάλι με τον εαυτό μας.
Γιατί να μας αγαπάει ο άλλος αν εμείς οι ίδιοι δεν αγαπάμε τον εαυτό μας όπως είναι;
Ποιοι είμαστε πραγματικά;
Πώς λειτουργούμε και τι χρειαζόμαστε;
Τι φοβόμαστε να δείξουμε και γιατί;
Ποια ανασφάλεια δικιά μας καθρεφτίζεται στον άλλον και μας κάνει δυστυχισμένους;
Πριν επιχειρήσουμε να καταλάβουμε και να αποδεχτούμε τον άνδρα ή τη γυναίκα που είναι δίπλα μας, πρέπει να γνωρίσουμε, να αποδεχτούμε και να αγαπήσουμε τον άνδρα και τη γυναίκα που υπάρχουν μέσα μας.
Αυτή είναι η πρωταρχική σχέση.
Η σχέση μας με τον εαυτό μας, ο οποίος διαθέτει όλη τη γνώση και τη σοφία για να μας καθοδηγήσει σωστά και σε αρμονικές επιλογές. Μόνο αν του το επιτρέψουμε, αν είμαστε διατεθειμένοι να τον γνωρίσουμε.
Αυτό που έχει αλλάξει στη σημερινή απαιτητική κοινωνία είναι η ανακατανομή των ρόλων ανδρών-γυναικών και αυτό μας έχει μπερδέψει και έχει συμβάλει στον ανταγωνισμό.
Η σύγχυση υπάρχει κατά ένα μέρος γιατί αποτέλεσμα ήταν η ανάπτυξη κάποιων «ανδρικών» χαρακτηριστικών από τις γυναίκες και το αντίστροφο.
Έτσι υπάρχουν γυναίκες επικεντρωμένες περισσότερο στους στόχους τους (τις καριέρες τους), είναι αυτάρκεις και δεν χρειάζονται προστασία.
Οι άνδρες έχουν αναπτύξει την ευαισθησία και τη διαίσθηση τους και είναι σε θέση να ακούσουν πραγματικά και να συμμετέχουν στις σχέσεις.
Γίνονται πιο προσιτοί, ανοίγονται και εκφράζουν τα συναισθήματα τους.
-----------------------------------
Το πρόβλημα ξεκινάει – και αυτό είναι αποτέλεσμα της ανάπτυξης ενός εξωστρεφείς, υλικού πολιτισμού – όταν εστιαζόμαστε έξω από μας σε αναζήτηση της ευτυχίας μας.
Όταν η ανασφάλεια της απώλειας και ο φόβος της μοναξιάς μας ωθούν όλο και περισσότερο στην προσκόλληση υλικών αγαθών, ανθρώπων, καταστάσεων.
Όταν αυτή η ίδια η εξωστρέφεια μας έχει αποξενώσει από την πραγματική μας φύση, από τον αληθινό μας εαυτό και τα ουσιαστικά μας «θέλω».
Έχουμε εναποθέσει όλες τις ελπίδες μας για ευτυχία σε υλικά αποκτήματα και έχουμε ρίξει το μπαλάκι της προσωπικής μας ολοκλήρωσης στον «άλλον» για να μας χαρίσει την ευτυχία, να μας δώσει επιβεβαίωση και να γεμίσει το κενό της ψυχής μας.
Όμως ο «άλλος» έχει τα ίδια ή παρόμοια κενά και τότε αρχίζει ο ανταγωνισμός, η έλλειψη εμπιστοσύνης στην αγάπη και το μπέρδεμα των σχέσεων.
Αυτή είναι η πρωταρχική σχέση.
Η σχέση μας με τον εαυτό μας, ο οποίος διαθέτει όλη τη γνώση και τη σοφία για να μας καθοδηγήσει σωστά και σε αρμονικές επιλογές. Μόνο αν του το επιτρέψουμε, αν είμαστε διατεθειμένοι να τον γνωρίσουμε.
***Αυτό είναι αγάπη. ***
***Είναι δημιουργία,***
*** είναι αποδοχή,***
*** είναι αλλαγή, ***
***είναι ζωή!!!!***
***Το να αγαπάς κάποιον σημαίνει να τον βοηθάς να είναι περισσότερο ο εαυτός του, πράγμα που μπορεί να διαφέρει από το να είναι αυτό που σου αρέσε, αν και πολύ συχνά αποκαλύπτεται πως είναι ένα και το αυτό.
Να ζεις να αγαπάς και να μαθαίνεις……((…!!!***!!!...))
***Όταν αποκτήσεις την αγάπη για τον εαυτό σου, τότε θα είναι μαζί σου για ολη την υπόλοιπη ζωή!!!***
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου