Προτιμάτε το "χάιδεμα" των αυτιών ή ρισκάρετε την ρήξη σε μια οποιαδήποτε σχέση???(NTR)

 

Aν αντιληφθείτε το "γιατί" κάποιος συμπεριφέρεται μ έναν συγκεκριμένο τρόπο,δεδομένη περίοδο της ζωής του ή ακόμη αυτή η συμπεριφορά είναι τρόπος ζωής.....τολμάτε να του αναλυσετε το τι του συμβάινει με ωμοτητα και καθαρότητα ή του το λετε ευγενικά και πλαγίως προκειμενου να αποφύγετε μια ρήξη της όποιας σχεσης σας?
Εγω αφου πρώτα δώσω πολυ χρόνο και προσπαθήσω πολύ ομολογώ,ιδίως με ανθρώπους που σχετίζομαι,προτιμώ να είμαι απόλυτα σαφής και ειλικρινής ίσως και σκληρή στο λόγο μου και δεν φοβαμαι την όποια αρνητική συμπεριφορά που μπορεί να εισπραξω.Την αντέχω ...........Εσείς????

Να σημειώσω ότι με αυτον τον τρόπο έχω κερδίσει φίλους καρδιάς και ανθρώπους που προτιμάν να μην με βλέπουν....απλά γιατι ξερουν ότι έχω δίκιο.

 

 

 

 

 

Αυτή η «ειλικρίνεια» ακούγεται σαν επίθεση, σαν κριτική, σαν απόρριψη (του άλλου); Αν ναι, τότε θα αμυνθεί. Δεν θα τη δεχτεί, πολύ πιθανόν να μη την καταλάβει και να την αρνηθεί. Δεν θα έχουμε κερδίσει τίποτα παρά να απομακρυνθεί. Όλα καταλήγουν στο τι θέλουμε πραγματικά.

Το κίνητρο ποιο είναι; Να αποδειχτούμε εμείς σωστοί; Έχουμε την ανάγκη να ελέγχουμε; Αρνούμαστε τη διαφορετικότητα και ότι μπορεί να υπάρχουν δυο πλευρές στο ίδιο νόμισμα;

Η ανάγκη μας είναι να βοηθήσουμε τον άλλον να καταλάβει τη δική μας θέση;

 Τότε δεν θα του μιλήσουμε για τον εαυτό του αλλά για μας.

Τι πιστεύουμε, ποια είναι τα συναισθήματα μας σε σχέση με εαυτό που κάνει, αλλά ταυτόχρονα δίνοντας του την ασφάλεια ότι αυτά είναι δικά μας και ότι δεν διακυβεύεται η αξία του. Άλλο ο άνθρωπος σαν αξία και άλλο μια πράξη του η οποία μπορεί να είναι λάνθασμένη (για μας).

Δεν είναι πάντα εύκολος ο διαχωρισμός και αυτό που έχει σημασία είναι να θέτουμε τα δικά μας όρια, να είμαστε σαφής και ειλικρινείς για να ξέρει ο άλλος τι να περιμένει από μας και μετά να είναι ελεύθερος να είναι ο εαυτός του.

Μήπως, από την άλλη, αυτό που βλέπουμε στον άλλον είναι κάτι που ουσιαστικά δεν θέλουμε να δούμε στον εαυτό μας;

Συμπερασματικά, ναι, είναι χρήσιμο και επιβάλλεται να είμαστε ειλικρινείς. Πόσο ειλικρινείς όμως είμαστε με τον εαυτό μας και πόσο τον ξέρουμε πραγματικά;

 

 

 

 

 

********Από την πλευρά μου μιλάω για θετική κριτική και βεβαίως με τρόπο τέτοιο που να αποκλειει την υποψία απο τον άλλον ότι τον απορρίπτεις.Γιατί δικαίως δεν θα έχουμε το αναμενόμενο αποτέλεσμα,που κυρίως αποσκοπεί στο να έχει κα μια άλλη οπτική γωνία και φυσικά το δικαίωμα της επιλογης βάσει των δικών του επιθυμιών αλλά και σε σχεση με το τι μπορεί.Δεν μπορούμε όλοι τα ίδια πράγματα είναι αλήθεια.********

Το κίνητρο ποιο είναι; Να αποδειχτούμε εμείς σωστοί; Έχουμε την ανάγκη να ελέγχουμε; Αρνούμαστε τη διαφορετικότητα και ότι μπορεί να υπάρχουν δυο πλευρές στο ίδιο νόμισμα;

*****Αν είναι τα παραπάνω κίνητρα έ ... μάλλον εμεις θα έχουμε το πρόβλημα .....******

 

***** άλλο μια συγκεκριμένη πράξη κι άλλο η ολότητα του χαρακτήρα του ανθρώπου******

 

Μήπως, από την άλλη, αυτό που βλέπουμε στον άλλον είναι κάτι που ουσιαστικά δεν θέλουμε να δούμε στον εαυτό μας;
*****Αν καταφέρουμε να δούμε την προβολή μας κι αυτο θα είναι ενθαρρυντικο για μας,αν θέλουμε να το εντοπίσουμε.Θα δούμε τον καθρέφτη μας και είναι  πολύ σημαντικό για την δική μας εξέλιξη*****

Συμπερασματικά, ναι, είναι χρήσιμο και επιβάλλεται να είμαστε ειλικρινείς. Πόσο ειλικρινείς όμως είμαστε με τον εαυτό μας και πόσο τον ξέρουμε πραγματικά;

********λες να είναι εφικτό να πουμε ότι τον ξερουμε πολύ καλα?

Εγώ λεω ότι τον ψάχνουμε  σύνεχεια και τον ανακαλύπτουμε κάθε μερα.****

 

 

 

 

 

 

Ειλικρίνεια λοιπόν...

Αλλά η ειλικρίνεια έχει πολλά πρόσωπα….

Ειλικρίνεια είναι και να μη πεις κάτι που ξέρεις ότι ο άλλος δεν θα το καταλάβει και απλά θα πληγωθεί αν το πεις….

Υπάρχει σωστός χρόνος να πεις κάτι; Εγώ λέω ναι.Γιατι στη Ζωη μας πρεπει να υπαρχει τροπος και όχι κοπος…..

Αυτό μπορεις να το κάνεις μόνο εφ όσων έχεις έρθει σε επαφή με τον ίδιο σου τον εαυτό και έχεις ελέγξει τα κίνητρα σου...τα πραγματικά κίνητρα.

.......άρα στην ουσία ψάχνεις αυτό που λέω τους <<διαβόλους σου>>,γιατι αυτο το σημειο είναι που θα μας βοηθήσει να ανακαλύψουμε ποσο η ειλικρίνεια μας έιναι ειλικρίνεια

κι όχι ανάγκη επίδειξης υπεροχής,

άσκησης εξουσίας.........επιθυμία υποβίβασης του άλλου...

 

 

 

 

 

 

Αυτοί οι <<διαβόλοι>> σου είναι ουσιαστικά αυτό που βλέπεις και παίρνεις από τον άλλον. Αλλά δεν είναι πάντα τόσο εύκολο όσο ακούγεται να τους ξεσκεπάσεις. Χρειάζεται αφοσίωση, κατανόηση και αποδοχή του εαυτού σου στη διαδικασία αυτή.

χαίρομαι που δημιουργείται το "κρίσιμο πλήθος" σιγά σιγά

 

..κρίσιμο πλήθος.......?????
Θυμάμαι ένα υπέροχο ψυχίατρο σε μια ομάδα......μας έλεγε πάντα να χρησιμοποιείται την ερώτηση

της επεξήγησης,κυρίως….. σε σχεσεις,αλλά εγω το υιοθέτησα και ότι,δεν καταλαβαινω πλήρως ........ρωταώ.......{το ιδιο πρεπει να κανετε κι εσεις...}

Η έννοια του κρίσιμου πλήθους βασίζεται (πλέον) και σε επιστημονικά δεδομένα με απλά λόγια ότι, αν ένας ορισμένος αριθμός κυττάρων αρχίζει να συμπεριφέρεται με ένα ορισμένο τρόπο, τότε αυτόματα θα αρχίσουν να συμπεριφέρονται με τον ίδιο τρόπο και τα υπόλοιπα κύτταρα, έστω και αν δεν έχουν άμεση επαφή και σχέση με τα πρώτα.

Αν το μεταφέρεις αυτό σε επίπεδο ενέργειας στον ψυχικό κόσμο των ανθρώπων,καταλαβαίνεις πόση (θετική) ενέργεια είναι ικανός ο άνθρωπος να παράγει συλλογικά και τι μεταβολές μπορεί να έχει αυτό στον κόσμο μας.

Βασικά, αυτή είναι η αρχή πάνω στην οποία βασίζεται η κάθε αλλαγή, θετική ή αρνητική. Απλά, σε αυτή τη φάση της κοσμικής εξέλιξης, επικρατεί η αρνητική ενέργεια γιατί έχει προσωρινά (με την στενή ανθρώπινη αντίληψη του χρόνου)επικρατήσει.

Η μεταβολή της ενέργειας σε θετική και κατ' επέκταση η πνευματική ωρίμανση των ανθρώπων θα γίνει όταν δημιουργηθεί το "κρίσιμο πλήθος", αρκετοί άνθρωποι δηλαδή που θα σκέφτονται και θα λειτουργούν θετικά, μέσα από συνειδητοποιημένη επιλογή, άσχετα αν οι υπόλοιποι μένουν στην αρνητική ενέργεια. Αναμφίβολα θα "παρασυρθούν" και έτσι θα ανατραπούν τα δεδομένα.

Για αυτό πιστεύω ότι η αλλαγή αρχίζει από μέσα μας και ότι αυτό σιγά σιγά επηρεάζει και τους γύρω μας, μέχρι αυτό να απλωθεί τόσο, όσο χρειάζεται για να εκτοπίσει το αρνητικό. Δεν συμμερίζομαι δηλαδή την άποψη "γιατί να αλλάξω από τη στιγμή που αυτό δεν θα εχει κανένα αποτέλεσμα στον κόσμο".

με ενδυναμώνει ταυτόχρονα αυτό που πιστεύω και που ίσως πολλες φορές κλονίζεται όχι όσον αφορά τον εαυτο μου,ειναι παγιωμένη μεσα μου η άποψη ότι λειτουργώντας θετικά όλα γύρω αλλάζουν θετικά......άσχετα με το ποσο θετικά μπορει κανεις μόνος του,ποσο μπορει να βοηθηθει απο καποιον και να ανακαλυψει μεσα του δυναμεις απεριόριστες,αλλά για το ποσο μπορει να λειτουργήσει θετικά στο πλήθος..........αλλά τωρα ακριβώς που γραφω μου ερχεται στο νου κατι απλό που θα το αναφέρω….

Οταν εδώ και χρόνια ολοι κρέμαγαν τα σκουπίδια τους στα κάγκελα  εγώ τα πήγαινα στον κάδο της γειτονιάς.......μετά απο καποιες υποδέιξεις ευγενικές και ενίοτε καυστικες.....τωρα μία μία κυρια με τα σκουπιδάκια της στον καδο προχωρά.
Δημιιουργήθηκε το κρίσιμο πληθος της γειτονιάς......... ακόμη και στο παρκάρισμα .....α ναι δεν το πιστευω.......ας φάινονται απλά ειναι σημαντικά για την λειτουργια μιας γειτονιάς και όχι μόνο αυτα..

Για αυτό είναι σημαντικό να γνωρίσουμε τον εαυτό μας και να λειτουργούμε συνειδητά...

επηρεάζουμε χωρίς να το καταλαβαίνουμε όλους που είναι γύρω μας...

Βασικά, αυτός είναι ο τρόπος λειτουργίας της μεγαλύτερης μάζας του κόσμου, οπότε η απάντηση είναι: ναι, μπορείς να κάνεις πράγματα αν δεν ΕΙΣΑΙ...απλά δεν ξέρεις ποτέ αν αυτά είναι εσύ ή όχι.

Συνήθως είναι όλα δανικά γιατί δεν έχεις την αυτοπεποίθηση και τη γνώση να αναλάβεις την ευθύνη της ευτυχίας σου.

Χρειάζεται αφύπνιση, αυτογνωσία και

ελεύθερη επιλογή για να είναι σε θέση κάποιος να ΕΙΝΑΙ, και δεν χρειάζεται να ΚΑΝΕΙ κάτι άλλο για να αποδείξει (είτε στους άλλους είτε στον εαυτό του) ποιός είναι πραγματικά.