Σκεψεις για τη Ζωη (NTR)

Μην παίρνετε τη ζωή στα σοβαρά. Κανείς δε βγήκε ζωντανός από αυτήν.

Είναι πραγματικά απίστευτη η αντοχή της αληθινής αγάπης στο χρόνο! Ακόμα κι αν αυτή υπήρξε ανομολόγητη!... Οι δύο άνθρωποι, λες κι έχουν κλέψει ο ένας ένα κομμάτι από την καρδιά του άλλου, θα άναζητούν στο πέρασμα του χρόνου ο ένας τον άλλο, για να μπορέσουν να ξαναβρούν αυτά τα δύο χαμένα κομμάτια, που λείπουν απ' το παζλ της εικόνας του ονείρου τους, που κάποτε έμεινε στη μέση!... Αλήθεια πόσο τυχεροι θα πρέπει να αισθάνονται δύο άνθρωποι που θα αξιωθούν να έχουν μια δεύτερη ευκαιρία, για να μπορέσουν να ζήσουν μια τόσο δυνατη κι αληθινή αγάπη!!!... Πολύ ρομαντική θεώρηση των πραγμάτων, θα πει κάποιος... πράγματι! Και πόσο πιθανό είναι να συμβει κάτι τέτοιο?...αρκετά σπάνιο! κι ακόμα πιο σπάνιο να έχει αίσιο τέλος... 

'Ομως ο κάθε άνθρωπος που αγαπάμε, με οποιαδήποτε μορφή αγάπης, κατέχει στην καρδιά μας μια ξεχωριστή θέση, είτε γεμίζει με την παρουσία του τη ζωή μας, είτε όχι!...

Μερικές φορές ο χρόνος μοιαζει να είναι πολύ μικρός...
ολα χάνονται πολύ γρήγορα...το ρολόι της ζωής τρέχει
κ οι ευκαιρίες να μιλησουμε σε ανθρωπους που αγάπαμε
φευγουν σαν το νερο.. κ αν ακόμη μας δοθει
μια τελευταια ευκαιρία να μιλησουμε....
ακόμη κ αν ξέρουμε οτι ο χρόνος μας τελειώνει...
από φοβο δεν μιλάμε...ακόμη κ αν μας λένε ΜΙΛΑ...
δεν μιλαμε,γιατι ΔΕΝ ξέρουμε τι ειναι σωστό? κ τι λάθος?
Οποτε.... κάποτε.... ο χρόνος τελειωνει..μαζι με την ευκαιρια..
Ετσι μια σελιδα στο βιβλίο της ζωής κλείνει,μεσα στη σιωπή...
Βρεγμενη ισως απο δακρυα? μα παντοτινα ΔΙΚΗ ΣΟΥ!!!
Κατι χασαμε απο αυτο...
Αλλα μαθαμε σιγουρα πως...
Τεσσερα πραγματα στην ζωη,δεν γυριζουν πισω...

1) Οι στιγμες που ζησαμε...
2) Οι πραξεις που καναμε...
3) Οι λεξεις που ειπαμε...
4) Οι ευκαιριες που χασαμε...

Γατι σημερα ολες οι αξιες να αλλοιωνονται για την απληστια και τα θελω του καθε δειλου που εχει μαθει να τα εχει ολα ετοιμα; 

οι αξιες ειναι οπως ηταν παλια.. που ο καθενας ειχε τον ρολο του, ανθρωπινα και ηταν ενα.. ουτε δεξια ουτε αριστερα..αλλα εκει αφοσιωμενοι. σημερα για δικαιολογια οι πιο πολλοι λενε....... οτι τοτε ηταν παλια σημερα ειμαστε πιο μπροστα... μακαρι να ειχαν και σημερα εκεινες τις αξιες οπως παλια.. γιατι εκεινοι τοτε χτισανε οτι εχουμε σημερα... αλλα ξεχναμε την ιστορια μας.. εχουμε μπερδεψει τους ορους../.. 

ολα τα θελω μας ειναι σημερα η ελευθερια... που δεν εχουμε ....

τα κοτσια να τα διαγραφουμε ολα για να χτισουμε κατι με ουσια και αξιες....

 και οτι αξιζει απο αυτο που ειχαμε και διαγραψαμε θα ξανα ερθει στην πορεια και θα μας βρει μαζι με τον ανθρωπο μας...

 και δεν θα περασει τον κυκλο που εισαι εσυ με τον ανθρωπο σου.. απο σεβασμο. και σημερα ολοι λεμε.. δεν γινεται να αφησεις αυτα που ειχες... κι ομως γινεται.. γιατι αν δεν τα αφησεις τα κανεις με λαθος σειρα.. παλια ηταν τα παντα ...οι ανθρωποι και πιο πολιτισμενοι.. επιδη νομιζουν σημερα οτι εξελισσομαστε... χανουν τις αξιες...

<< εξελισσεται ο εγκεφαλος για να σκεφτεται..>> οχι για να καταπατα την ουσια...
 για τα θελω του και επειδη φοβαται να κοιταξει καταματα την ζωη επειδη εχει πονεσει και δεν θελει να ξανα πονεσει.. την< παρτη> και μονο...
 αν δεν εισαι σαν χειμαρρος.. δεν ζεις...
 και ο πονος * ζωη* ειναι και πρεπει να τον εκτιμαμε γιατι μαθαινουμε μεσα απο αυτον...
 μαθαινουμε... οχι κανουμε πισω... και οχι συγκρινουμε ανθρωπους...
 κανεις δεν μπαινει στο ιδιο τσουβαλι.. ολα τα δαχτυλα δεν ειναι ιδια...
 απλα λυπαμαι για το σημερα!!!