''γνώρισα τα θηριά…… και φοβήθηκα τον άνθρωπο''(NTR)

Σαν το φως της σελήνης , απ' το παράθυρο σου μπαίνω
κι αναζητώ στη ζέστη του καλοκαιριού την ψυχή σου

περιπλανιέμαι διπλα σου κι ανασαίνω να μ' ακούσεις
μες στο σκοτάδι ,

φωτεινές πυγολαμπίδες τα μάτια μου σε ψάχνουν
στο νου μου βαζω την αγάπη

κι ευθύς το νυχτέρι μου γίνεται ολόδροσο
σε σένα μιλώ , μη χαμηλώνεις το βλέμμα ,

μονάχα βρες το θάρρος και κοίταξέ με
κοίτα βαθιά , στην ψυχή μου όλα προσμένουν,

όλα καρτερούν να φωνάξει της νύχτας η σιωπή
να ξυπνήσουν τα πουλιά , να μαλακώσουν οι έχθρητες

να μερέψει το ήλιου το φως
κι αν δε το μπορείς μη μου το λες...μη μολογάς τούτη τη δειλία

μόνο πολέμα

τούτο που σου ζητώ ,
πιότερη αξία έχει
κι απ τον άνεμο που σε γεμίζει πνοές
μη παρατάς τη ζωή σου

κι ο θεός τα χρώματα δε τα'δωσε άδικα

έτσι στόλισε γαλάζιες τις θάλασσες , γαλάζιους και τους ουρανούς
να μη θυμώνουν μαζί του

στόλισε πράσινα τα δέντρα , και τη γης, της εποχής ανάλογα, χρώμα της έδωκε...
έκαμε το στάρι  χρυσό , σαν να του αξίζει ...

πήρε μπογιές και χρωμάτισε  τη λύπη , τη χαρά , τον κόπο....
αλλού μαύρα , αλλού άσπρα κι όλα μαζί τα έλουσε με τη δική του αγάπη...

κι άφηνε τελευταίο τον άνθρωπο το δικό του χρώμα να ορίσει , το δικό του φώς ...
έχεις μυαλό του είπε ...

φρόντισέ το...

μη μ' αδικείς , ο κόπος μου μεγάλος κι ο πόνος αχώρετος σ' όλη την πλάση...
κι ο άνθρωπος θεριό ανήμερο...

όπου η καρδιά περίσσεψε , θεός βασιλεύει....

{Nα μετατρέψει το ήλιου το φως
κι αν δε το μπορείς μη μου το λες...μη μολογάς τούτη τη δειλία
μόνο πολέμα !!!!!!!! }
Δηλαδή ''γνώρισα τα θηριά…… και φοβήθηκα τον άνθρωπο''