Animated - Angels Pictures, Images and Photos

Πέμπτη 31 Μαρτίου 2011

Η μοναξιά της απόρριψης..(NTR)

 
Η αγάπη δε χρειάζεται να πληγώνει, δυστυχώς όμως φαίνεται ότι σε μερικές περιπτώσεις αυτό ακριβώς κάνει. Όταν ακούμε τραγούδια αγάπης, το κεντρικό θέμα τους είναι συνήθως η ανεκπλήρωτη αγάπη. Κάποιος που έφυγε, που απάτησε, που υποσχέθηκε και δεν τήρησε τις υποσχέσεις του, που ζήλεψε ή έκανε τον άλλον να ζηλέψει, θυελλώδη συναισθήματα, προδοσίες, λύπη, μοναξιά.

Η αγάπη είναι τόσο έντονα θετικό συναίσθημα από μόνη της, που ίσως τελικά είναι αναπόφευκτο να φέρνει και κάποιον πόνο σε ορισμένες περιπτώσεις. Κατά κάποιον τρόπο πρόκειται για το νόμο της φύσης σχετικά με τα αντίθετα: για κάθε δύναμη υπάρχει και μια ίση αλλά αντίθετη δύναμη, η οποία εξισορροπεί την πρώτη.

Για κάθε περίπτωση όπου η αγάπη ανυψώνει τον άνθρωπο στα ουράνια, υπάρχει και ο νόμος τη βαρύτητας που τον προσγειώνει στη γη, άλλοτε με απότομη πτώση και άλλοτε με μια ανάλαφρη, σταθερή πορεία προσγείωσης.

Το πάθος
Το πάθος είναι μια πολύχρωμη πεταλούδα που πετάει ελεύθερη στον αέρα, ανεβαίνει στα ουράνια, αλλά


δύσκολα φυλακίζεται στο δίχτυ. Το πάθος είναι μια κατάσταση τεράστιας ψυχικής απόλαυσης. Ενδυναμώνει την ψυχή, συναρπάζει, ενθουσιάζει, ερεθίζει, εντυπωσιάζει.

Οι άνθρωποι θυμούνται την πρώτη τους αγάπη και το καρδιοχτύπι που συνδέεται με αυτή. Σε μια μακροχρόνια σχέση οι άνθρωποι θυμούνται με λαχτάρα το πρώτο τους ραντεβού. Η πρώτη αγάπη και το πάθος του πρώτου ραντεβού μιας σχέσης ξεκλειδώνουν συναισθήματα που μπορεί να ήταν ξεχασμένα για καιρό: ψυχική ευφορία, γαλήνη, τρυφερότητα, διέγερση, ζήλεια, ενθουσιασμό, τέλεια ένωση, και η λίστα συνεχίζεται.

Το πάθος είναι μια γλυκιά αναισθησία που τυφλώνει τον άνθρωπο σε κάθε τι που μπορεί να παρέμβει ανάμεσα στον ίδιο και το αντικείμενο του πάθους του. Η αγάπη, στη σκηνή του πάθους, έχει μια τεράστια δύναμη εκείνη τη στιγμή, που μπορεί να ξεπεράσει το κάθε τι.
Όταν η κρίση αντικαθίσταται με μια γερή δόση πάθους, τότε οι άνθρωποι έχουν την τάση να παίρνουν αποφάσεις διαφορετικές από αυτές που θα έπαιρναν συνήθως.

Ο άντρας ή η γυναίκα που λειτουργεί με βάση το πάθος και λιγότερο τη λογική εμπλέκεται σε μια σχέση με ένα άτομο που είναι παντρεμένο ή με κάποιον άλλο τρόπο μη διαθέσιμο. Κάνει σχέση ή ακόμα και παντρεύεται ένα άτομο με το οποίο αντιλαμβάνεται ότι έχει μεγάλες διαφορές, αλλά ελπίζει ότι αυτές θα εξομαλυνθούν με το πέρασμα του χρόνου (κάτι που δε γίνεται και οδηγεί σε άλλα προβλήματα).

Όταν το πάθος εξατμίζεται, όπως συμβαίνει πάντα, τότε τα πράγματα, τα ελαττώματα, οι αδυναμίες, τα


προβλήματα εμφανίζονται στι πραγματικές τους διαστάσεις.

Αυτή η συνειδητοποίηση οδηγεί σε χωρισμό. Το άτομο πληγώνεται. Η αίσθηση που έχει είναι ότι δεν αγαπήθηκε, ότι δεν πήρε όσα έδωσε. Τότε φαίνεται ότι η αγάπη πληγώνει.

Τι είναι αυτό που πληγώνει;
Η αλήθεια είναι ότι δεν πρόκειται για την αγάπη καθ' αυτή που πληγώνει, αλλά για το ότι το άτομο παύει να είναι ερωτευμένο και απομακρύνεται, προξενώντας στον σύντροφό του στεναχώρια.

Και όσο πιο ερωτευμένος είναι κανείς, όσο μεγαλύτερο πάθος έχει, τόσο μεγαλύτερη και πιο απότομη είναι η πτώση του. Ένας χωρισμός, διαζύγιο, θάνατος ή εγκατάλειψη είναι από τις πιο οδυνηρές εμπειρίες, επειδή μας λείπει η αγάπη τόσο πολύ.

Τι χρειαζόμαστε στη ζωή;
Δυο βασικά πράγματα που χρειαζόμαστε στη ζωή είναι:
α) να μην είμαστε ή να μην αισθανόμαστε μόνοι και
β) να αισθανόμαστε ότι οι άλλοι μας εκτιμούν και μας αγαπούν γι' αυτό που είμαστε.

Η αγάπη μας φέρνει κοντά, ενώ η μοναξιά μας υπενθυμίζει ότι κάτι μας λείπει στη ζωή. Έτσι, όταν υπάρχει μονόπλευρη αγάπη, δηλαδή όταν κάποιος αγαπάει ένα άλλο άτομο που δεν ανταποκρίνεται, στην πραγματικότητα έχει τόση ανάγκη ν' αγαπηθεί και να μην είναι μόνος, που διαλέγει το λάθος 'αντικείμενο' και δεν μπορεί να το αφήσει για κάτι πιο ταιριαστό.

Συχνά οι άνθρωποι ψάχνουν την ψυχική ικανοποίηση μέσα από την αγάπη των άλλων, ενώ το μόνο που
 

έχουν να κάνουν είναι καταρχήν ν' αγαπήσουν τον εαυτό τους.

Ν' αγαπάς και να μην αγαπιέσαι...
Το άτομο που βρίσκεται στη δυσάρεστη θέση ν' αγαπάει χωρίς ανταπόκριση, είτε εισπράττει πλήρη άρνηση και αδιαφορία από τον άλλον, είτε πρέπει να αρκεστεί στο ότι ο άλλος του προσφέρει μόνο τη φιλία του.

Όσο ο έρωτας του ενός φουντώνει, τόσο η ερωτική αδιαφορία του άλλου γίνεται εμφανέστερη και γι' αυτό πληγώνει περισσότερο. Κι επειδή πρόκειται για παγκόσμιο φαινόμενο, που λίγο-πολύ καθένας έχει την εμπειρία του, γι' αυτό το λόγο και η αγάπη χωρίς ανταπόκριση αποτελεί βασικό θέμα πολλών ταινιών και τραγουδιών.

Όταν η αγάπη υπάρχει μόνο από τη μία πλευρά και το άτομο αυτό καταφέρει με κάποιον τρόπο να πείσει ή να αναγκάσει το άλλο άτομο που δεν ανταποκρίνεται να δημιουργήσουν μια σχέση έστω και δοκιμαστικά, το αποτέλεσμα είναι καταστροφικό, γιατί οδηγεί στην εγκατάλειψη και τη στεναχώρια.

Η συνταγή της μιζέριας
Πέρα από την αγάπη χωρίς ανταπόκριση, υπάρχουν και πολλά άλλα συναισθήματα που αναμειγνύονται σε αυτή την κατάσταση. Υπάρχει πάθος, που γίνεται έμμονη ιδέα με το άλλο άτομο που δεν ανταποκρίνεται.

Σε αυτό προσθέτουμε τις ανεκπλήρωτες προσδοκίες, τα όνειρα, τη φαντασίωση ότι κάτι θα μπορούσε να γίνει ξαφνικά και να αλλάξει την κατάσταση. Και βέβαια, το συναίσθημα της απόρριψης από το άλλο άτομο είναι παρόν και έντονο.
Υπάρχει ζήλεια, αυτολύπηση και, βέβαια, η αίσθηση του ανεκπλήρωτου. Το όλο συναισθηματικό μείγμα

 


είναι η συνταγή για να νιώθει κανείς μίζερα και χωρίς ελπίδα.

Όταν μάλιστα το άτομο που δεν ανταποκρίνεται στην αγάπη του άλλου δεν λέει ξεκάθαρα ότι δεν ενδιαφέρεται ή όταν είναι φιλικό και ευγενικό, χωρίς περαιτέρω ερωτικές προθέσεις, τότε δημιουργεί ψεύτικες ελπίδες στον ερωτευμένο καθώς και εξάρτηση.

Και όταν ξεκαθαριστεί κάποια στιγμή ότι η στάση του είναι καθαρά φιλική, το άτομο που ήταν ερωτευμένο χωρίς ανταπόκριση αισθάνεται ότι γκρεμίζεται από την κορυφή του πύργου των ονείρων και των επιθυμιών του και προσγειώνεται με τα μούτρα στη σκληρή πραγματικότητα.

Σύμφωνα με το μοντέλο της συμπεριφορικής ψυχολογίας, ο λόγος που η ευγενική και φιλική συμπεριφορά αυτού που δεν είναι ερωτευμένος προς τον ερωτευμένο του γίνεται έμμονη ιδέα και του προκαλεί εξάρτηση είναι επειδή πρόκειται για επιβράβευση των προσδοκιών του ερωτευμένου.

Και όσο πιο πολύ επιβραβεύουμε μια συμπεριφορά, σε τυχαία χρονικά διαστήματα, τόσο περισσότερη εξάρτηση δημιουργούμε. Έτσι δημιουργούνται οι φρούδες ελπίδες και στη συνέχεια έρχεται ο ψυχικός πόνος.

Τι μπορεί να γίνει
Αν είστε στη θέση του ατόμου που δεν ανταποκρίνεστε στα αισθήματα που εκφράζει για σας κάποιος άλλος, θα πρέπει να είστε εντελώς ξεκάθαροι και ειλικρινείς με το άλλο άτομο. Η επικοινωνία είναι το κλειδί της επιτυχίας, ώστε ούτε το άλλο άτομο να αισθανθεί συντετριμμένο ούτε εσείς να έχετε τύψεις.

Το σημαντικότερο είναι να πει κανείς ξεκάθαρα -χωρίς να είναι ανελέητος- ότι δεν ενδιαφέρεται και να λήξει το ζήτημα εκεί. Το να χρυσώσει κανείς το χάπι, να αφήσει να εννοηθεί ότι κάτι θα μπορούσε να γίνει και να πει το 'όχι, αλλά ίσως..', αφήνοντας ψεύτικες προσδοκίες δεν είναι καλή τακτική, μια που διαιωνίζει το πρόβλημα και θα προκαλέσει δυσάρεστες καταστάσεις.

Αν είστε στη θέση του ατόμου που αγαπά χωρίς ανταπόκριση, θα πρέπει να διατηρήσετε την ψυχραιμία σας στο πώς βλέπετε και αντιμετωπίζετε τα πράγματα. Η απόρριψη από ένα άτομο δε σημαίνει ότι είστε καταδικασμένοι σε μόνιμη αποτυχία.

Το να γίνει σκοπός της ζωής σας το να κατακτήσετε αυτό το άτομο ή το να σας γίνει έμμονη ιδέα και να σκέφτεστε διαρκώς όλες τις πτυχές του ζητήματος ή να το αναλύετε σε βάθος και πλάτος ούτε αυτό ωφελεί.

Μπορείτε να ομολογήσετε ειλικρινά στον εαυτό σας ότι ερωτευτήκατε, ότι κάνατε λάθος επιλογή ατόμου, ότι παρασυρθήκατε και ότι πιθανότατα είναι ο πληγωμένος σας εγωισμός που δε σας αφήνει να ξεκολλήσετε.

Αν μπορέσετε ν' αντιληφθείτε ότι από τη στιγμή που ο άλλος δε σας θέλει αυτό σημαίνει αυτομάτως ότι δεν είναι αρκετά καλός για σας και ότι θα υπάρξει κάποιο άλλο άτομο να ερωτευθείτε και να σας ερωτευθεί στη συνέχεια, τότε θα σας είναι πολύ πιο εύκολο ν' αφήσετε πίσω σας τον έρωτα χωρίς ανταπόκριση.

Κι έπειτα, θα πρέπει να θυμάστε ότι δεν είστε το μόνο άτομο στον κόσμο που του συνέβη κάτι τέτοιο, μια που αυτή η κατάσταση είναι πάρα πολύ συχνή, στην αληθινή ζωή και στον κινηματογράφο, και ότι το 'happy ending', το αίσιο τέλος έρχεται, ίσως όχι με τη μορφή και τον άνθρωπο που θα θέλατε εκείνη τη στιγμή, αλλά έρχεται!



Αντιμετωπίζοντας τη συναισθηματική απόρριψη(NTR)



Η απόρριψη αποτελεί βασικό νόμο του κοινωνικού σύμπαντος. Όταν όμως κανείς επικεντρώνεται στο ότι έχει απορριφθεί από κάποιους, εύκολα μπορεί να συντριβεί συναισθηματικά και να δημιουργήσει έναν φαύλο κύκλο αυτοεκπληρούμενης προφητείας, όπου αυτό που φοβάται περισσότερο είναι αυτό ακριβώς που του συμβαίνει. Η ευαισθησία στην απόρριψη σημειώνει ιδιαίτερα υψηλά ποσοστά στις μέρες μας, και μάλιστα και στα δύο φύλα.
Όλοι οι άνθρωποι νιώθουν ψυχικό πόνο σε κάποια στιγμή, αυτό είναι κάτι φυσιολογικό. Εξίσου φυσιολογικό είναι να μη μας συμπαθούν όλοι, όπως κι εμείς δε συμπαθούμε όλο τον κόσμο που γνωρίζουμε, είτε έχουμε αντικειμενικούς είτε υποκειμενικούς λόγους. Ωστόσο, όταν ένας άνθρωπος αισθάνεται ότι οι άλλοι δεν τον συμπαθούν ή δεν τον αποδέχονται, τείνει να αισθάνεται συντετριμμένος και, ειδικά στις ερωτικές σχέσεις, ισοπεδωμένος.
Έτσι, η αίσθηση της απόρριψης συχνά γίνεται το επίκεντρο ενός καταρράκτη αρνητικών συναισθημάτων και σκέψεων: «γιατί ο συνάδελφος δε μου έδωσε την απαιτούμενη προσοχή στη σύσκεψη;» ή «γιατί ο σύντροφός μου βλέπει τηλεόραση αντί να κουβεντιάζουμε και να μου δίνει προσοχή;».
Όταν λέμε ότι η συναισθηματική απόρριψη πονάει, δεν το εννοούμε απλώς μεταφορικά. Η νευροεπιστήμονας στο Πανεπιστήμιο UCLA των ΗΠΑ Naomi Eisenberger και οι συνεργάτες της βρήκαν ότι η απόρριψη ενεργοποιεί στον εγκέφαλο την ίδια περιοχή που γεννά την αρνητική αντίδραση στον φυσικό πόνο. Το να απορριφθεί κανείς από τον/τη σύντροφό ή τον κολλητό του για τον εγκέφαλό του είναι το ίδιο απειλητικό με το να ακουμπήσει το χέρι του σε ένα καυτό μάτι κουζίνας.
Συναισθηματικοί δεσμοί και DNA
Η ανάγκη μας να συνδεόμαστε συναισθηματικά με άλλους είναι εγγεγραμμένη στο DNA μας. Έτσι, η απογοήτευση όταν δεν υπάρχει συναισθηματική σύνδεση είναι δεδομένη. Γι' αυτό και η εντονότερη





μορφή απόρριψης -η αποχώρηση αγαπημένου προσώπου- είναι από τις πιο στρεσογόνες και απογοητευτικές εμπειρίες.
Η αυτοπεποίθηση του ανθρώπου σχετίζεται άμεσα με το πόσο αποδεκτός είναι: μια πρόσκληση του στυλ «θα χαρούμε να έρθεις στο πάρτι μας» μπορεί να ανεβάσει κάποιον στα ουράνια, ενώ η δικαιολογία «σε βλέπω απλώς ως φίλο» μπορεί να στείλει κάποιον στα τάρταρα.
Όμως, όταν κανείς αισθάνεται άσχημα, για οποιοδήποτε λόγο, τείνει να νιώθει άσχημα και για τον εαυτό του και η κοινωνική του αυτοπεποίθηση είναι το ραντάρ που ελέγχει το περιβάλλον για να ανιχνεύσει ενδείξεις απόρριψης ή αποδοχής. Ανάλογα με το τι καταγράφει το εσωτερικά προγραμματισμένο ραντάρ, ο άνθρωπος αντιδρά με αύξηση ή μείωση της αυτοπεποίθησής του.
Ωστόσο, επιστημονικές εξηγήσεις θέτουν το ότι αν το «ραντάρ» αυτό δεν ήταν ευαίσθητο στην παραμικρή απόρριψη, τότε πιθανότατα θα έχανε και τις μεγαλύτερες απορρίψεις, διακινδυνεύοντας την ευτυχία ή την ασφάλεια του ατόμου. Η φύση μας έκανε ευαίσθητους στην απόρριψη, αφού ο άνθρωπος εξαρτάται από μικρές κοινωνικές ομάδες, των οποίων η αποδοχή είναι απαραίτητη για την επιβίωσή του.
Βιώνοντας την απόρριψη διαφορετικά
Για τους περισσότερους ανθρώπους η απόρριψη είναι κάτι σχεδόν χειροπιαστό-αν το διηγόταν σε κάποιον τρίτο, θα μπορούσε να καταλάβει αμέσως τι εννοούν. Για μια μερίδα ανθρώπων, όμως, η απόρριψη είναι κάτι που τους περιστοιχίζει στο κάθε τι: υποψιάζονται την πιθανή απόρριψη σε κάθε βλέμμα, σχόλιο, υπαινιγμό και ζουν με το μόνιμο φόβο ότι από στιγμή σε στιγμή θα τους απορρίψουν οι άλλοι ολοκληρωτικά. Παρόλο που ο πόνος αυτών των ανθρώπων είναι ιδιωτικός, ωστόσο έχει δημόσιες συνέπειες: οι άνθρωποι γίνονται ολοένα και πιο διστακτικοί στο να πάρουν το παραμικρό κοινωνικό ρίσκο. Καθένας επικεντρώνεται στο να αξιολογεί την κοινωνική απόδοσή του, αποφεύγοντας να πλησιάσει αγνώστους ή να αμφισβητήσει τα δεδομένα.





Ποιοι είναι ιδιαίτερα ευαίσθητοι στην απόρριψη
Σύμφωνα με τις έρευνες της καθηγήτριας του πανεπιστημίου Columbia Geraldine Downey, οι ενήλικες που ως παιδιά βίωσαν απόρριψη από τους γονείς τους είναι πιο ευαίσθητοι στην απόρριψη ως ενήλικες. Έτσι, τα παιδιά που μεγαλώνουν χωρίς να καλύπτονται οι ανάγκες τους για στοργή και συναισθηματικό δέσιμο με τους γονείς τους, γίνονται ενήλικες που μαθαίνουν να περιμένουν την απόρριψη από τους άλλους, ειδικά αυτούς που αγαπούν ή θεωρούν σημαντικούς. Τα συναισθήματα που συνοδεύουν την προσδοκία της απόρριψής τους είναι άγχος και θυμός. Ερμηνεύουν τα ουδέτερα σημάδια ή ασήμαντες πράξεις (πχ καθυστέρηση στο να τους τηλεφωνήσει κάποιος) ως σίγουρες αποδείξεις ότι ο άλλος τους απορρίπτει.
Αισθάνονται διαρκώς απειλημένοι, καταδικάζουν τους άλλους και δε τους δίνουν δεύτερη ευκαιρία. Οι άντρες που φοβούνται την απόρριψη γίνονται πιο κτητικοί και ζηλιάρηδες, ενώ οι γυναίκες θυμώνουν και γίνονται απόμακρες και αμέτοχες.
Έτσι, όπως το νευρικό μας σύστημα έχει έναν μηχανισμό που μας προστατεύει από φυσιολογικές απειλές (πχ ένα άγριο σκυλί που μας κυνηγάει) ενεργοποιώντας το ένστικτο της «πάλης ή φυγής», αντίστοιχα διαθέτει και ένα σύστημα άμυνας για να μας προστατεύει από τη συναισθηματική απόρριψη.
Πέρα από τη συμβολή της οικογένειας στην ευαισθησία προς τη συναισθηματική απόρριψη, καθοριστικός παράγοντας είναι και η προδιάθεση που έχει το άτομο να αντιδρά στο στρες. Η γενετική προδιάθεση της πρόωρης γέννησης, για παράδειγμα, μπορεί να διαμορφώσει έτσι το νευρικό σύστημα του παιδιού, ώστε να είναι πιο ευαίσθητο στο στρες, άρα και τη συναισθηματική απόρριψη.
Τέλος, τα παιδιά που βιώνουν την κοινωνική και συναισθηματική απόρριψη από τους συμμαθητές τους είναι πολύ πιθανό ότι ως νέοι ενήλικες δε θα εμπιστεύονται τους άλλους, θα είναι ιδιαίτερα επιφυλακτικοί και θα φοβούνται την απόρριψη από φίλους,
 

ερωτικούς συντρόφους και συνεργάτες, παρά την καλή συναισθηματική τους σύνδεση με τους γονείς τους.
Τα χαρακτηριστικά των ευαίσθητων στην απόρριψη ανθρώπων
·                           Έχουν πολύ άγχος
·                           Απογοητεύονται εύκολα
·                           Είναι «κλειστοί» και εκφράζουν τα συναισθήματά τους δύσκολα
·                           Είναι επιφυλακτικοί
·                           Αναζητούν συντρόφους και φίλους με παρόμοια χαρακτηριστικά
·                           Ευχαριστιούνται δυσκολότερα
·                           Υποφέρουν στον ερωτικό τομέα
·                           Ανησυχούν διαρκώς για το αν οι άλλοι θα τους απορρίψουν
Τρόποι αντιμετώπισης
Η παραδοχή του προβλήματος, ότι κάποιος είναι υπερευαίσθητος στην απόρριψη, παρόλο που δεν θα αλλάξει από μόνη της τη συμπεριφορά του ατόμου αυτού, είναι το πρώτο βήμα για να το αντιμετωπίσει. Παράλληλα, το άτομο αυτό χρειάζεται να ενδυναμώσει την αυτοπεποίθησή του και να μάθει να αξιολογεί σωστά τα δυνατά του σημεία.
Εξίσου απαραίτητο είναι να σιωπήσει και η εσωτερική φωνή του ατόμου που κριτικάρει διαρκώς και προβλέπει προβλήματα και καταστροφές: όταν κανείς μάθει να διαχειρίζεται τις αρνητικές του σκέψεις, αυτές μειώνονται και τελικά εξαλείφονται, συμπαρασέρνοντας και τα όποια αρνητικά συναισθήματα που γεννούσαν. Ο άνθρωπος θα πρέπει να μάθει να φιλτράρει και την κριτική που του κάνουν οι άλλοι, αγνοώντας τα κακοπροαίρετα σχόλια και αξιοποιώντας την εποικοδομητική κριτική που στόχο έχει την βελτίωσή του.
Η δημιουργία ενός συμπαγούς κοινωνικού δικτύου με αξιόπιστους φίλους μπορεί επίσης να θέσει τέλος στον φαύλο κύκλο του φόβου της απόρριψης.

  

Τέλος, η ψυχολογική βοήθεια και καθοδήγηση μπορεί να κάνει αυτό το ταξίδι συντομότερο και να βοηθήσει το άτομο να φτάσει στο στόχο του γρηγορότερα και αποτελεσματικότερα

ΒΟΥΛΙΜΙΑ...ΨΥΧΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΗ ΥΠΕΡΦΑΓΙΑ..(NTR)

Το πλέον χαρακτηριστικό της ψυχογενούς βουλιμίας είναι η αδυναμία αποδοχής της φυσικής εικόνας του σώματος (χαμηλή αυτοεκτίμηση) και η δογματική υιοθέτηση υπερβολικών πεποιθήσεων και εξωπραγματικών προτύπων που οδηγεί σε παθολογική  διατροφική συμπεριφορά.





Ο σύγχρονος τρόπος ζωής με την αφθονία, την υπερκατανάλωση και την προβολή εσφαλμένων προτύπων, έχει αυξήσει τα τελευταία χρόνια τις ψυχογενείς παθολογικές καταστάσεις που σχετίζονται με τη διατροφή (νευρογενής ανορεξία και ψυχογενής βουλιμία ή υπερφαγία). Οι διατροφικές αυτές διαταραχές πλήττουν κυρίως γυναίκες, οι οποίες στην προσπάθειά τους να αποκτήσουν ένα «τέλειο σώμα» βρίσκονται σε μια διαρκή προσπάθεια για δίαιτα χωρίς να γνωρίζουν τους κινδύνους που εγκυμονεί η κατάσταση αυτή για την σωματική και την ψυχική τους υγεία. Η ψυχογενής βουλιμία εμφανίζεται συνήθως στην εφηβική ηλικία (μέση και τελική) ή στην αρχή της ενηλίκου ζωής. Η συχνότητα της ψυχογενούς βουλιμίας στο γενικό πληθυσμό είναι 3-6% και είναι διπλάσια στις γυναίκες απ ότι στους άνδρες. Μεμονωμένα επεισόδια υπερφαγίας χωρίς όμως την πλήρη εικόνα της ψυχογενούς βουλιμίας, έχουν αναφερθεί μέχρι και στο 40% των νεαρών γυναικών.  
Τα άτομα που παρουσιάζουν ψυχογενή βουλιμία εμφανίζουν επανειλημμένα επεισόδια κατανάλωσης μεγάλης ποσότητας τροφής. Κατά τη διάρκεια του επεισοδίου υπερφαγίας τα άτομα αυτά αισθάνονται ότι έχουν χάσει τον έλεγχο και αδυνατούν να σταματήσουν. Το επεισόδιο υπερφαγίας διακόπτεται συνήθως εξ αιτίας διαφόρων συνθηκών, π.χ. επειδή κάποιος άλλος παρεμβαίνει, ή όταν το άτομο αισθανθεί δυσφορία, πόνο ή ναυτία. Τα επεισόδια υπερφαγίας διαρκούν  μέχρι και λίγες ώρες αλλά η ποσότητα τροφής που καταναλώνεται είναι πολύ μεγαλύτερη από αυτήν που οι περισσότεροι άνθρωποι θα έτρωγαν υπό παρόμοιες συνθήκες. Οι συχνοί παροξυσμοί υπερφαγίας, οδηγούν πολλές φορές στην παχυσαρκία. Παρά το γεγονός αυτό, είναι χαρακτηριστικό ότι τα άτομα που πάσχουν από ψυχογενή βουλιμία είναι συχνά τελειομανείς χαρακτήρες και δίνουν εξαιρετική σημασία στην εξωτερική τους εμφάνιση. Πολλές φορές μπορεί να εμφανίζουν καταθλιπτικά συμπτώματα και άγχος και είναι γενικώς επιρρεπή σε καταχρήσεις ή εξάρτηση από τοξικές ουσίες. Το άτομο που πάσχει από ψυχογενή βουλιμία, προκειμένου να παρεμποδίσει την αύξηση του βάρους μετά από κάποιο επεισόδιο υπερφαγιας, προβαίνει συχνά σε ορισμένες επανορθωτικές κινήσεις. Για παράδειγμα προκαλεί ναυτια, ή παίρνει καθαρτικά, διουρητικά ή κάνει κλύσματα, ή άλλες φορές μπαίνει σε διαδικασίες νηστείας ή και υπερβολικής σωματικής άσκησης.

Βιολογικοί και ψυχοκοινωνικοί παράγοντες έχουν συνδεθεί με την αιτιολογία της ψυχογενούς βουλιμίας. Στους βιολογικούς παράγοντες περιλαμβάνονται η νορεπινεφρίνη (ορμόνη επινεφριδίων) και η σεροτονίνη (μεταβολικά ενεργός ουσία). Στους ψυχοκοινωνικούς παράγοντες περιλαμβάνονται οικογενειακά προβλήματα, όπως απόμακρη και απορριπτική στάση προς το άτομο που εμφανίζει την ψυχογενή βουλιμία, συγκρούσεις των γονέων, διαζύγια και δυσκολία του ατόμου να λειτουργήσει αυτόνομα και ανεξάρτητα. Για το άτομο με ψυχογενή βουλιμία, η ακατάσχετη κατανάλωση τροφής και στη συνέχεια ο εμετός, συμβαδίζει πολλές φορές με έντονα ανάμικτα συναισθήματα αποδοχής και απόρριψης που αισθάνεται προς τα γονεϊκά πρόσωπα. Οι βουλιμικοί ασθενείς είναι συχνά εξωστρεφείς και παρορμητικοί χαρακτήρες αλλά δυσκολεύονται στο να αναπτύξουν αυτονομία και ανεξαρτησία και να αναλάβουν τις ευθύνες της ενήλικης ζωής.  
Σημαντικό ρόλο για την δημογραφική αύξηση της ψυχογενούς βουλιμίας τις τελευταίες δεκαετίες, έχουν παίξει τα μέσα μαζικής ενημέρωσης που προβάλλουν σταθερά ως πρότυπο επιτυχίας και ευτυχίας το καλοσχηματισμένο αδύνατο σώμα  σε συνδυασμό με το ψηλό οικονομικό και κοινωνικό status. 

Σάββατο 26 Μαρτίου 2011

50 Πρακτικοί τρόποι που δυναμώνουν την αυτοπεποίθηση (NTR)


Έχετε αντιληφθεί ότι μια ομάδα «τοξικών συναισθημάτων» όχι μόνον επηρεάζουν το πώς αντιδρούμε προς τους
άλλους ανθρώπους, αλλά και πώς πρόκειται να εξελιχθεί η δουλειά μας, οι σχέσεις και η υγεία μας;
Σκεφτήκατε ποτέ πώς θα ήταν η ζωή σας, αν μπορούσατε να διαχειριστείτε καλύτερα το φόβο, το θυμό, το άγχος,
την ενοχή και τη μοναξιά; Ποια πράγματα θα μπορούσατε να κάνετε; Τι είδους σχέσεις θα αναπτύσσατε; Ποιες νέες
προοπτικές και ευκαιρίες θα δημιουργούσατε; Πώς θα νιώθατε με τον ίδιο σας τον εαυτό όταν ξέρατε ότι εσείς είστε
οι κυρίαρχοι αυτών των παντοδύναμων αλλά και επικίνδυνων συναισθημάτων;
θα κερδίσετε πολύτιμες γνώσεις, ιδέες και τρόπους
αντιμετώπισης και επίλυσης όλων των δύσκολων καταστάσεων που προκαλούν όλα τα προαναφερθέντα
συναισθήματα!
Μια εμπειρία που θα σας βοηθήσει να γίνετε πλουσιότεροι και πιο δυνατοί σε όλα τα μέτωπα της προσωπικής,
επαγγελματικής και συναισθηματικής σας ανάπτυξης!
προσωπικά δεσμεύομαι ότι θα σας δείξω βήμα προς βήμα, μια αλάνθαστη μέθοδο
που σίγουρα θα σας βοηθήσει να αντιμετωπίζετε ή και να εξαλείφετε κάθε φόβο και αναποφασιστικότητα. Σας
εγγυώμαι πως στο τέλος του σεμιναρίου θα είστε διαφορετικοί άνθρωποι! Αποφασισμένοι να κάνετε τις αναγκαίες
αλλαγές σε πολλά μέτωπα της ζωής σας!
Και όλα αυτά, επειδή θα είστε βιωματικοί γνώστες! Αυτό σημαίνει πως θα έχετε αποκτήσει την απαιτούμενη
ουσιαστική γνώση και πρακτική που σας έλειπε όλο αυτό τον καιρό.
Αποφασίστε να απελευθερωθείτε από το θυμό, το άγχος, το φόβο και την ενοχή! Μπορείτε αυτή τη στιγμή, να
κάνετε το πρώτο βήμα για να «κλείσετε» όλους τους «ανοιχτούς λογαριασμούς» που έχετε με αυτά τα
συναισθήματα που σας κλέβουν την ενέργεια, τη χαρά και τα όνειρα για ένα καλύτερο μέλλον!
προσωπικά δεσμεύομαι ότι θα σας δείξω βήμα προς βήμα, μια αλάνθαστη μέθοδο
που σίγουρα θα σας βοηθήσει να αντιμετωπίζετε ή και να εξαλείφετε κάθε φόβο και αναποφασιστικότητα. Σας
εγγυώμαι πως στο τέλος του σεμιναρίου θα είστε διαφορετικοί άνθρωποι! Αποφασισμένοι να κάνετε τις αναγκαίες
αλλαγές σε πολλά μέτωπα της ζωής σας!
Και όλα αυτά, επειδή θα είστε βιωματικοί γνώστες! Αυτό σημαίνει πως θα έχετε αποκτήσει την απαιτούμενη
ουσιαστική γνώση και πρακτική που σας έλειπε όλο αυτό τον καιρό.


Αποφασίστε να απελευθερωθείτε από το θυμό, το άγχος, το φόβο και την ενοχή! Μπορείτε αυτή τη στιγμή, να
κάνετε το πρώτο βήμα για να «κλείσετε» όλους τους «ανοιχτούς λογαριασμούς» που έχετε με αυτά τα
συναισθήματα που σας κλέβουν την ενέργεια, τη χαρά και τα όνειρα για ένα καλύτερο μέλλον!

«50 ΠΡΑΚΤΙΚΟΙ ΤΡΟΠΟΙ ΠΟΥ ,ΔΥΝΑΜΩΝΟΥΝ
ΤΗΝ ΑΥΤΟΠΕΠΟΙΘΗΣΗ για καθημερινή χρήση!»,
 θα αποκτήσετε πλούσιο υλικό που θα σας βοηθήσει να
καθοδηγείτε και να παρακινείτε τον εαυτό σας και τους ανθρώπους σας να πετυχαίνουν τους στόχους τους! Θα
αποκομίσετε γνώσεις και θα μάθετε απλές τεχνικές για να αντιμετωπίζετε τα αρνητικά συναισθήματα και τα
προβλήματα που η σύγχρονη ζωή δημιουργεί σε όλους μας!

Μπορεί να υπάρχουν δεκάδες «δάσκαλοι» και ακόμα περισσότερα βιβλία και σεμινάρια που υπόσχονται ότι θα
...αλλάξουν τη ζωή σας, αν τα διαβάσετε ή τα παρακολουθήσετε... Πλούσια τα λόγια, φτωχά τα αποτελέσματα!

θα μάθετε να χρησιμοποιείτε βιωματικά συγκεκριμένες ασκήσεις και τεχνικές, που έχουν ένα και μόνο
σκοπό : Να δυναμώσετε ψυχικά και συναισθηματικά ώστε να προχωρήσετε με αποφασιστικότητα και θετικότητα
για να κάνετε όλες τις μεγάλες αλλαγές που επιθυμείτε!


Όχι μόνο θα βγείτε πιο δυνατοί, αλλά θα γίνετε
αναντικατάστατοι στις ζωές όλων εκείνων που χρειάζονται τη συμπαράσταση, κατεύθυνση και βοήθειά σας!
θα μάθετε συγκεκριμένες μεθόδους για να ζείτε τη ζωή σας με λιγότερο
φόβο, θυμό και άγχος. Παράλληλα, θα βιώσετε τη συγκλονιστική εμπειρία της ενδυνάμωσης του αυτοσεβασμού και
της αυτοπεποίθησής σας

Ένα εξαιρετικό βοήθημα παρακίνησης, ψυχολογίας και προσωπικής ενδυνάμωσης. Είναι μια
σπουδαία ευκαιρία να τονώσετε το πνεύμα ομαδικότητας, συνεργασίας και ψυχολογικής στήριξης
 δυναμώσετε το ηθικό σας, την αυτοπεποίθηση και τα παραγωγικά σας και ψυχικα…αποτελέσματα!….

ΘΑ ΣΑΣ ΒΟΗΘΗΣΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΤΕ ΜΕΓΑΛΕΣ ΑΛΛΑΓΕΣ ΣΤΗ ΖΩ Η!…..


Πέμπτη 24 Μαρτίου 2011

Ελαιολαδο (NTR)

Ελαιολαδο
Το ελαιόλαδο δικαίως χαρακτηρίζεται «λειτουργικό» τρόφιμο, καθώς δρα ευεργετικά στη μείωση του κινδύνου εμφάνισης διαφόρων ασθενειών και επιδρά θετικά στην ανθρώπινη υγεία.

Για γερή καρδιά

Το ελαιόλαδο είναι πλούσιο σε μονοακόρεστα λιπαρά οξέα με βασικότερο το ελαϊκό οξύ, συστατικό που συμβάλλει στην αύξηση της HDL («καλής») χοληστερόλης και στη μείωση της LDL («κακής») χοληστερόλης στο αίμα. Έτσι μειώνεται σε σημαντικό βαθμό ο κίνδυνος εμφάνισης καρδιαγγειακών παθήσεων, που αποτελούν την κυριότερη αιτία θανάτου στις σύγχρονες δυτικές χώρες.

Τα «όπλα» του

Τα καροτενοειδή, η α-τοκοφερόλη (βιταμίνη Ε), το σκουαλένιο (εκπληκτικής δράσης ουσία που την συναντάμε και στον καρχαρία, ο οποίος δεν νοσεί ποτέ από καρκίνο) και οι φαινολικές ενώσεις, όπως η ελαιοευρωπαϊνη, αποτελούν τα βασικότερα αντιοξειδωτικά «όπλα» του «υγρού χρυσαφιού», όπως χαρακτηριστικά παρομοίαζε το ελαιόλαδο ο Όμηρος.

Εναντίον του καρκίνου

Πολλές είναι οι έρευνες που έχουν καταδείξει το ρόλο του ελαιόλαδου στην πρόληψη και τη μείωση διάφορων ειδών καρκίνου. Σύμφωνα με πρόσφατες επιδημιολογικές μελέτες μάλιστα, η κατανάλωση λιπαρών τροφών πλουσίων σε αντιοξειδωτικά συστατικά, όπως το ελαιόλαδο, συμβάλλει σε μεγάλο βαθμό στη μείωση των ποσοστών θανάτου κυρίως από καρκίνο του μαστού, παχέος εντέρου, προστάτη και ενδομητρίου. Συγκεκριμένα, για τον καρκίνο του παχέος εντέρου, μια συχνή μορφή καρκίνου σε πολλές δυτικές χώρες, ενδέχεται να δρα προστατευτικά ως προς την εκδήλωση του. Ερευνητές εξηγούν πως το ελαιόλαδο εμπλέκεται σε κάποιους μηχανισμούς που επηρεάζουν τα κύτταρα του παχέος εντέρου, αναστέλλοντας τη «μετάλλαξη» του φυσιολογικού βλεννογόνου (χιτώνας του τοιχώματος του εντέρου) σε καρκίνωμα.

Δεν χάνει την αξία του

Αξίζει να αναφερθεί πως ακόμα και σε πολύ υψηλές θερμοκρασίες μαγειρέματος, το ελαιόλαδο υπερτερεί σε σχέση με τα άλλα έλαια. Συγκεκριμένα, ακόμη και αν μαγειρευτεί στους 210"C, δεν διασπάται, διατηρώντας αναλλοίωτη τη θρεπτική του αξία. Αντίθετα, άλλα φυτικά έλαια όπως το σογιέλαιο και το ηλιέλαιο δεν αντέχουν αδιάσπαστα σε θερμοκρασίες άνω των 170°C.

Παχαίνει;

Το ελαιόλαδο αποδίδει στον οργανισμό μας τις ίδιες ακριβώς θερμίδες με τα σπορέλαια. Συγκεκριμένα, 1 γρ. ελαιόλαδου αποδίδει 9 θερμίδες, όσες και 1 γρ. οποιουδήποτε είδους σπορέλαιου. Πολλοί πιστεύουν πως αυτό δεν ισχύει, καθώς το αραβοσιτέλαιο ή το σογιέλαιο χαρακτηρίζονται «ελαφριά λάδια». Αυτός όμως ο χαρακτηρισμός αφορά μόνο στη γεύση και όχι στη θερμιδική πρόσληψη. Η θερμιδική αξία του ελαιόλαδου είναι ίση με αυτή του αραβοσιτέλαιου, του σογιέλαιου και κάθε σπορέλαιου. 

Η ευεργετική αξία του ελαιόλαδου στη διατροφή μας (NTR)






Η μεσογειακή διατροφή θεωρείται από την παγκόσμια επιστημονική κοινότητα ως το πιο υγιεινό μοντέλο διατροφής. Η κατανάλωση μίας διατροφής βασισμένης στα πρότυπα της μεσογειακής δίαιτας έχει βρεθεί ότι συνδέεται με μειωμένο κίνδυνο για εμφάνιση πολλών ασθενειών. 
τα σημαντικά οφέλη που προσφέρει το ελαιόλαδο στον οργανισμό και τη διατροφή μας. 
Κύριο συστατικό της μεσογειακής διατροφής είναι το ελαιόλαδο η θρεπτική αξία του οποίου είναι πλέον αναμφισβήτητη.
Πολλές έρευνες έχουν δείξει ότι η κατανάλωση ελαιολάδου σαν μέρος μίας υγιεινής διατροφής και ενός υγιεινού τρόπου ζωής γενικότερα μπορεί να συμβάλλει στην πρόληψη ή και αντιμετώπιση διαφόρων νοσημάτων

Το ελαιόλαδο είναι πλούσιο σε μονοακόρεστα λιπαρά και αντιοξειδωτικά όπως η βιταμίνη Ε καθώς και οι πολυφαινόλες

Ποια είναι τα πιο σημαντικά οφέλη από την κατανάλωση ελαιολάδου στην υγεία;

Πολλές επιστημονικές μελέτες επιβεβαιώνουν την ευεργετική δράση της κατανάλωσης του ελαιολάδου στην ανθρώπινη υγεία.

Καρδιοπροστατευτική δράση

Συμβάλλει στη μείωση της κακής (LDL) χοληστερόλης στο αίμα χωρίς να μειώνει την καλή (HDL) χοληστερόλη, έχει αντιθρομβωτική δράση, ενώ πρόσφατες έρευνες δείχνουν ότι μπορεί να συμβάλλει και στη μείωση της αρτηριακής πίεσης.

Αντιγηραντικές ιδιότητες και προστασία από χρόνιες παθήσεις 

Το ελαιόλαδο χάρη στην πλούσια αντιοξειδωτική του δράση συμβάλλει στη μείωση της δημιουργίας ελεύθερων ριζών, οι οποίες εμπλέκονται στην εξέλιξη διάφορων χρόνιων ασθενειών και στην γήρανση. 

Ομαλή λειτουργία του πεπτικού συστήματος

Πολλές έρευνες δείχνουν ότι η κατανάλωση ελαιολάδου συμβάλλει στην ομαλή λειτουργία του πεπτικού συστήματος με διάφορους μηχανισμούς. 

Βοηθά στο μεταβολισμό της γλυκόζης στους διαβητικούς 

Έρευνες σε ασθενείς με διαβήτη έχουν δείξει ότι υγιεινά γεύματα τα οποία περιείχαν ελαιόλαδο είχαν 
καλύτερη επίδραση στα επίπεδα γλυκόζης στο αίμα από γεύματα που περιείχαν άλλα λίπη ή ήταν πολύ χαμηλά σε λιπαρά.

Αναμφισβήτητα λοιπόν μπορούμε να υποστηρίξουμε την κατανάλωση του ελαιολάδου στα πλαίσια μίας ισορροπημένης διατροφής ως ένα ισχυρό σύμμαχο στην προστασία και στην αντιμετώπιση πολλών ασθενειών.





ΠΑΙΔΙΚΟΣ ΔΙΑΒΗΤΗΣ (NTR)










Κανενα παιδί δεν πρέπει να πεθάνει από διαβήτη


Ο διαβήτης είναι μία από τις πιο συνήθεις χρόνιες παθήσεις της παιδικής ηλικίας. Μπορεί να εμφανιστεί σε παιδιά κάθε ηλικίας, ακόμη και σε βρέφη και νήπια. Παρόλα αυτά η διάγνωση του διαβήτη στα παιδιά γίνεται συχνά αργά, όταν τα επίπεδα γλυκόζης στο αίμα του παιδιού είναι πολύ υψηλά και ενδεχομένως θέτουν σε κίνδυνο τη ζωή του. Μερικές φορές παρερμηνεύεται, για παράδειγμα, ως γρίπη.
Ο διαβήτης τύπου 1 αυξάνεται κατά 3% ετησίως σε παιδιά και εφήβους, ενώ παρουσιάζει ένα ανησυχητικό ποσοστό αύξησης 5% ετησίως σε παιδιά προσχολικής ηλικίας. Η συχνότητα εμφάνισης του διαβήτη τύπου 2 στα παιδιά σε όλο τον κόσμο ενδέχεται να αυξηθεί κατά έως και 50% στα επόμενα 15 χρόνια. Σε πολλά σημεία του κόσμου, η ινσουλίνη, την οποία πρέπει να λαμβάνουν τα παιδιά με διαβήτη τύπου 1 προκειμένου να επιβιώσουν, δεν είναι διαθέσιμη λόγω κόστους ή γεωγραφικού χώρου. Έτσι, πολλά παιδιά πεθαίνουν από διαβήτη σε χώρες με χαμηλό ή μεσαίο εισόδημα.
Τα παιδιά με διαβήτη διατρέχουν υψηλό κίνδυνο εμφάνισης διαβητικών επιπλοκών σε νεαρή ηλικία. Παρά τις σύγχρονες μεθόδους θεραπείας, πάνω από 50% των παιδιών με διαβήτη εμφανίζουν επιπλοκές 12 χρόνια μετά τη διάγνωση. Η εντατική θεραπεία του διαβήτη μπορεί να βοηθήσει στον έλεγχο της νόσου και να επιτρέψει στα παιδιά να έχουν μία πλήρη και υγιή ζωή. Ωστόσο, μπορεί επίσης να έχει ως αποτέλεσμα την αυξημένη συχνότητα χαμηλών επιπέδων σακχάρου στο αίμα, κάτι το οποίο εάν συμβαίνει συχνά, μπορεί να επιβραδύνει την ανάπτυξη και λειτουργία του εγκεφάλου σε παιδιά μικρής ηλικίας. Επομένως, είναι σημαντικό τα συστήματα διαχείρισης του διαβήτη που αποσκοπούν στη βελτίωση του ελέγχου του σακχάρου αίματος να συμφωνούν με τους ειδικούς για την ηλικία στόχους.
Η ταχεία αύξηση της εμφάνισης διαβήτη τύπου 2 στα παιδιά και τους εφήβους θεωρείται ότι οφείλεται εν μέρει σε διατροφικές αλλαγές. Όλο και περισσότερα άτομα, σε όλο τον κόσμο, καταναλώνουν πλούσιες σε λιπαρά τροφές, που έχουν υποστεί μεγάλη επεξεργασία και είναι πτωχές σε φυτικές ίνες, και όλο και λιγότερο οι οικογένειες καταναλώνουν σπιτικό φαγητό.
Η πλειονότητα των παιδιών (περίπου 85%) με διαβήτη τύπου 2 είναι υπέρβαρα ή παχύσαρκα όταν γίνεται η διάγνωση. Υπολογίζεται ότι ένα στα δέκα παιδιά σε όλο τον κόσμο είναι υπέρβαρο. Σε αυτά περιλαμβάνονται 30 έως 45 εκατομμύρια παιδιά και έφηβοι με παχυσαρκία και 22 εκατομμύρια παιδιά κάτω των πέντε ετών. Όλα αυτά τα παιδιά διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης διαβήτη.
Τα παιδιά και οι έφηβοι με διαβήτη θα πρέπει να ζήσουν μια ολόκληρη ζωή με τη νόσο. Σε σύγκριση με την αντιμετώπιση του διαβήτη στους ενήλικες, ο διαβήτης στα παιδιά και τους εφήβους παρουσιάζει ορισμένες ιδιαίτερες προκλήσεις. Σ' αυτές περιλαμβάνονται:
  • Η διατήρηση φυσιολογικής σωματικής και ψυχολογικής εξέλιξης και ανάπτυξης.
  • Η συμμετοχή ολόκληρης της οικογένειας. Αυτό ισχύει κυρίως όταν το παιδί είναι πολύ μικρό για να κατανοήσει ή να αντιμετωπίσει το διαβήτη.
  • Η οργάνωση της φροντίδας για το παιδί με διαβήτη εκτός του οικογενειακού περιβάλλοντος (όταν το παιδί είναι, για παράδειγμα, στο σχολείο).
Στην Ελλάδα σήμερα εκτιμάται ότι περίπου 900.000 άτομα, δηλαδή 8% του συνολικού πληθυσμού, πάσχουν από διαβήτη. Δυστυχώς, άλλοι τόσοι περίπου πιθανολογείται ότι έχουν διαβήτη εν αγνοία τους, ενώ σημαντικός είναι επίσης ο αριθμός των ατόμων που παρουσιάζουν προδιάθεση να εμφανίσουν διαβήτη στο άμεσο μέλλον.
Η μεταβολή του τρόπου διατροφής του σύγχρονου ανθρώπου οδήγησε σε αύξηση της παχυσαρκίας, που αποτελεί σημαντικό παράγοντα κινδύνου για την ανάπτυξη διαβήτη.
Ο σακχαρώδης διαβήτης είναι μία χρόνια παθολογική κατάσταση, κατά την οποία το άτομο εμφανίζει σχετική ή απόλυτη έλλειψη ινσουλίνης. Ινσουλίνη ονομάζεται η ορμόνη που εκκρίνεται από το πάγκρεας και βοηθάει τη γλυκόζη, που κυκλοφορεί στο αίμα, να εισέλθει στα κύτταρα του οργανισμού μας και να τα θρέψει. Η γλυκόζη είναι ένα είδος σακχάρου που παράγεται από την πέψη των τροφών. Η γλυκόζη χρησιμοποιείται από το σώμα μας ως «καύσιμο», καθώς όταν διασπάται απελευθερώνει ενέργεια.
Όταν η ινσουλίνη απουσιάζει ή δεν επαρκεί, εμφανίζεται υπεργλυκαιμία, δηλαδή αυξημένα επίπεδα γλυκόζης στο αίμα, τα οποία μπορεί να προκαλέσουν διάφορες παθολογικές καταστάσεις, που είναι γνωστές ως διαβητικές επιπλοκές.
Οποιαδήποτε τροφή κι αν καταναλώσουμε τελικά θα διασπαστεί σε μόρια γλυκόζης, που μέσω του εντέρου θα μπουν στην κυκλοφορία του αίματος για να μεταφερθούν σε όλους τους ιστούς του σώματος.
Διαβητικές επιπλοκές
Αν ο διαβήτης παραμένει χωρίς διάγνωση ή δεν παρακολουθείται ή δεν αντιμετωπίζεται θεραπευτικά, μπορεί να προκαλέσει διάφορες επιπλοκές που αυξάνουν τη νοσηρότητα και μπορεί να απειλήσουν τη ζωή του ατόμου. Οι διαβητικές επιπλοκές διακρίνονται σε οξείες και χρόνιες. Στις οξείες επιπλοκές ανήκουν η υπογλυκαιμία, το υπογλυκαιμικό κώμα, η υπεργλυκαιμία, το διαβητικό υπεροσμωτικό κώμα και η διαβητική κετοξέωση, ενώ στις χρόνιες διαβητικές επιπλοκές περιλαμβάνονται η αμφιβληστροειδοπάθεια, η νεφροπάθεια, η νευροπάθεια, τα έλκη στα πόδια (διαβητικό πόδι), διάφορες λοιμώξεις, το εγκεφαλικό επεισόδιο και το έμφραγμα του μυοκαρδίου.
Τα συμπτώματα που σχετίζονται με το διαβήτη είναι πιθανό να αναπτύσσονται βραδέως με την πάροδο του χρόνου. Τα πιο συνήθη είναι πολυουρία, πολυδιψία, έντονη πείνα, ασυνήθιστη απώλεια βάρους, αίσθημα κόπωσης, ευερέθιστη συμπεριφορά, θολή όραση, λοιμώξεις του δέρματος, της ουροδόχου κύστης, του κόλπου ή άλλων περιοχών, ναυτία και εμετός, απώλεια της αφής άνω και κάτω άκρων.
Αν ο γιατρός σας υποπτεύεται ότι μπορεί να έχετε διαβήτη, θα σας ζητήσει να υποβληθείτε σε εξετάσεις που θα επιβεβαιώσουν τη διάγνωση. Η εξέταση που προτιμάται σε αυτές τις περιπτώσεις είναι η μέτρηση της γλυκόζης αίματος νηστείας. Με την απλή αυτή εξέταση μετράμε τα επίπεδα της γλυκόζης στο αίμα, μετά από μία περίοδο νηστείας διάρκειας 10 έως 12 ωρών. Η διάγνωση του διαβήτη επιβεβαιώνεται αν σε δύο διαφορετικές μετρήσεις της γλυκόζης αίματος νηστείας, σε μικροβιολογικό εργαστήριο, καταγραφούν τιμές μεγαλύτερες (ή ίσες) από 126 mg/dl.
Αρκετά άτομα εμφανίζουν φυσιολογικές τιμές γλυκόζης αίματος νηστείας, αλλά το σάκχαρό τους είναι ιδιαίτερα αυξημένο μετά το φαγητό κατάσταση αυτή χαρακτηρίζεται ως διαταραγμένη ανοχή γλυκόζης και θεωρείται ως ένα πρώιμο στάδιο του διαβήτη.




Για την αντιμετώπιση του διαβήτη τύπου 1 απαιτούνται ενέσεις ινσουλίνης. Στον διαβήτη τύπου 2, στόχος της θεραπευτικής αντιμετώπισης είναι η εξάλειψη των συμπτωμάτων και η διατήρηση των τιμών της γλυκόζης στο αίμα εντός των φυσιολογικών ορίων. Αυτό επιτυγχάνεται κυρίως με αλλαγές στον τρόπο ζωής, κατάλληλες τροποποιήσεις της διατροφής, απώλεια σωματικού βάρους, αυξημένη σωματική δραστηριότητα και σταμάτημα του καπνίσματος. Επιπρόσθετα, μπορεί να χρειαστεί να χορηγηθούν ένα ή περισσότερα αντιδιαβητικά δισκία ή θεραπεία με ενέσεις ινσουλίνης.
Η άσκηση αυξάνει την ευαισθησία του σώματος στην ινσουλίνη, με αποτέλεσμα τη μείωση του σακχάρου στο αίμα. Προτιμότερη ώρα για την άσκηση είναι η περίοδος μετά τα γεύματα, καθώς πριν από τα γεύματα το σάκχαρο αίματος είναι συνήθως χαμηλό. Το περπάτημα είναι η πιο απλή και εύκολη μορφή άσκησης, γιατί μπορεί να γίνει οπουδήποτε και από όλους μας. 30 λεπτά γρήγορο περπάτημα, τουλάχιστον 5 φορές την εβδομάδα, προσφέρουν υγεία και ευεξία και βοηθούν τόσο στην πρόληψη όσο και στην καλύτερη αντιμετώπιση του διαβήτη.
Ο διαβήτης μπορεί να εμφανίσει λειτουργικές βλάβες στα νεφρά, οι οποίες παρατηρούνται αρχικά στα πόδια, όπου παρουσιάζονται ενοχλήσεις, που αργότερα μπορεί να γίνουν πόνοι ή ακόμα και αίσθημα μουδιάσματος και στη συνέχεια μπορεί να οδηγήσουν στην πλήρη απώλεια των αισθήσεων στα πόδια. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα ορισμένοι τραυματισμοί του δέρματος να μην γίνονται αισθητοί, να μην αναγνωρίζονται και να μην λαμβάνουν την κατάλληλη φροντίδα. Η έλλειψη φροντίδας σε αυτές τις αρχικά μικρές πληγές μπορεί να οδηγήσει στη δημιουργία φλεγμονών από τις οποίες μπορεί να δημιουργηθούν βαθιά έλκη, τα οποία μπορεί να φτάσουν μέχρι το κόκαλο. Η κατάσταση αυτή ονομάζεται «διαβητικό πόδι». Στη χώρα μας, κάθε χρόνο γίνονται 2.500- 3.500 ακρωτηριασμοί λόγω διαβητικού ποδιού.
Για να προληφθεί το διαβητικό πόδι, είναι απαραίτητη η καθημερινή φροντίδα και ο καθημερινός έλεγχος των ποδιών, η χρήση άνετων παπουτσιών, η σωστή περιποίηση νυχιών και ποδιών και η συνεχής προσοχή για την αποφυγή τραυματισμών.
Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των ειδικών, η σωστή εφαρμογή των κατάλληλων μέτρων μπορεί να οδηγήσει σε μείωση του ποσοστού ακρωτηριασμών λόγω διαβητικού ποδιού κατά 50-75%.

Πραγματικότητα, άρνηση ή αμηχανία;(NTR)








Κανόνες συναισθηματικής έκφρασης

Κανόνες οι οποίοι διέπουν την συναισθηματική έκφραση των ανδρών:
1.Τα αθλήματα αποτελούν ένα αποδεκτό μέσο έκφρασης των συναισθημάτων. Τα συναισθήματα των αντρών δεν εξωτερικεύονται, προτιμούν την ένταση των αθλημάτων για να μπορέσουν να εκφραστούν ελεύθερα, δεν λεκτικοποιούν ότι αισθάνονται. Παίρνουν μέρος σε αθλήματα και ήδη νιώθουν νικημένοι. Το ότι αναγνωρίζουν ότι ο κόσμος που τους κοιτάζει, τους θαυμάζει και τους θεωρεί πρότυπο μίμησης εκείνοι παίρνουν μεγάλη ικανοποίηση για τον εαυτό τους. Μπορούν μέσα από το άθλημα και συνήθως αυτό είναι είτε ποδόσφαιρό είτε μπάσκετ, να εκφραστούν, να φωνάξουν, να δείξουν έντονα την αντίθεση τους με τον αντίπαλο.
2.Οι άνδρες μπορούν να στηριχθούν στις γυναίκες για την εκπλήρωση των συναισθηματικών αναγκών τους. Αρκετοί άνδρες νιώθουν ότι γνωρίζουν ότι οι γυναίκες τους θα καλύπτουν τις «συναισθηματικές τους ανάγκες». Με εκείνες θα μπορούν να μοιραστούν πράγματα.
3.Το σεξ είναι για τους άνδρες ένας αποδεκτός τρόπος έκφρασης συναισθημάτων. Οι περισσότεροι άνδρες κατά την διάρκεια της σεξουαλικής πράξης νιώθουν ότι μπορούν να εκφραστούν ελεύθερα πράγμα που δεν το συναντούν στο άθλημα τους. Νιώθουν έντονα την αγάπη, τον πόθο, την ηδονή.
4.Η κατανάλωση αλκοόλ βοηθά στην έκφραση των συναισθημάτων. Από την εφηβική ηλικία θεωρούν ότι πίνοντας σπας ενδοιασμούς νιώθεις ελεύθερα, χαλαρώνεις. Όταν οι άνδρες δεν είναι μεθυσμένοι, υπάρχει μία μεγάλη πιθανότητα να εκδηλωθούν για τα συναισθήματα τους, να συγκινηθούν γ΄αυτά τα συναισθήματα που είναι χρόνια φυλακισμένα.
5.Ο χώρος εργασίας είναι ο λιγότερο επιθυμητός για συναισθηματική έκφραση, χώρος. Το ότι απωθούν τα συναισθήματα τους οι άντρες κατά την διάρκεια της εργασίας τους είναι κάτι που τους αποδιώχνει. Στη ώρα της εργασίας η θύμηση και εκδήλωση συναισθημάτων επιφέρει αρνητικές απολαβές στην ίδια την εταιρεία.
6.Οι άνδρες πρέπει να χειρίζονται όσον το δυνατό πιο γρήγορα καταστάσεις που δημιουργούν ένταση. Ο άνδρας καλείται να κάνει οτιδήποτε για να αποφύγει πόνοι του παρελθόντος και να συνεχίσει την ζωή του. Την λύπη μπορεί να την θεωρούν πολλοί άνθρωποι, ως την παράταση της θλίψης και να ζούνε μαζί για μεγάλο χρονικό διάστημα.
Περιορισμοί του ανδρικού πρότυπου
Ο άνδρας που δεν μένει προσκολλημένος στις παραδοσιακές κατευθύνσεις μπορεί να αφοσιωθεί περισσότερο στο σπίτι και να είναι περισσότερο διαθέσιμος προς τη σύζυγο του και τα παιδία του. Θα νιώθει όμως ανεπαρκής απέναντι στους άλλους άνδρες .
Κάποιοι έχουν καλλιεργήσει μια γλώσσα λογικής και αιτιότητας που ο ορθός λόγος αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο της. Ο περιορισμός που έχει δεχθεί από τα ανδρικά πρότυπα τον αναγκάζουν να αναπτύξει μια μεταγλώσσα προκειμένου να επικοινωνεί .Έτσι εκφράζει τις ανάγκες του με πράξεις περισσότερο και πολλές φορές νιώθει παρεξηγημένος και αδικημένος γιατί δεν μπορεί να εκφραστεί όπως η γυναίκα του.
Όταν ο κάποιος άντρας θελήσει να αλλάξει τη σχέση του κάποιες στιγμές βρίσκει ελάχιστη υποστήριξη και βοήθεια .Συναντά ακόμη και τον χλευασμό από φίλους και γνωστούς όταν προσπαθήσει να αλλάξει τις προτεραιότητες του και να προσαρμοστεί στις ανάγκες της συζύγου του .Αντίθετα η γυναίκα του πάντα βρίσκει υποστήριξη όταν θέλει να εκφράσει ανοιχτά τη δυσαρέσκεια της για τους άνδρες .Έτσι λοιπόν εκφράζει το παράπονο ότι προσπαθώντας να είναι πιο ανοιχτός νιώθει καταδικασμένος όταν το κάνει και καταδικασμένος όταν δεν το κάνει.
Είναι σημαντικό για το άλλο φύλο να μπορεί να αναγνωρίσει σε ποιο σημείο της εξέλιξης της βρίσκεται η άλλη πλευρά και να προσπαθεί να ανταποκρίνεται ανάλογα καθώς επίσης σημαντικό είναι για το κάθε φύλο να συνειδητοποιήσει πως οι αλλαγές που πραγματοποιεί ή δεν πραγματοποιεί επηρεάζουν την άλλη πλευρά.
Η προσπάθεια των ανδρών να προσαρμοστούν στις αλλαγές των γυναικών αποτελεί μια τρομακτική πρόκληση για την ανδρική ταυτότητα.
Άνδρες και γυναίκες μπορούν να αρχίσουν να χτίζουν γέφυρες ανάμεσα τους εάν πιστέψουν ότι μπορούν να μάθουν ο ένας τη γλώσσα του άλλου καθώς και ότι κανείς από τους δύο δεν κατέχει τον «αληθινό» τρόπο της ζωής.
Ακολουθούν 3 στοιχεία που κατέχουν κυρίαρχο ρόλο σε κάθε διαδικασία αλλαγής στη σχέση των φύλων:
1.Το κάθε φύλο θα πρέπει να εξετάσει τις στάσεις και τις προσδοκίες που αναπτύσσει ως προς τους ρόλους και τις ανάγκες του άλλου καθώς και τον τρόπο που ασυνείδητα συμβάλλει στον εγκλωβισμό του άλλου σε εκείνα τα πρότυπα που αντιπαθεί.

2. Αντιμέτωποι με τις πραγματικές συγκρούσεις ,χρειάζεται και από τις δύο πλευρές να εξετάσουν σε βάθος αυτό που διακυβεύεται συναισθηματικά ,να αναζητήσουν τις συναισθηματικές αντιδράσεις όπως ο φόβος για αλλαγή ανταπόκριση στην απαίτηση για παραίτηση από οικείες και βολικές συνήθειες.
3.Το κάθε φύλο χρειάζεται να αναγνωρίσει και να αναλάβει την ευθύνη των συναισθηματικών στοιχείων που φέρει ,των αναγκών και των τρόπων διαπραγμάτευσης. Να μην αναλαμβάνουν την ευθύνη για την αλλαγή του άλλου αλλά και να μην την εμποδίζουν.
Ο ρόλος της θεραπείας
Το φύλο επηρεάζει από την αρχή τη θεραπεία του ζεύγους. Αυτό φαίνεται και στον τρόπο με τον οποίο οι άνδρες ξεκινούν τη θεραπεία.
Α. Πολλοί ξεκινούν με τη σύντροφο τους και αυτό αποτελεί και το πρώτο έναυσμα για συζήτηση σχετικά με συναισθήματα ,προσδοκίες, ανάγκες .
Β. Συχνά ξεκινούν γιατί τους πιέζουν οι γυναίκες τους ή γιατί κινδυνεύει η σχέση τους. Στην περίπτωση αυτή μπορούν να γίνουν πιο ευάλωτοι ,πιο προσιτοί γιατί προκειμένου να σώσουν τη σχέση τους είναι ανοιχτοί σε κάθε παρέμβαση. Με μεγαλύτερη προθυμία προσπαθούν να καταλάβουν τον εαυτό τους και να επανεξετάσουν αξίες .
Από την άλλη πλευρά ισχυρή είναι η τάση των ανδρών να εμφανίζονται άτρωτοι, πράγμα που οδηγεί τον θεραπευτή να πρέπει να δημιουργήσει ένα ασφαλές περιβάλλον για την έκφραση συναισθημάτων.
Γ. Οι άνδρες που με δική τους πρωτοβουλία επανεξετάζουν τη σχέση με τη σύντροφο τους συνήθως είναι πιο δεκτικοί στη θεραπεία.
1.Οι άνδρες έχουν συναισθήματα και θέλουν να μπορούν να τα εκφράζουν. Δεν είναι αναίσθητοι ,δεν αποτραβιούνται εσκεμμένα. Καλό είναι να επικεντρωνόμαστε όχι μόνο στην αντίσταση τους αλλά σε συναισθήματα πικρίας ή δυσαρέσκειας που μπορεί να έχουν.
2.Η επαφή που έχουν οι άνδρες με τα συναισθήματα τους δεν είναι τέτοια που να τους επιτρέπει να τα εκφράσουν .Χρειάζονται βοήθεια για να έρθουν σε επαφή με την εσωτερική τους ζωή και να αποκτήσουν γλωσσικές ικανότητες που θα τους επιτρέψουν να μιλήσουν για τα συναισθήματα τους.
3.Οι ανάγκες κάθε συντρόφου για οικειότητα διαφέρουν και δεν πρέπει να κάνουμε αξιολογήσεις μα βάση αυτές τις διαφορές .Η αναγνώριση αυτή βοηθά τους δύο συντρόφους να καταλάβουν καλύτερα ο ένας τον άλλο και μειώνει τις συγκρούσεις σχετικά με αυτό το θέμα.
4.Ασχολειθήτε με τους τρόπους με τους οποίους οι σχετικές με το φύλο συμπεριφορές επηρεάζουν τον κάθε σύντροφο.
5.Ανανγωρίστε τις αλληλοσυγκρουόμενες προσδοκίες που υπάρχουν στο ζευγάρι και το εγκλωβίζουν σε αδιέξοδους ρόλους. Πχ άνδρας -επιβολή πειθαρχίας ,γυναίκα-νοικοκυριό.
6.Διδάξτε τους συντρόφους πώς να αντικαταστήσουν τις χειριστικές και δυσλειτουργικές χρήσεις της εξουσίας με θετικές προσπάθειες να ικανοποιήσουν τις ανάγκες τους ώστε προσπαθώντας να αλλάξουν να μην καταλήξουν στο άλλο άκρο.
7.Είναι προτιμότερο να προάγουμε την αμοιβαιότητα και την ισότητα στη σχέση από το να ανακατανέμουμε εξουσία. Με την κατάλληλη βοήθεια οι άνδρες μπορούν να εγκαταλείψουν την κυριαρχική συμπεριφορά που έχουν μάθει ,αν ξέρουν ότι στην πορεία θα διατηρήσουν το σεβασμό και την αγάπη της γυναίκας τους.
Η δυσκολία των αντρών στην συμμετοχή των οικοκυρικών διαδικασιών
1.Με το που γεννιέται ένα παιδί ο άνδρας δεν νιώθει αμέσως την ανάγκη να κάνει όλα αυτά που προσφέρει μία γυναίκα. Ή ακόμα δεν ήταν μαθημένος για κάτι τέτοιο. Για τους περισσότερους το μαγείρεμα και η ανατροφή των παιδιών είναι κάτι ξένο. Ιδίως όταν πρόκειται για βρέφη βρίσκονται συνεχώς «αδιάβαστοι» και εκεί χρειάζονται μία εκπαίδευση.
2.Για όλες αυτές τις δραστηριότητες οι άνδρες θεωρούν ότι είναι καθήκοντα των γυναικών, όπως και οι περισσότεροι μεγάλωσαν έτσι. Ο «ανδρισμός» τους, τους έχει διδάξει ότι η προσφορά τους και η θέση τους είναι στο να εργάζονται και να προσφέρουν τα υλικά αγαθά, οτιδήποτε άλλο, είναι αποκλειστικά στην θέση της γυναίκας. Πλέον όμως αυτό έχει αλλάξει και οι άνδρες έχουν γίνει πιο συμμετοχικοί. Αλλά αυτές οι δραστηριότητες σε καθημερινή βάση είναι κάτι που το θεωρούν εντελώς «θηλυπρεπή» και ανάρμοστο γ΄αυτούς.
3.Ένας συχνός τσακωμός, ανάμεσα στα ζευγάρια είναι για το ποιος έχει τον έλεγχο μέσα στο σπίτι. Πολλοί άνδρες παίρνουν την πρωτοβουλία να ασχοληθούν με τις δραστηριότητες του σπιτιού μόνο και μόνο για να δείξουν ότι είναι εκείνοι που καθορίζουν τον έλεγχο στο σπίτι. Έτσι η αξία του δεν καταπατείται.
4.Συχνά και οι 2 σύζυγοι δεν έχουν την ενέργεια που χρειάζεται για να αντεπεξέλθουν και στις δραστηριότητες του σπιτιού και της εργασίας τους. Οι ώρες εργασίας απαιτούν πολλά πράγματα ακόμα και αφιέρωση προσωπικού χρόνου, εκεί λοιπόν το ζεύγος βασίζεται στο πως θα τα αντεπεξέλθουν στις υποχρεώσεις του σπιτιού.
5.Συχνά οι εργοδότες δεν δείχνουν να κατανοούν τους άνδρες και τις γυναίκες που προσπαθούν να ισορροπήσουν τα πράγματα και στην εργασία τους και στο σπίτι. Στην πραγματικότητα τους ζητείται να εργάζονται και υπερωρίες και σε συνεχόμενη βάση και χωρίς αμοιβή.