Animated - Angels Pictures, Images and Photos

Πέμπτη 27 Ιανουαρίου 2011

Τι προκαλεί την διαταραχή πανικού: ο νους, το σώμα, ή και τα δύο;

Τι προκαλεί την διαταραχή πανικού: ο νους, το σώμα, ή και τα δύο;


Σώμα: Μπορεί να υπάρξει μια γενετική προδιάθεση και μερικοί πάσχοντες αναφέρουν ότι κάποιο οικογενειακό μέλος έχει ή είχε μια διαταραχή πανικού ή κάποια άλλη συναισθηματική διαταραχή όπως η κατάθλιψη. Οι μελέτες με δίδυμα έχουν επιβεβαιώσει τη δυνατότητα της "γενετικής κληρονομιάς" της διαταραχής πανικού. Δεν έχει ωστόσο ακόμα προσδιοριστεί κάποιος συγκεκριμένος υπεύθυνος βιολογικός δείκτης.
Νους: Τα αγχωτικά γεγονότα της ζωής μπορούν να προκαλέσουν τις κρίσεις πανικού. Μια τέτοια γνωστή αιτία που έχει παρατηρηθεί, είναι αυτή της πρόσφατης απώλειας ή χωρισμού. Μερικοί ερευνητές παρομοιάζουν τον "παράγοντα άγχους της ζωής" σαν έναν θερμοστάτη, δηλαδή όταν το στρες χαμηλώνει την αντίσταση του οργανισμού, τα ελλοχεύοντα φυσικά αίτια προδιάθεσης πυροδοτούν μια νέα κρίση.
Και τα δύο: Φυσικά και ψυχολογικά αίτια ευθύνονται για την διαταραχή πανικού, από κοινού. Αν και οι αρχικές κρίσεις μπορούν να προέλθουν από το «πουθενά», τελικά ο ασθενής μπορεί πραγματικά και άθελά του, να συνεισφέρει με την συμπεριφορά του στην εκδήλωση μιας κρίσης. Για παράδειγμα, εάν ένα άτομο με διαταραχή πανικού νοιώσει έναν ή δύο έκτακτους κτύπους της καρδιάς του ύστερα από υπερκατανάλωση καφέ, άσκηση, ή λήψη κάποιου φαρμάκου, μπορεί να το ερμηνεύσει σαν σύμπτωμα μιας επερχόμενης κρίσης πανικού και, λόγω αυτής της υπερβολικής ανησυχίας του, να πάθει και πραγματικά την κρίση.
Ο καφές, η άσκηση, και ορισμένα φάρμακα μπορούν μερικές φορές πράγματι, να προκαλέσουν τις κρίσεις πανικού. Ένα από τα πιο εκνευριστικά πράγματα για τον πάσχοντα από διαταραχή πανικού, είναι ότι δεν ξέρει ποτέ, πώς να απομονώσει τα ακριβή αίτια μιας επίθεσης.
Για το λόγο αυτό, η σωστή θεραπεία για την διαταραχή πανικού εστιάζεται σε όλες τις πτυχές -- φυσικές, ψυχολογικές, και φυσιολογικές -- της διαταραχής.

Θεραπεία της διαταραχής πανικού


Η διαταραχή πανικού είναι καλά θεραπεύσιμη νόσος, με ποικίλη διαθέσιμη θεραπεία. Αυτές οι θεραπείες είναι εξαιρετικά αποτελεσματικές. Οι περισσότεροι άνθρωποι που έχουν ολοκληρώσει τη θεραπεία, μπορούν να συνεχίσουν μια κανονική ζωή, παρόλο που περιστασιακά μπορεί να νοιώθουν μια μικρή αποφυγή ή ανησυχία για κάποιες καταστάσεις. Μόλις αντιμετωπιστεί η διαταραχή πανικού, δεν οδηγεί σε οποιεσδήποτε μόνιμες περιπλοκές.

Οι περισσότεροι ειδικοί συμφωνούν ότι ένας κατάλληλος συνδυασμός φαρμακευτικής αγωγής και ψυχοθεραπείας είναι η καλύτερη θεραπεία για την διαταραχή πανικού.

Η βενλαφαξίνη (venlafaxine HCl, DEPREVIX, EFEXOR XR), πήρε έγκριση το 2005 από το FDA, για τη θεραπεία της διαταραχής πανικού.

Οι εκλεκτικοί αναστολείς επαναπρόσληψης της σεροτονίνης (SSRI) χρησιμοποιούνται συχνά ως θεραπεία πρώτης επιλογής, και σαν δεύτερη επιλογή ακολουθούν τα τρικυκλικά αντικαταθλιπτικά. Οι βενζοδιαζεπίνες μπορούν να επιτύχουν μακροπρόθεσμο έλεγχο της νόσου, αλλά πρέπει να δίδονται σε ασθενείς με σοβαρή διαταραχή πανικού.

Η φλουοξετίνη, (fluoxetine, Ladose) μπορεί να χρησιμοποιηθεί, εντούτοις, πιθανώς να μην είναι καλά ανεκτή στην αρχή, γιατί μπορεί για λίγο χρόνο να αυξήσει την ανησυχία, εκτός αν ξεκινήσουμε απο πολύ χαμηλές αρχικές δόσεις. Η φλουοξετίνη (fluoxetine) έχει μακρύ χρόνο ημιζωής, που την κάνει μια καλή επιλογή στους οριακά συμμορφούμενους ασθενείς.

Η παροξετίνη, (paroxetine) έχει μια πιο κατασταλτική επίδραση, και είναι συχνά καλύτερα ανεκτή αρχικά. Και τα αυτά SSRI αλλάζουν το μεταβολισμό του κυτοχρώματος P-450, γεγονός που πρέπει να ληφθεί υπόψη.

Η citalopram, η escitalopram, και η σερτραλίνη, (sertraline, Zoloft), προκαλούν λιγότερες ηπατικές ενζυμικές αλληλεπιδράσεις και είναι κατάλληλες αρχικές επιλογές για τους ασθενείς με άλλες ιατρικές θεραπευτικές αγωγές ή εκείνους που ανησυχούν για τις αλληλεπιδράσεις των φαρμάκων. Η escitalopram εμφανίζεται ιδιαίτερα καλά ανεκτή στις μελέτες.

Οι βενζοδιαζεπίνες ενεργούν γρήγορα αλλά προκαλούν συχνά εξάρτηση. Οι βενζοδιαζεπίνες μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως αρχική προσθήκη, ενώ ξεκινά η θεραπεία με SSRI σε μια σταδιακά αυξανόμενη δόση. Οι βενζοδιαζεπίνες μπορούν να μειωθούν σταδιακά μετά από 4-12 εβδομάδες ενώ τα SSRI συνεχίζονται. Αυτή η προσέγγιση βελτιώσει αρκετά την αποδοχή της σωστής θεραπείας.

Από τις βενζοδιαζεπίνες, η αλπραζολάμη, (alprazolam, Xanax), έχει χρησιμοποιηθεί συχνά στο παρελθόν για τη διαταραχή πανικού, αλλά είναι επίφοβη η μακροχρόνια χρήση της, λόγω της σοβαρής πιθανότητας ανάπτυξης εξάρτησης.
H κλοναζεπάμη, (clonazepam), είναι ίσως μια καλύτερη επιλογή επειδή έχει πιο μακροχρόνια ημιζωή και εμπειρικά βλέπουμε λιγότερες αντιδράσεις απόσυρσης στη φάση διακοπής.
Η "γνωστική αναδόμηση" (μεταβολή του τρόπου σκέψης) βοηθά τους ανθρώπους να αντικαταστήσουν εκείνες τις εσφαλμένες φοβικές σκέψεις τους, με ρεαλιστικότερους, θετικούς τρόπους επίλυσης των κρίσεων.
Οι τεχνικές χαλάρωσης μπορούν περαιτέρω να βοηθήσουν κάποιον "να περάσει" μέσα από μια κρίση. Αυτές οι τεχνικές περιλαμβάνουν την επανεκπαίδευση της αναπνοής και τη θετική απεικόνιση. Έχουμε διαπιστώσει ότι οι ασθενείς με διαταραχή πανικού τείνουν να έχουν υψηλότερο από το μέσο όρο ρυθμό αναπνοής, οπότε η εκμάθηση επιβράδυνσης της αναπνοής, μπορεί να βοηθήσει κάποιον να αντεπεξέλθει σε μια κρίση πανικού όπως επίσης μπορεί να αποτρέψει μελλοντικές κρίσεις.
Ένα μεγάλο μέρος της επιτυχίας της θεραπείας εξαρτάται από την προθυμία του ασθενούς να ακολουθήσει προσεκτικά το περιγραμμένο σχέδιο αντιμετώπισης της νόσου. Αυτό είναι πολύπλευρο, και δεν θα αποδώσει καρπούς την άλλη μέρα, αλλά όποιος το ακολουθήσει, πρέπει να αρχίσει να έχει σοβαρή βελτίωση περίπου μέσα σε 10 έως 20 εβδομάδες. Εάν συνεχίσει τη θεραπεία, μέσα σε ένα έτος θα παρατηρήσει μια τεράστια βελτίωση.


 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου