Υπάρχουν Θετικές επιπτώσεις του διαζυγίου για τα παιδιά;

Υπάρχουν Θετικές επιπτώσεις του διαζυγίου για τα παιδιά;

• Κατά κύριο λόγο τα παιδιά απαλλάσσονται από το αρνητικό κλίμα των συνεχών συγκρούσεων μέσα στην οικογένεια.
• Οι γονείς συνήθως έχουν πιο ποιοτική και στενή επαφή με τα παιδιά μετά το χωρισμό παρά πριν. Αφιερώνουν περισσότερο χρόνο και είναι πρόθυμοι να ικανοποιήσουν τις επιθυμίες των παιδιών. (δώρα, βόλτες, ταξίδια, τηλέφωνα κλπ)

Ποιες είναι οι επιπτώσεις της προσπάθειας εναντίωσης του παιδιού προς κάποιον γονέα για εκδίκηση;

Πολύ λάθος να χρησιμοποιούμε τα παιδιά για να εκδικηθούμε κάποιον γιατί τα πράγματα μπορεί να ξεφύγουν τελείως από τον έλεγχο μας με άσχημες και απρόβλεπτες συνέπειες. Έτσι μπορεί στην προσπάθεια μας να φέρουμε πίσω τον σύντροφο μας ή να τον τιμωρήσουμε στερώντας του την αγάπη του παιδιού μπορεί να δημιουργήσουμε στο παιδί μας ψυχολογικά προβλήματα και το παιδί τους κινδυνεύει να τραυματιστεί ψυχολογικά αν ο ένας σύζυγος το στρέφει εναντίον του άλλου.

Οδηγίες για τους γονείς που χωρίζουν

Τι να κάνετε:

• Μην κρύψετε την αλήθεια από το παιδί. Ανακοινώστε την και οι δύο μαζί
• Ενθαρρύνετε τα να εκφράσουν τα συναισθήματά τους
• Μην κρύψετε τα δικά σας αισθήματα
• Ενημερώστε το σχολείο του
• Μην κατηγορείτε τον άλλο γονέα
• Μην καταφεύγετε σε υλικά ανταλλάγματα
• Απευθυνθείτε στον ειδικό όταν αυτό είναι χρήσιμο για την καλύτερη ένταξη του παιδιού και του εαυτού σας
• Θυμηθείτε ότι τα παιδιά χρειάζονται να αγαπάνε και τους δύο γονείς τους
• Ενθαρρύνετέ τα παιδιά να ρωτάνε και δώστε τους ξεκάθαρες απαντήσεις
• Έχετε υπομονή μαζί τους
• Πείτε τους την αλήθεια σχετικά με το διαζύγιο όσο αυτό είναι δυνατόν
• Επιτρέψτε τους να εκφράζουν τα αισθήματα τους, όποια και αν είναι αυτά
• Δώστε τους παρηγοριά στοργή και υποστήριξη
• Διαβεβαιώστε τα παιδιά ότι το διαζύγιο είναι πρόβλημα των μεγάλων και ότι δεν το προκάλεσαν αυτά
• Διαβεβαιώστε τα παιδιά ότι θα είστε οι γονείς τους για πάντα
• Προσέξτε τον εαυτό σας
• Κρατήστε τις καθημερινές ρουτίνες και κάνετε όσο πιο λίγες αλλαγές γίνεται
• Προσπαθήστε να διατηρείτε παρόμοιους κανόνες και ρουτίνες και στα δύο νέα σπίτια
• Χρησιμοποιείστε την υποστήριξη που μπορεί να πάρετε από φίλους, συγγενείς, άλλους χωρισμένους γονείς
• Έχετε κατά νου τις φυσιολογικές αντιδράσεις των παιδιών σε σχέση με το διαζύγιο
• Ενημερώστε τους σημαντικούς άλλους (δάσκαλοι, γιατροί, οικιακές βοηθοί, φίλοι, συγγενείς κλπ) για το διαζύγιο. Κάποιες ερωτήσεις τους μπορεί να βάλουν τα παιδιά σας σε πολύ δύσκολη θέση.

Τι να μην κάνετε:

• Μην στέλνετε μηνύματα στην/στον πρώην σας διαμέσου των παιδιών
• Μη ζητάτε από τα παιδιά να κρατάνε μυστικά από τον/την πρώην σύντροφο / σύζυγο
• Μη χρησιμοποιείτε τα παιδιά ως 'μοχλούς' σε 'παιχνίδια δύναμης' με την/τον πρώην
• Μην υποτιμάτε τον/την άλλο/η γονέα μπροστά στα παιδιά
• Μην λέτε στα παιδιά τι να αισθάνονται ή τι να σκέφτονται
• Μη ζητάτε από τα παιδιά να παίρνουνε το μέρος σας (ή αν σας αγαπάνε περισσότερο από τον/την πρώην σας
• Μην χρησιμοποιείτε τα παιδιά ως έμπιστους ενήλικες ή ως υποκατάστατα της/του πρώην ή φίλων
• Μην συγκρίνετε τα συναισθήματά σας με αυτά των παιδιών σας
• Μην μπλοκάρετε την επιθυμία των παιδιών σας να μιλάνε και να ρωτάνε για το διαζύγιο και τις αλλαγές που φέρνει
• Μη βάζετε τα παιδιά εν μέσω συγκρούσεων που μπορεί να έχετε με την/τον πρώην σας.

Φυσιολογικές αντιδράσεις παιδιών στο διαζύγιο των γονιών τους

Οι παρακάτω είναι φυσιολογικές αντιδράσεις των παιδιών και εμφανίζονται στην περίοδο του χωρισμού και για περίπου ένα χρόνο κατά την προσαρμογή στο διαζύγιο. Μερικές από αυτές μπορεί να επιμένουν για περισσότερο.

- Θυμός: για τους δύο γονείς, για τον εαυτό τους, τα αδέρφια (μπορεί να είναι κρυμμένος θυμός ή να εκφράζεται με λέξεις ή με τη συμπεριφορά), και συχνές σκηνές αδερφικής αντιζηλίας ή καυγάδες.

- Άρνηση: Κάνουνε σαν να μην υπήρξε το διαζύγιο ή σαν να μην τα έχει επηρεάσει καθόλου ή προσπαθούνε να ενώσουν τους γονείς.

- Φόβος: Στενοχωριούνται για τη δική τους ή την ασφάλεια άλλων, εκφράζουν φόβους για την υγεία τους και για το ποιος θα τα προσέχει / φροντίζει στο μέλλον, είναι πολύ γκρινιάρικα, και αναζητούν συνεχώς προσοχή και διαβεβαίωση ότι όλα είναι εντάξει.

- Ενοχές και αυτοκατηγόριες: Πολλές αναφορές «αν όμως δεν χωρίζατε», ρωτάνε συνεχώς γιατί, ζητάνε διαβεβαίωση και ανακούφιση, κατηγορούν τον εαυτό τους με άμεσους ή καλυμμένους τρόπους, κάνουν σαν να επιζητούν (υποσυνείδητα ) κάποια τιμωρία.

- Αλλαγές ύπνου / υγείας: Μικροπαράπονα σχετικά με την υγεία τους, αλλαγές στην όρεξη, αλλαγές στον ύπνο, άσχημα όνειρα, φόβος να κοιμηθούνε μόνα τους.

- Ανασφάλεια: Κρέμονται συνεχώς από τον/την γονιό, αρνούνται να πάνε στο σχολείο, έχουν αυξημένα κτητικότητα για ανθρώπους, ζώα και αντικείμενα, τραβάνε τα πράγματα στα όριά τους και ελέγχουν τα όρια που θέτουν οι γονείς, ειδικά όταν πάνε από το σπίτι του/της ενός γονιού στο σπίτι του/της άλλης, αναζητούνε υποκατάστατα των γονιών (παππούς, γιαγιά κλπ) για ανακούφιση.

- Προστασία των γονιών: Φέρονται σαν να είναι ενήλικες, κρύβουν τη λύπη τους ώστε να ανακουφίσουν και να παρηγορήσουν τον/την γονιό.

- Παλινδρόμηση: Επιστρέφουν σε προηγούμενο στάδιο λειτουργικότητας: - ζητάνε κάποιο αγαπημένο αντικείμενο για να κοιμηθούν, πχ κουβέρτα, αρκουδάκι, πιπίλα κλπ μετά από κάποιο διάστημα που δεν το χρειαζότανε, 'βρέχονται' την νύχτα κλπ. Αυτά συνήθως υποχωρούν με αρκετή διαβεβαίωση, και χωρίς κατηγορίες και κριτική.

- Λύπη: Μπορεί να φαίνονται λυπημένα συνεχώς ή κατά διαστήματα, να κλαίνε, να είναι κουρασμένα ή υπερκινητικά ή αποσυρμένα.