ΝΕΥΡΑ-ΞΕΣΠΑΣΜΑ
Τo ξέσπασμα μπορεί να πυροδοτηθεί από ένα ασήμαντο παράπονο, που εκδηλώνεται με παρακάλια ή γκρίνια του παιδιού. Στη συνέχεια κορυφώνεται σε λυγμούς και σύντομα το παιδί μπορεί να βρεθεί ξαπλωμένο στο πάτωμα, να κλοτσάει βίαια, να ουρλιάζει και να ξεφωνίζει. Μερικά παιδιά χτυπούν τα κεφάλια τους, δαγκώνουν ή κλοτσούν όποιον τα πλησιάσει και πετάνε ή σπάζουν διάφορα αντικείμενα. Στο κορύφωμα της κρίσης, δεν ακούνε τα λόγια των άλλων. Είναι φοβισμένα, εξοργισμένα κι ανίκανα να σταματήσουν το κλάμα ή τα ουρλιαχτά τους. Στο στάδιο αυτό, κινδυνεύουν να τραυματιστούν ή να τραυματίσουν κάποιον άλλο. Μερικά παιδιά μάλιστα, φτάνουν σε σημείο να κρατούν την ανάσα τους μέχρι να λιποθυμήσουν.
Κοντολογίς, τα ξεσπάσματα εμφανίζονται όταν τα παιδιά δεν πετυχαίνουν το σκοπό τους- ωστόσο, το πράγμα δεν είναι τόσο απλό. Κουρασμένα, καταπιεσμένα ή ανήσυχα παιδιά, παρουσιάζουν περισσότερα ξεσπάσματα. Παιδιά με δύσκολο χαρακτήρα (που συχνά είναι καταπιεσμένα), εκδηλώνουν περισσότερα ξεσπάσματα. Παιδιά ανήσυχων γονιών, έχουν πιο συχνά ξεσπάσματα: το πρότυπο που προσφέρουν οι γονείς, είναι κι εδώ εξίσου ισχυρό με οποιαδήποτε άλλη περίπτωση.
Και τα παιδιά που πετυχαίνουν το στόχο τους μετά από ένα τέτοιο ξέσπασμα, μαθαίνουν πως αυτός ο τρόπος συμπεριφοράς φέρνει αποτελέσματα — και το πιθανότερο είναι πως θα το επιχειρήσουν ξανά.
Μερικά ξεσπάσματα έχουν και τη θετική τους όψη. Όσα παρουσιάζονται ως αντίδραση σε κάποια διακοπή ή ενόχληση, ή επειδή του παίρνουν κάποιο πράγμα, αποτελούν μέθοδο αυτοπροστασίας του παιδιού. Η εκδήλωση αυτή είναι καλύτερη από την παθητικότητα, και μια θυμωμένη αντίδραση μπορεί να είναι υγιέστερη από μια στάση υποταγής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου