Η απόρριψη αποτελεί βασικό νόμο του κοινωνικού σύμπαντος. Όταν όμως κανείς επικεντρώνεται στο ότι έχει απορριφθεί από κάποιους, εύκολα μπορεί να συντριβεί συναισθηματικά και να δημιουργήσει έναν φαύλο κύκλο αυτοεκπληρούμενης προφητείας, όπου αυτό που φοβάται περισσότερο είναι αυτό ακριβώς που του συμβαίνει. Η ευαισθησία στην απόρριψη σημειώνει ιδιαίτερα υψηλά ποσοστά στις μέρες μας, και μάλιστα και στα δύο φύλα.
Όλοι οι άνθρωποι νιώθουν ψυχικό πόνο σε κάποια στιγμή, αυτό είναι κάτι φυσιολογικό. Εξίσου φυσιολογικό είναι να μη μας συμπαθούν όλοι, όπως κι εμείς δε συμπαθούμε όλο τον κόσμο που γνωρίζουμε, είτε έχουμε αντικειμενικούς είτε υποκειμενικούς λόγους. Ωστόσο, όταν ένας άνθρωπος αισθάνεται ότι οι άλλοι δεν τον συμπαθούν ή δεν τον αποδέχονται, τείνει να αισθάνεται συντετριμμένος και, ειδικά στις ερωτικές σχέσεις, ισοπεδωμένος.
Έτσι, η αίσθηση της απόρριψης συχνά γίνεται το επίκεντρο ενός καταρράκτη αρνητικών συναισθημάτων και σκέψεων: «γιατί ο συνάδελφος δε μου έδωσε την απαιτούμενη προσοχή στη σύσκεψη;» ή «γιατί ο σύντροφός μου βλέπει τηλεόραση αντί να κουβεντιάζουμε και να μου δίνει προσοχή;».
Όταν λέμε ότι η συναισθηματική απόρριψη πονάει, δεν το εννοούμε απλώς μεταφορικά. Η νευροεπιστήμονας στο Πανεπιστήμιο UCLA των ΗΠΑ Naomi Eisenberger και οι συνεργάτες της βρήκαν ότι η απόρριψη ενεργοποιεί στον εγκέφαλο την ίδια περιοχή που γεννά την αρνητική αντίδραση στον φυσικό πόνο. Το να απορριφθεί κανείς από τον/τη σύντροφό ή τον κολλητό του για τον εγκέφαλό του είναι το ίδιο απειλητικό με το να ακουμπήσει το χέρι του σε ένα καυτό μάτι κουζίνας.
Συναισθηματικοί δεσμοί και DNA
Η ανάγκη μας να συνδεόμαστε συναισθηματικά με άλλους είναι εγγεγραμμένη στο DNA μας. Έτσι, η απογοήτευση όταν δεν υπάρχει συναισθηματική σύνδεση είναι δεδομένη. Γι' αυτό και η εντονότερη
μορφή απόρριψης -η αποχώρηση αγαπημένου προσώπου- είναι από τις πιο στρεσογόνες και απογοητευτικές εμπειρίες.
Η αυτοπεποίθηση του ανθρώπου σχετίζεται άμεσα με το πόσο αποδεκτός είναι: μια πρόσκληση του στυλ «θα χαρούμε να έρθεις στο πάρτι μας» μπορεί να ανεβάσει κάποιον στα ουράνια, ενώ η δικαιολογία «σε βλέπω απλώς ως φίλο» μπορεί να στείλει κάποιον στα τάρταρα.
Όμως, όταν κανείς αισθάνεται άσχημα, για οποιοδήποτε λόγο, τείνει να νιώθει άσχημα και για τον εαυτό του και η κοινωνική του αυτοπεποίθηση είναι το ραντάρ που ελέγχει το περιβάλλον για να ανιχνεύσει ενδείξεις απόρριψης ή αποδοχής. Ανάλογα με το τι καταγράφει το εσωτερικά προγραμματισμένο ραντάρ, ο άνθρωπος αντιδρά με αύξηση ή μείωση της αυτοπεποίθησής του.
Ωστόσο, επιστημονικές εξηγήσεις θέτουν το ότι αν το «ραντάρ» αυτό δεν ήταν ευαίσθητο στην παραμικρή απόρριψη, τότε πιθανότατα θα έχανε και τις μεγαλύτερες απορρίψεις, διακινδυνεύοντας την ευτυχία ή την ασφάλεια του ατόμου. Η φύση μας έκανε ευαίσθητους στην απόρριψη, αφού ο άνθρωπος εξαρτάται από μικρές κοινωνικές ομάδες, των οποίων η αποδοχή είναι απαραίτητη για την επιβίωσή του.
Βιώνοντας την απόρριψη διαφορετικά
Για τους περισσότερους ανθρώπους η απόρριψη είναι κάτι σχεδόν χειροπιαστό-αν το διηγόταν σε κάποιον τρίτο, θα μπορούσε να καταλάβει αμέσως τι εννοούν. Για μια μερίδα ανθρώπων, όμως, η απόρριψη είναι κάτι που τους περιστοιχίζει στο κάθε τι: υποψιάζονται την πιθανή απόρριψη σε κάθε βλέμμα, σχόλιο, υπαινιγμό και ζουν με το μόνιμο φόβο ότι από στιγμή σε στιγμή θα τους απορρίψουν οι άλλοι ολοκληρωτικά. Παρόλο που ο πόνος αυτών των ανθρώπων είναι ιδιωτικός, ωστόσο έχει δημόσιες συνέπειες: οι άνθρωποι γίνονται ολοένα και πιο διστακτικοί στο να πάρουν το παραμικρό κοινωνικό ρίσκο. Καθένας επικεντρώνεται στο να αξιολογεί την κοινωνική απόδοσή του, αποφεύγοντας να πλησιάσει αγνώστους ή να αμφισβητήσει τα δεδομένα.
Ποιοι είναι ιδιαίτερα ευαίσθητοι στην απόρριψη
Σύμφωνα με τις έρευνες της καθηγήτριας του πανεπιστημίου Columbia Geraldine Downey, οι ενήλικες που ως παιδιά βίωσαν απόρριψη από τους γονείς τους είναι πιο ευαίσθητοι στην απόρριψη ως ενήλικες. Έτσι, τα παιδιά που μεγαλώνουν χωρίς να καλύπτονται οι ανάγκες τους για στοργή και συναισθηματικό δέσιμο με τους γονείς τους, γίνονται ενήλικες που μαθαίνουν να περιμένουν την απόρριψη από τους άλλους, ειδικά αυτούς που αγαπούν ή θεωρούν σημαντικούς. Τα συναισθήματα που συνοδεύουν την προσδοκία της απόρριψής τους είναι άγχος και θυμός. Ερμηνεύουν τα ουδέτερα σημάδια ή ασήμαντες πράξεις (πχ καθυστέρηση στο να τους τηλεφωνήσει κάποιος) ως σίγουρες αποδείξεις ότι ο άλλος τους απορρίπτει.
Αισθάνονται διαρκώς απειλημένοι, καταδικάζουν τους άλλους και δε τους δίνουν δεύτερη ευκαιρία. Οι άντρες που φοβούνται την απόρριψη γίνονται πιο κτητικοί και ζηλιάρηδες, ενώ οι γυναίκες θυμώνουν και γίνονται απόμακρες και αμέτοχες.
Έτσι, όπως το νευρικό μας σύστημα έχει έναν μηχανισμό που μας προστατεύει από φυσιολογικές απειλές (πχ ένα άγριο σκυλί που μας κυνηγάει) ενεργοποιώντας το ένστικτο της «πάλης ή φυγής», αντίστοιχα διαθέτει και ένα σύστημα άμυνας για να μας προστατεύει από τη συναισθηματική απόρριψη.
Πέρα από τη συμβολή της οικογένειας στην ευαισθησία προς τη συναισθηματική απόρριψη, καθοριστικός παράγοντας είναι και η προδιάθεση που έχει το άτομο να αντιδρά στο στρες. Η γενετική προδιάθεση της πρόωρης γέννησης, για παράδειγμα, μπορεί να διαμορφώσει έτσι το νευρικό σύστημα του παιδιού, ώστε να είναι πιο ευαίσθητο στο στρες, άρα και τη συναισθηματική απόρριψη.
Τέλος, τα παιδιά που βιώνουν την κοινωνική και συναισθηματική απόρριψη από τους συμμαθητές τους είναι πολύ πιθανό ότι ως νέοι ενήλικες δε θα εμπιστεύονται τους άλλους, θα είναι ιδιαίτερα επιφυλακτικοί και θα φοβούνται την απόρριψη από φίλους,
ερωτικούς συντρόφους και συνεργάτες, παρά την καλή συναισθηματική τους σύνδεση με τους γονείς τους.
Τα χαρακτηριστικά των ευαίσθητων στην απόρριψη ανθρώπων
· Έχουν πολύ άγχος
· Απογοητεύονται εύκολα
· Είναι «κλειστοί» και εκφράζουν τα συναισθήματά τους δύσκολα
· Είναι επιφυλακτικοί
· Αναζητούν συντρόφους και φίλους με παρόμοια χαρακτηριστικά
· Ευχαριστιούνται δυσκολότερα
· Υποφέρουν στον ερωτικό τομέα
· Ανησυχούν διαρκώς για το αν οι άλλοι θα τους απορρίψουν
Τρόποι αντιμετώπισης
Η παραδοχή του προβλήματος, ότι κάποιος είναι υπερευαίσθητος στην απόρριψη, παρόλο που δεν θα αλλάξει από μόνη της τη συμπεριφορά του ατόμου αυτού, είναι το πρώτο βήμα για να το αντιμετωπίσει. Παράλληλα, το άτομο αυτό χρειάζεται να ενδυναμώσει την αυτοπεποίθησή του και να μάθει να αξιολογεί σωστά τα δυνατά του σημεία.
Εξίσου απαραίτητο είναι να σιωπήσει και η εσωτερική φωνή του ατόμου που κριτικάρει διαρκώς και προβλέπει προβλήματα και καταστροφές: όταν κανείς μάθει να διαχειρίζεται τις αρνητικές του σκέψεις, αυτές μειώνονται και τελικά εξαλείφονται, συμπαρασέρνοντας και τα όποια αρνητικά συναισθήματα που γεννούσαν. Ο άνθρωπος θα πρέπει να μάθει να φιλτράρει και την κριτική που του κάνουν οι άλλοι, αγνοώντας τα κακοπροαίρετα σχόλια και αξιοποιώντας την εποικοδομητική κριτική που στόχο έχει την βελτίωσή του.
Η δημιουργία ενός συμπαγούς κοινωνικού δικτύου με αξιόπιστους φίλους μπορεί επίσης να θέσει τέλος στον φαύλο κύκλο του φόβου της απόρριψης.
Τέλος, η ψυχολογική βοήθεια και καθοδήγηση μπορεί να κάνει αυτό το ταξίδι συντομότερο και να βοηθήσει το άτομο να φτάσει στο στόχο του γρηγορότερα και αποτελεσματικότερα.
Ανεκπλήρωτη αγάπη: Η μοναξιά της απόρριψης
Η αγάπη δε χρειάζεται να πληγώνει, δυστυχώς όμως φαίνεται ότι σε μερικές περιπτώσεις αυτό ακριβώς κάνει. Όταν ακούμε τραγούδια αγάπης, το κεντρικό θέμα τους είναι συνήθως η ανεκπλήρωτη αγάπη. Κάποιος που έφυγε, που απάτησε, που υποσχέθηκε και δεν τήρησε τις υποσχέσεις του, που ζήλεψε ή έκανε τον άλλον να ζηλέψει, θυελλώδη συναισθήματα, προδοσίες, λύπη, μοναξιά.
Η αγάπη είναι τόσο έντονα θετικό συναίσθημα από μόνη της, που ίσως τελικά είναι αναπόφευκτο να φέρνει και κάποιον πόνο σε ορισμένες περιπτώσεις. Κατά κάποιον τρόπο πρόκειται για το νόμο της φύσης σχετικά με τα αντίθετα: για κάθε δύναμη υπάρχει και μια ίση αλλά αντίθετη δύναμη, η οποία εξισορροπεί την πρώτη.
Για κάθε περίπτωση όπου η αγάπη ανυψώνει τον άνθρωπο στα ουράνια, υπάρχει και ο νόμος τη βαρύτητας που τον προσγειώνει στη γη, άλλοτε με απότομη πτώση και άλλοτε με μια ανάλαφρη, σταθερή πορεία προσγείωσης.
Το πάθος
Το πάθος είναι μια πολύχρωμη πεταλούδα που πετάει ελεύθερη στον αέρα, ανεβαίνει στα ουράνια, αλλά
Η αγάπη είναι τόσο έντονα θετικό συναίσθημα από μόνη της, που ίσως τελικά είναι αναπόφευκτο να φέρνει και κάποιον πόνο σε ορισμένες περιπτώσεις. Κατά κάποιον τρόπο πρόκειται για το νόμο της φύσης σχετικά με τα αντίθετα: για κάθε δύναμη υπάρχει και μια ίση αλλά αντίθετη δύναμη, η οποία εξισορροπεί την πρώτη.
Για κάθε περίπτωση όπου η αγάπη ανυψώνει τον άνθρωπο στα ουράνια, υπάρχει και ο νόμος τη βαρύτητας που τον προσγειώνει στη γη, άλλοτε με απότομη πτώση και άλλοτε με μια ανάλαφρη, σταθερή πορεία προσγείωσης.
Το πάθος
Το πάθος είναι μια πολύχρωμη πεταλούδα που πετάει ελεύθερη στον αέρα, ανεβαίνει στα ουράνια, αλλά
δύσκολα φυλακίζεται στο δίχτυ. Το πάθος είναι μια κατάσταση τεράστιας ψυχικής απόλαυσης. Ενδυναμώνει την ψυχή, συναρπάζει, ενθουσιάζει, ερεθίζει, εντυπωσιάζει.
Οι άνθρωποι θυμούνται την πρώτη τους αγάπη και το καρδιοχτύπι που συνδέεται με αυτή. Σε μια μακροχρόνια σχέση οι άνθρωποι θυμούνται με λαχτάρα το πρώτο τους ραντεβού. Η πρώτη αγάπη και το πάθος του πρώτου ραντεβού μιας σχέσης ξεκλειδώνουν συναισθήματα που μπορεί να ήταν ξεχασμένα για καιρό: ψυχική ευφορία, γαλήνη, τρυφερότητα, διέγερση, ζήλεια, ενθουσιασμό, τέλεια ένωση, και η λίστα συνεχίζεται.
Το πάθος είναι μια γλυκιά αναισθησία που τυφλώνει τον άνθρωπο σε κάθε τι που μπορεί να παρέμβει ανάμεσα στον ίδιο και το αντικείμενο του πάθους του. Η αγάπη, στη σκηνή του πάθους, έχει μια τεράστια δύναμη εκείνη τη στιγμή, που μπορεί να ξεπεράσει το κάθε τι.Όταν η κρίση αντικαθίσταται με μια γερή δόση πάθους, τότε οι άνθρωποι έχουν την τάση να παίρνουν αποφάσεις διαφορετικές από αυτές που θα έπαιρναν συνήθως.
Ο άντρας ή η γυναίκα που λειτουργεί με βάση το πάθος και λιγότερο τη λογική εμπλέκεται σε μια σχέση με ένα άτομο που είναι παντρεμένο ή με κάποιον άλλο τρόπο μη διαθέσιμο. Κάνει σχέση ή ακόμα και παντρεύεται ένα άτομο με το οποίο αντιλαμβάνεται ότι έχει μεγάλες διαφορές, αλλά ελπίζει ότι αυτές θα εξομαλυνθούν με το πέρασμα του χρόνου (κάτι που δε γίνεται και οδηγεί σε άλλα προβλήματα).
Όταν το πάθος εξατμίζεται, όπως συμβαίνει πάντα, τότε τα πράγματα, τα ελαττώματα, οι αδυναμίες, τα
Οι άνθρωποι θυμούνται την πρώτη τους αγάπη και το καρδιοχτύπι που συνδέεται με αυτή. Σε μια μακροχρόνια σχέση οι άνθρωποι θυμούνται με λαχτάρα το πρώτο τους ραντεβού. Η πρώτη αγάπη και το πάθος του πρώτου ραντεβού μιας σχέσης ξεκλειδώνουν συναισθήματα που μπορεί να ήταν ξεχασμένα για καιρό: ψυχική ευφορία, γαλήνη, τρυφερότητα, διέγερση, ζήλεια, ενθουσιασμό, τέλεια ένωση, και η λίστα συνεχίζεται.
Το πάθος είναι μια γλυκιά αναισθησία που τυφλώνει τον άνθρωπο σε κάθε τι που μπορεί να παρέμβει ανάμεσα στον ίδιο και το αντικείμενο του πάθους του. Η αγάπη, στη σκηνή του πάθους, έχει μια τεράστια δύναμη εκείνη τη στιγμή, που μπορεί να ξεπεράσει το κάθε τι.Όταν η κρίση αντικαθίσταται με μια γερή δόση πάθους, τότε οι άνθρωποι έχουν την τάση να παίρνουν αποφάσεις διαφορετικές από αυτές που θα έπαιρναν συνήθως.
Ο άντρας ή η γυναίκα που λειτουργεί με βάση το πάθος και λιγότερο τη λογική εμπλέκεται σε μια σχέση με ένα άτομο που είναι παντρεμένο ή με κάποιον άλλο τρόπο μη διαθέσιμο. Κάνει σχέση ή ακόμα και παντρεύεται ένα άτομο με το οποίο αντιλαμβάνεται ότι έχει μεγάλες διαφορές, αλλά ελπίζει ότι αυτές θα εξομαλυνθούν με το πέρασμα του χρόνου (κάτι που δε γίνεται και οδηγεί σε άλλα προβλήματα).
Όταν το πάθος εξατμίζεται, όπως συμβαίνει πάντα, τότε τα πράγματα, τα ελαττώματα, οι αδυναμίες, τα
προβλήματα εμφανίζονται στι πραγματικές τους διαστάσεις.
Αυτή η συνειδητοποίηση οδηγεί σε χωρισμό. Το άτομο πληγώνεται. Η αίσθηση που έχει είναι ότι δεν αγαπήθηκε, ότι δεν πήρε όσα έδωσε. Τότε φαίνεται ότι η αγάπη πληγώνει.
Τι είναι αυτό που πληγώνει;
Η αλήθεια είναι ότι δεν πρόκειται για την αγάπη καθ' αυτή που πληγώνει, αλλά για το ότι το άτομο παύει να είναι ερωτευμένο και απομακρύνεται, προξενώντας στον σύντροφό του στεναχώρια.
Και όσο πιο ερωτευμένος είναι κανείς, όσο μεγαλύτερο πάθος έχει, τόσο μεγαλύτερη και πιο απότομη είναι η πτώση του. Ένας χωρισμός, διαζύγιο, θάνατος ή εγκατάλειψη είναι από τις πιο οδυνηρές εμπειρίες, επειδή μας λείπει η αγάπη τόσο πολύ.
Τι χρειαζόμαστε στη ζωή;
Δυο βασικά πράγματα που χρειαζόμαστε στη ζωή είναι:
α) να μην είμαστε ή να μην αισθανόμαστε μόνοι και
β) να αισθανόμαστε ότι οι άλλοι μας εκτιμούν και μας αγαπούν γι' αυτό που είμαστε.Η αγάπη μας φέρνει κοντά, ενώ η μοναξιά μας υπενθυμίζει ότι κάτι μας λείπει στη ζωή. Έτσι, όταν υπάρχει μονόπλευρη αγάπη, δηλαδή όταν κάποιος αγαπάει ένα άλλο άτομο που δεν ανταποκρίνεται, στην πραγματικότητα έχει τόση ανάγκη ν' αγαπηθεί και να μην είναι μόνος, που διαλέγει το λάθος 'αντικείμενο' και δεν μπορεί να το αφήσει για κάτι πιο ταιριαστό.
Συχνά οι άνθρωποι ψάχνουν την ψυχική ικανοποίηση μέσα από την αγάπη των άλλων, ενώ το μόνο που
Αυτή η συνειδητοποίηση οδηγεί σε χωρισμό. Το άτομο πληγώνεται. Η αίσθηση που έχει είναι ότι δεν αγαπήθηκε, ότι δεν πήρε όσα έδωσε. Τότε φαίνεται ότι η αγάπη πληγώνει.
Τι είναι αυτό που πληγώνει;
Η αλήθεια είναι ότι δεν πρόκειται για την αγάπη καθ' αυτή που πληγώνει, αλλά για το ότι το άτομο παύει να είναι ερωτευμένο και απομακρύνεται, προξενώντας στον σύντροφό του στεναχώρια.
Και όσο πιο ερωτευμένος είναι κανείς, όσο μεγαλύτερο πάθος έχει, τόσο μεγαλύτερη και πιο απότομη είναι η πτώση του. Ένας χωρισμός, διαζύγιο, θάνατος ή εγκατάλειψη είναι από τις πιο οδυνηρές εμπειρίες, επειδή μας λείπει η αγάπη τόσο πολύ.
Τι χρειαζόμαστε στη ζωή;
Δυο βασικά πράγματα που χρειαζόμαστε στη ζωή είναι:
α) να μην είμαστε ή να μην αισθανόμαστε μόνοι και
β) να αισθανόμαστε ότι οι άλλοι μας εκτιμούν και μας αγαπούν γι' αυτό που είμαστε.Η αγάπη μας φέρνει κοντά, ενώ η μοναξιά μας υπενθυμίζει ότι κάτι μας λείπει στη ζωή. Έτσι, όταν υπάρχει μονόπλευρη αγάπη, δηλαδή όταν κάποιος αγαπάει ένα άλλο άτομο που δεν ανταποκρίνεται, στην πραγματικότητα έχει τόση ανάγκη ν' αγαπηθεί και να μην είναι μόνος, που διαλέγει το λάθος 'αντικείμενο' και δεν μπορεί να το αφήσει για κάτι πιο ταιριαστό.
Συχνά οι άνθρωποι ψάχνουν την ψυχική ικανοποίηση μέσα από την αγάπη των άλλων, ενώ το μόνο που
έχουν να κάνουν είναι καταρχήν ν' αγαπήσουν τον εαυτό τους.
Ν' αγαπάς και να μην αγαπιέσαι...
Το άτομο που βρίσκεται στη δυσάρεστη θέση ν' αγαπάει χωρίς ανταπόκριση, είτε εισπράττει πλήρη άρνηση και αδιαφορία από τον άλλον, είτε πρέπει να αρκεστεί στο ότι ο άλλος του προσφέρει μόνο τη φιλία του.
Όσο ο έρωτας του ενός φουντώνει, τόσο η ερωτική αδιαφορία του άλλου γίνεται εμφανέστερη και γι' αυτό πληγώνει περισσότερο. Κι επειδή πρόκειται για παγκόσμιο φαινόμενο, που λίγο-πολύ καθένας έχει την εμπειρία του, γι' αυτό το λόγο και η αγάπη χωρίς ανταπόκριση αποτελεί βασικό θέμα πολλών ταινιών και τραγουδιών.
Όταν η αγάπη υπάρχει μόνο από τη μία πλευρά και το άτομο αυτό καταφέρει με κάποιον τρόπο να πείσει ή να αναγκάσει το άλλο άτομο που δεν ανταποκρίνεται να δημιουργήσουν μια σχέση έστω και δοκιμαστικά, το αποτέλεσμα είναι καταστροφικό, γιατί οδηγεί στην εγκατάλειψη και τη στεναχώρια.
Η συνταγή της μιζέριας
Πέρα από την αγάπη χωρίς ανταπόκριση, υπάρχουν και πολλά άλλα συναισθήματα που αναμειγνύονται σε αυτή την κατάσταση. Υπάρχει πάθος, που γίνεται έμμονη ιδέα με το άλλο άτομο που δεν ανταποκρίνεται.
Σε αυτό προσθέτουμε τις ανεκπλήρωτες προσδοκίες, τα όνειρα, τη φαντασίωση ότι κάτι θα μπορούσε να γίνει ξαφνικά και να αλλάξει την κατάσταση. Και βέβαια, το συναίσθημα της απόρριψης από το άλλο άτομο είναι παρόν και έντονο.Υπάρχει ζήλεια, αυτολύπηση και, βέβαια, η αίσθηση του ανεκπλήρωτου. Το όλο συναισθηματικό μείγμα
Ν' αγαπάς και να μην αγαπιέσαι...
Το άτομο που βρίσκεται στη δυσάρεστη θέση ν' αγαπάει χωρίς ανταπόκριση, είτε εισπράττει πλήρη άρνηση και αδιαφορία από τον άλλον, είτε πρέπει να αρκεστεί στο ότι ο άλλος του προσφέρει μόνο τη φιλία του.
Όσο ο έρωτας του ενός φουντώνει, τόσο η ερωτική αδιαφορία του άλλου γίνεται εμφανέστερη και γι' αυτό πληγώνει περισσότερο. Κι επειδή πρόκειται για παγκόσμιο φαινόμενο, που λίγο-πολύ καθένας έχει την εμπειρία του, γι' αυτό το λόγο και η αγάπη χωρίς ανταπόκριση αποτελεί βασικό θέμα πολλών ταινιών και τραγουδιών.
Όταν η αγάπη υπάρχει μόνο από τη μία πλευρά και το άτομο αυτό καταφέρει με κάποιον τρόπο να πείσει ή να αναγκάσει το άλλο άτομο που δεν ανταποκρίνεται να δημιουργήσουν μια σχέση έστω και δοκιμαστικά, το αποτέλεσμα είναι καταστροφικό, γιατί οδηγεί στην εγκατάλειψη και τη στεναχώρια.
Η συνταγή της μιζέριας
Πέρα από την αγάπη χωρίς ανταπόκριση, υπάρχουν και πολλά άλλα συναισθήματα που αναμειγνύονται σε αυτή την κατάσταση. Υπάρχει πάθος, που γίνεται έμμονη ιδέα με το άλλο άτομο που δεν ανταποκρίνεται.
Σε αυτό προσθέτουμε τις ανεκπλήρωτες προσδοκίες, τα όνειρα, τη φαντασίωση ότι κάτι θα μπορούσε να γίνει ξαφνικά και να αλλάξει την κατάσταση. Και βέβαια, το συναίσθημα της απόρριψης από το άλλο άτομο είναι παρόν και έντονο.Υπάρχει ζήλεια, αυτολύπηση και, βέβαια, η αίσθηση του ανεκπλήρωτου. Το όλο συναισθηματικό μείγμα
είναι η συνταγή για να νιώθει κανείς μίζερα και χωρίς ελπίδα.
Όταν μάλιστα το άτομο που δεν ανταποκρίνεται στην αγάπη του άλλου δεν λέει ξεκάθαρα ότι δεν ενδιαφέρεται ή όταν είναι φιλικό και ευγενικό, χωρίς περαιτέρω ερωτικές προθέσεις, τότε δημιουργεί ψεύτικες ελπίδες στον ερωτευμένο καθώς και εξάρτηση.
Και όταν ξεκαθαριστεί κάποια στιγμή ότι η στάση του είναι καθαρά φιλική, το άτομο που ήταν ερωτευμένο χωρίς ανταπόκριση αισθάνεται ότι γκρεμίζεται από την κορυφή του πύργου των ονείρων και των επιθυμιών του και προσγειώνεται με τα μούτρα στη σκληρή πραγματικότητα.
Σύμφωνα με το μοντέλο της συμπεριφορικής ψυχολογίας, ο λόγος που η ευγενική και φιλική συμπεριφορά αυτού που δεν είναι ερωτευμένος προς τον ερωτευμένο του γίνεται έμμονη ιδέα και του προκαλεί εξάρτηση είναι επειδή πρόκειται για επιβράβευση των προσδοκιών του ερωτευμένου.
Και όσο πιο πολύ επιβραβεύουμε μια συμπεριφορά, σε τυχαία χρονικά διαστήματα, τόσο περισσότερη εξάρτηση δημιουργούμε. Έτσι δημιουργούνται οι φρούδες ελπίδες και στη συνέχεια έρχεται ο ψυχικός πόνος.
Τι μπορεί να γίνει
Αν είστε στη θέση του ατόμου που δεν ανταποκρίνεστε στα αισθήματα που εκφράζει για σας κάποιος άλλος, θα πρέπει να είστε εντελώς ξεκάθαροι και ειλικρινείς με το άλλο άτομο. Η επικοινωνία είναι το κλειδί της επιτυχίας, ώστε ούτε το άλλο άτομο να αισθανθεί συντετριμμένο ούτε εσείς να έχετε τύψεις.
Όταν μάλιστα το άτομο που δεν ανταποκρίνεται στην αγάπη του άλλου δεν λέει ξεκάθαρα ότι δεν ενδιαφέρεται ή όταν είναι φιλικό και ευγενικό, χωρίς περαιτέρω ερωτικές προθέσεις, τότε δημιουργεί ψεύτικες ελπίδες στον ερωτευμένο καθώς και εξάρτηση.
Και όταν ξεκαθαριστεί κάποια στιγμή ότι η στάση του είναι καθαρά φιλική, το άτομο που ήταν ερωτευμένο χωρίς ανταπόκριση αισθάνεται ότι γκρεμίζεται από την κορυφή του πύργου των ονείρων και των επιθυμιών του και προσγειώνεται με τα μούτρα στη σκληρή πραγματικότητα.
Σύμφωνα με το μοντέλο της συμπεριφορικής ψυχολογίας, ο λόγος που η ευγενική και φιλική συμπεριφορά αυτού που δεν είναι ερωτευμένος προς τον ερωτευμένο του γίνεται έμμονη ιδέα και του προκαλεί εξάρτηση είναι επειδή πρόκειται για επιβράβευση των προσδοκιών του ερωτευμένου.
Και όσο πιο πολύ επιβραβεύουμε μια συμπεριφορά, σε τυχαία χρονικά διαστήματα, τόσο περισσότερη εξάρτηση δημιουργούμε. Έτσι δημιουργούνται οι φρούδες ελπίδες και στη συνέχεια έρχεται ο ψυχικός πόνος.
Τι μπορεί να γίνει
Αν είστε στη θέση του ατόμου που δεν ανταποκρίνεστε στα αισθήματα που εκφράζει για σας κάποιος άλλος, θα πρέπει να είστε εντελώς ξεκάθαροι και ειλικρινείς με το άλλο άτομο. Η επικοινωνία είναι το κλειδί της επιτυχίας, ώστε ούτε το άλλο άτομο να αισθανθεί συντετριμμένο ούτε εσείς να έχετε τύψεις.
Το να γίνει σκοπός της ζωής σας το να κατακτήσετε αυτό το άτομο ή το να σας γίνει έμμονη ιδέα και να σκέφτεστε διαρκώς όλες τις πτυχές του ζητήματος ή να το αναλύετε σε βάθος και πλάτος ούτε αυτό ωφελεί.
Μπορείτε να ομολογήσετε ειλικρινά στον εαυτό σας ότι ερωτευτήκατε, ότι κάνατε λάθος επιλογή ατόμου, ότι παρασυρθήκατε και ότι πιθανότατα είναι ο πληγωμένος σας εγωισμός που δε σας αφήνει να ξεκολλήσετε.
Αν μπορέσετε ν' αντιληφθείτε ότι από τη στιγμή που ο άλλος δε σας θέλει αυτό σημαίνει αυτομάτως ότι δεν είναι αρκετά καλός για σας και ότι θα υπάρξει κάποιο άλλο άτομο να ερωτευθείτε και να σας ερωτευθεί στη συνέχεια, τότε θα σας είναι πολύ πιο εύκολο ν' αφήσετε πίσω σας τον έρωτα χωρίς ανταπόκριση.
Κι έπειτα, θα πρέπει να θυμάστε ότι δεν είστε το μόνο
Το σημαντικότερο είναι να πει κανείς ξεκάθαρα -χωρίς να είναι ανελέητος- ότι δεν ενδιαφέρεται και να λήξει το ζήτημα εκεί. Το να χρυσώσει κανείς το χάπι, να αφήσει να εννοηθεί ότι κάτι θα μπορούσε να γίνει και να πει το 'όχι, αλλά ίσως..', αφήνοντας ψεύτικες προσδοκίες δεν είναι καλή τακτική, μια που διαιωνίζει το πρόβλημα και θα προκαλέσει δυσάρεστες καταστάσεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου